Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-02-12 18:17

Geplaatst: 23-02-12 18:17

ievie schreef:
Jeetje wat zuur zeg. Bedenk je wel dat jij niet alles kunt oplossen. Dat er zieken zijn, daar kan jij niets aan doen. Als je nu teveel werkt en dan zelf ook ziek thuis zit, is er pas echt een probleem.
Misschien kan je eens met je leidinggevende gaan praten over een oplossing? Wellicht wat meer richting administratie of coördinerend?

Coordinerende functie is bij ons ook gewoon op de groep werken, alleen dan met extra taken erbij, dus een nog hogere werkdruk...
Als ik morgen klaar ben met werken dan ben ik 2 dagen vrij, dan 2 werken en dan 3 vrij...dus dan eindelijk echt tijd voor bijtanken...
Net bij fysio geweest en die zei ook dat de boel flink overbelast is nu en dat ik echt rustig aan moet doen...

**Geplaatst**: 23-02-12 20:18

Geplaatst: 23-02-12 20:18

Oh dat is niet tof! Ik werk zelf momenteel 36 uur en doe er nog een studie bij. Het is druk, maar te doen. 4 uur daarvan werk ik thuis voor een project en dat is echt leuk! Ik vind het werken op de groep ook wel zwaar soms hoor, vooral als ik soms veel diensten achter elkaar heb.
Succes nog even met die twee dagen werken en geniet daarna van je vrije dagen

**Geplaatst**: 24-02-12 03:42

Re: Wie rijd er hier met een beperking?

Geplaatst: 24-02-12 03:42

Ik werk zelf normaal 30 uur maar deze week dus 56 uur .
ik hoop dat ik die laatste 6 uur van deze serie nog volhoud vandaag ...gisteren viel me namelijk erg zwaar ...

**Geplaatst**: 25-02-12 01:50

Re: Wie rijd er hier met een beperking?

Geplaatst: 25-02-12 01:50

Lammie2701: bedenk wel dat jij de problemen van je werkgever niet moet gaan oplossen ten koste van je gezondheid! Deze week bijna het dubbele aantal uren, dat kan gewoon niet

. Ik begrijp wel dat je niet wilt dat de groep eronder lijdt, maar als je fysio al aangeeft dat de boel flink overbelast is moet je niet doorgaan en roofbouw plegen op je eigen lijf. Stel je grenzen en werk niet meer dan je contracturen! Laat je werkgever zijn eigen problemen maar oplossen hoor!!!
Ik heb 12 jaar in de zorg gewerkt maar ook 2x een burn-out gehad dankzij (o.a.) de werkdruk en ik mijn grenzen niet wilde accepteren. Mede daarom heb ik de zorg vaarwel gezegd.....

**Geplaatst**: 25-02-12 09:35

Re: Wie rijd er hier met een beperking?

Geplaatst: 25-02-12 09:35

Heel lief van jullie dat jullie zo meedenken enz. en ik weet dat jullie gelijk hebben.
Ik heb ook goed op het werk gezegd dat ik dit niet weer zo ga doen, mede omdat ik nu weinig aan mijn weekend zal hebben door de vermoeidheid en pijn.
Ik denk er zelf ook aan om, als ik zondag nog zoveel pijn heb, mij dan alsnog ziek te melden...ik heb afgelopen week teveel opgeofferd voor het werk, dat ik nu met de klachten ervan zit.

Gelukkig werkte ik gisteren met een bekende invalkracht, heeft eerder vast op de woning gewerkt, en daar ook tegen gezegd dat ik veel pijn heb in mijn rug en zoveel heb gewerkt en hij was echt zo lief voor mij. Helpen waar nodig, dingen overnemen om mij te ontlasten(zoals bijv. vaatwasser in en uitruimen, voorbereidingen voor het eten doen) en toen ik om 20 uur alle clienten in bed had en de rapportage had gedaan, stuurde hij me naar huis...

**Geplaatst**: 25-02-12 12:09

Re: Wie rijd er hier met een beperking?

Geplaatst: 25-02-12 12:09

Het vervelende van een beperking is dat t ook vaak n beperking oplevert.....

maar t accepteren van die beperking is daarbij ook niet al te makkelijk. En als dat al gelukt is moet je er ook nog voor zorgen dat de mensen om je heen jouw beperking accepteren. En dat valt niet mee. Vooral beperkingen die niet zo goed zichtbaar zijn worden nog wel eens niet serieus genomen. Bewaak je eigen grenzen en zorg er voor dat andere er niet overheen gaan. Anders wordt je beperking wellicht nog veel groter. Zorg voor jezelf!

**Geplaatst**: 25-02-12 13:36

Geplaatst: 25-02-12 13:36

XLeandrosX schreef:
Het vervelende van een beperking is dat t ook vaak n beperking oplevert..... maar t accepteren van die beperking is daarbij ook niet al te makkelijk. En als dat al gelukt is moet je er ook nog voor zorgen dat de mensen om je heen jouw beperking accepteren. En dat valt niet mee. Vooral beperkingen die niet zo goed zichtbaar zijn worden nog wel eens niet serieus genomen. Bewaak je eigen grenzen en zorg er voor dat andere er niet overheen gaan. Anders wordt je beperking wellicht nog veel groter. Zorg voor jezelf!

Helemaal mee eens en ik accepteer het zelf nu wel, maar op mijn werk vooral nemen ze me soms niet serieus heb ik het idee....en ja dan vind ik het erg moeilijk om op mijn strepen te gaan staan...
Maar de komende week ga ik echt niet over mijn grenzen heen en daarna ben ik ook niet van plan...

**Geplaatst**: 02-04-12 20:43

Re: Wie rijd er hier met een beperking?

Geplaatst: 02-04-12 20:43

hoi hoi,
tijdje geleden alweer dat er is gepost...
hier een update van mijn kant: loop nu al 5 weken ziek thuis en ben vorige week bij de bedrijfsarts geweest, die mij geadviseerd heeft om te zoeken naar een lichtere groep of een ander functie die bij mijn lichamelijke belastbaarheid past...
zit nu aan de morfine om de pijn dragelijk te houden en 12 april moet ik naar de neuroloog om te kijken of ik misschien een hernia heb, heb ik die niet dan wordt ik doorverwezen naar de pijnpoli voor definitieve pijnbestrijding...
morgen heb ik een gesprek met de manager op mijn werk en dan gaan we ook samen kijken wat de mogelijkheden zijn, wel is bekend dat ik, zolang ik op deze groep werk, 3 a 4 keer per week therapeutisch werk en dan 3 a 4 uurtjes per dag...

hoe is het verder met iedereen?

**Geplaatst**: 02-04-12 21:22

Re: Wie rijd er hier met een beperking?

Geplaatst: 02-04-12 