Bokt.nl

patpen schreef:

Nee, met medicatie is een proefblokkade en geen definitieve . Met stroom/warmte is een definitieve.
Ik heb 11 jaar in een ziekenhuis gewerkt en was zéér goed bekend bij de pijnpoli. Kon altijd tussendoor terecht. Helaas is die geweldige arts naar het Radboud gegaan en is zijn vervanger goed maar durft een blokkade niet meer aan bij mij. Zou die arts overigens absoluut aanraden in het Radboud: kan goed prikken, beter dan menig andere pijnbestrijder!
Maar het inspuiten van lidocaïne/kenakort is echt een proefblokkade.

Hebben ze uitgelegd wat ze woensdag gaan doen?

patpen schreef:

Oké, bij ons werden maar 2 soorten gebruikt: verdovend middel (proef) en stroom (definitief).
Ja, het lijkt op elkaar alleen is het onder stroom zetten van de zenuw even niet zo prettig . Die blokkades met verdovend middel vond ik geen probleem maar ik zou die definitieve nooit meer overdoen. Ligt misschien ook aan de plaats hoor waar geprikt wordt! Mijn toenmalige leidinggevende zei dat ik het zó weer zou doen als het maar nodig was. Ik ben daar echter niet van overtuigd . Bij die proefblokkades vond ik het vervelender dat ik 2 uur plat moest liggen dan de prik zelf .
Laat je weten hoe het gegaan is?

patpen schreef:

Dat verschilde bij ons ook. Sommige mochten meteen naar huis, anderen moesten 2 uur plat. Ik werd in mijn nek gespoten (C6-C7) en moest daarom 2 uur blijven. Eigenlijk alleen de "nek-patiënten" bleven, de rest ging lekker naar huis. Je krijgt tenslotte toch een vorm van epidurale verdoving en hoe hoger, hoe risicovoller. Vandaar mijn 2 uur observatie.
Nee, tramadol en morfine zijn geen pretje!
Bij mij werd de zenuw in mijn hals onder stroom gezet. Zweet brak me aan alle kanten uit en vreselijk pijnlijk ondanks verdoving door arts en de morfine die ik toen nog gebruikte. Maar ik weet niet hoe het voor de rug is hoor! Ik kan alleen spreken over mijn ervaring!!! Er werd wel meteen goed geprikt maar het is absoluut niet met elkaar te vergelijken. Wie weet valt het bij jou reuze mee .

patpen schreef:

Het was ook vervelend en pijnlijk. En ik heb ook een hoge pijngrens. Die ik niet altijd respecteer en dus moet bezuren voor een aantal dagen tot een paar weken. Zit nu ook weer in zo'n "overprikkelings cyclus" die ik maar niet kan doorbreken. Mijn paardenfysio is al een paar maanden uitgeschakeld dus rij nu alleen carrousel. Ik mis gewoon de speciale oefeningen....
Nogmaals, de hals is gewoon vervelend om te prikken. Je ziet natuurlijk ook alles! Naald (giga!) was alleen al voldoende om het benauwd van te krijgen . Maar zodra de zenuw was behandeld, waren de klachten van dát moment ook meteen over hoor! De hals bleef een paar dagen gevoelig door het prikken maar niet dramatisch.
Gewoon over je heen laten komen en zo veel mogelijk proberen te ontspannen. Niet iedere blokkade is hetzelfde. Het verschilt van persoon tot persoon en ook de blokkades onderling verschillen.
Zo ben ik tijdens een epi een keer niet goed geworden terwijl die naald nog in mijn nek zat. Daarom werd de nek altijd op de verkoever geprikt. Bleef wel heel kalm, vertelde dat ik niet goed werd, meteen zuster om mijn hoofd stabiel te houden, arts bleef praten om mij alert te houden, besefte ondanks alles dat ik héél stil moest blijven zitten... Arts heeft heel snel doorgewerkt en ik werd daarna meteen op mijn zij gelegd en aan de zuurstof. Was even benauwd moment maar bij de andere epi's had ik totaal geen problemen.

patpen schreef:

Ik had ook mijn bril niet op. Maar voor de nek wordt het bed hoger gezet, voeten op een stoel, kussens tegen je buik om tegen aan te leunen en vooral zo stil mogelijk blijven zitten. Dus niet heel erg comfortabel. Eerst werd er wat hersenvloeistof afgetapt (drupt wat water op je rug) en daarna werd de vloeistof ingespoten. Dat aftappen doen ze om geen "overschot" van vloeistof in het kanaal te krijgen waardoor hoofdpijn kan ontstaan. En misschien weet ik er ook wel gewoon te veel van af. Zelf paramedisch (paraveterinair), 4 jaar op een poli gewerkt en 7 jaar andere functies gehad in ziekenhuizen waardoor je veel ziet en hoort.

WendyXX schreef:

Ja, hoor
Lammie 2701 dat is niet bekend. dokters weten het ook niet. zit aan medicijnen maar gelukig kan ik wel rijd!!

lammie2701 schreef:

ok, bij mij was het niet in de ruggenmerg (epiduraal toch?) maar echt tegen/in de zenuw...en tjah ik ben enigszins ook wel iets medisch onderlegd (woonondersteuner in de gehandicaptenzorg), maar dat maakt bij mij juist dat ik er vaak wat relaxter inga en nuchterder er tegenaan kijk...

@ wendyXX: das ook balen zeg, maar wees blij dat je nog kan rijden en geniet ervan zolang het kan...
mag ik vragen waarom die ontsteking niet over gaat?

patpen schreef:

lammie2701 schreef:

ok, bij mij was het niet in de ruggenmerg (epiduraal toch?) maar echt tegen/in de zenuw...en tjah ik ben enigszins ook wel iets medisch onderlegd (woonondersteuner in de gehandicaptenzorg), maar dat maakt bij mij juist dat ik er vaak wat relaxter inga en nuchterder er tegenaan kijk...

@ wendyXX: das ook balen zeg, maar wees blij dat je nog kan rijden en geniet ervan zolang het kan...
mag ik vragen waarom die ontsteking niet over gaat?

Daarom moest ik dus ook 2 uur plat. Omdat ze wat in het ruggenmergkanaal spuiten. Als het rondom de zenuw wordt gespoten, loop je zo weer het zkh uit.

Ik heb bij een veearts gewerkt en dus jaren in 2 ziekenhuizen. Vooral op de poli heb ik dingen gezien en meegemaakt die je toch wel raken. Helaas kan ik daardoor moeilijker nuchter en relaxt tegen een behandeling aankijken. Het waren overigens meerdere poli's (4 jaar dermatologie, 1 jaar neurochirurgie kliniek, 1/2 jaar orthopedie).
Bijna 5 weken terug is bijvoorbeeld een kater van ons aangereden. Gevolg: gebroken achterpoot. Stond te janken bij de DA omdat ik weet hoe ernstig dat kan zijn. Hij is 3 dagen later succesvol geopereerd maar ik ben nog steeds niet volledig gerust op een goede afloop (DA overigens wel).
Nu weer last van een acute nikkelallergie. Vooral heel vervelend omdat ik nu geen horloge kan dragen. Meteen de dermatoloog gebeld (waar ik 4 jaar voor gewerkt heb) wat ik daar nu weer mee aan moet.
En vanmiddag voor/tijdens het paardrijden heb ik mijn rechterarm ergens aan opengehaald . Geen idee waaraan want ik heb niets gevoeld maar nu liggen beide armen open . Het zit boven mijn handschoenen dus het zal tijdens het rijden gebeurd moeten zijn....

Maar goed, de kater ligt al de hele dag in de bench. Tijd voor wat gedoseerde beweging voor hem

Lammie: ben je wel eens eerder gestopt met morfine? Gebruik je veel of valt het mee?

Wendy: dat is balen. Het is te hopen dat ze er toch achter komen waar het vandaan komt en wat er aan gedaan kan worden!

patpen schreef:

Ik had 25 mg oxynorm + 30 mg diazepam. De neuroloog was verbaasd dat ik nog op mijn benen kon staan!
Wat hier staat, gaat dan alleen maar over die 4 hernia's in de nek. Over de andere klachten hebben we het maar niet

patpen schreef:

In 2006 is de 1e verwijderd. Na 1 jaar kwamen de klachten terug maar geen NCH te vinden die een OK aandurfde... Toen 1 jaar op bed gelegen (in de huiskamer) zwaar aan de medicijnen. In 2009 een 2e OK waarbij de tussenwervelschijf tussen C6-C7 verwijderd is. Bij die OK bleek een grotere hernia rechts te zitten die op geen enkele MRI te zien is geweest. Verrassing voor de NCH dus . Maar die onbekende hernia heeft 4 jaar de zenuw afgekneld naar mijn rechterarm. Nu dus nog zo'n 25% gevoel rechts en 75% links. Gezien wat er vnmiddag met het paardrijden is gebeurd (re-arm opengehaald) bewijst maar weer hoe voorzichtig ik moet zijn met wondjes en daar regelmatig op moet controleren. Ben alleen vergeten om het te ontsmetten... Nadat de kater was aangereden, ben ik door zijn pijn en angst ook gekrabd. Niets gevoeld. Zag alleen plotseling bloed. Lastig, niets meer of minder. Er valt mee te leven maar moet voorzichtig zijn.

patpen schreef:

Ik prik me regelmatig aan een speld met handwerken. Laatst was ik mijn naald kwijt met quilten; zat dus met het oog (dikste deel) in mijn vinger . Nu dan toch eindelijk maar leren handwerken met een vingerhoed want met die naald is al een paar keer gebeurd.
Koken is wel heel moeilijk geworden. Pannen afgieten is echt levensgevaarlijk! En drinken doe ik tegenwoordig met een thermobeker en een drinkfles. Gewone bekers kan ik moeilijk vast houden, kopjes en glazen al helemaal niet. Ach, je leert er mee om te gaan. Het is niet anders. Ik weet alleen zeker dat de klachten zullen verergeren dus maak er maar het beste van. Gedoseerd te werk gaan. Vorige week te veel achter naaimachine gezeten om een werkjas voor mijn man te maken. Kreeg gisteren op mijn donder van de fysio; nek zwaar overbelast. Balen want ik wil het zo graag. Speciale oefeningen met paardrijden maken het wel beter/zorgen dat ik die avond pijnvrij ben. Alleen is nu dus de paardrijfysio ziek . 30-6 is er een demonstratie carrousel op de manege. Dat betekent 3 dagen achter elkaar in het zadel (gelukkig vrijdag en zaterdag vrij) maar ben benieuwd hoe dat zal gaan!!!!

karinxeowyn schreef:

mijn broer is lichamelijk en geestelijk gehandicapt, hij had toen hij 13 maanden was hersenvliesontsteking en is daardoor gehandicapt geworden. hij kan.niet zelf lopen, eten staan enzo, daar moet je hem mee helpen. hij os ook dof en.kan.niet praten.
hij rijdt wel paard! elke maandag ochtend op een speciale maneg voor gehandicapte mensen en mensen met een beperking. ik ga zelf zo nu en dan een keertje mee. echt gaaf ziet dst eruit! ik raad het aan voor mensen om een keer op zon soort manege te rijden x heel gaaf om te zien hoe dat allemaal gaat! mijn broer rijd nietecht op een Adek maar op een dekje met een handvat voorop waar hij zich aan vasthoud!

patpen schreef:

Lammie: mijn paard is niet ziek hoor. Ik heb (helaas) geen eigen paard. 4 jaar geleden volgde ik een revalidatietraject. Daar kwam oa sporten ter sprake. Zwemmen mag ik niet met mijn nek; te zware belasting. Op internet gaan snuffelen en toen kwam ik op de site terecht voor aangepast paardrijden. Dat besproken met de revalidatiearts, info opgevraagd bij de manege en dat met het revalidatieteam besproken. Die vonden dat ik het mocht proberen. Manege van mijn keus had geen ervaring met (nek)hernia maar wilde wel kijken wat de mogelijkheden waren. Bij de manege is een speciale fysio in dienst voor mensen die wel (redelijk) zelfstandig kunnen rijden maar speciale begeleiding nodig hebben. En die fysio is nu al een paar maanden ziek. Dus op dit moment rij ik mee met de "gewone" lessen met een speciaal zadel (Christ barebackpad). Eigenlijk een luxe bontzadel. Toen ik 4 jaar geleden weer begon met rijden, liep er altijd iemand naast mij en aleen in stap. Tegenwoordig rij ik zelfstandig, stap en draf, en we zijn begonnen met het opstarten naar galop.
Na de paardenvakantie vorig jaar, ben ik gevraagd om mee te rijden in de carrousel. Eind vd maand bestaat de manege 10 jaar en ik ben 1 vd ruiters met een beperking die meerijden. Op de manege heb ik wel een vast paard (Tinker van 168) waar ik nu 1,5 jaar op rij. Ze heeft wel een eigen wil maar is vreselijk lief en behoorlijk gelijkmatig qua humeur. En over 1,5 week rij ik voorop met de carrousel . Dus eigenlijk DANKZIJ de hernia's kan ik weer paardrijden. Nee, geen topsport en ik kom niet uit op wedstrijden. Maar ik heb er plezier in en belangrijker: het vermindert mijn klachten . Beetje last van plankenkoorts want het schijnt erg druk te worden. Donderdag is vaste lesdag, vrijdag wordt tribune opgebouwd en dan 's avonds oefenen om te kijken hoe de paarden op die tribune reageren, zaterdag is dan de demonstratie. Gelukkig kunnen we vooraf losrijden want anders ben ik zo stijf als een plank. Zal vast wel goed gaan hoewel ik nog wel eens moeite heb met links en rechts . Maar er is afgesproken dat de rest mij gewoon volgt als ik verkeerd ga; dan lijkt het of het zo hoort . En dan pakken we ergens wel weer de proef op. Wel uitgeprobeerd om op een andere plek in de groep te rijden maar dat vind het paard vreselijk (oren plat, wil niet in draf, opzij springen, happen, dat soort dingen). Nu wij weer voorop rijden gaat het prima .
Helaas zijn er niet heel veel aangepaste maneges (78 geloof ik voor heel Ned) maar het is een geweldige uitvinding!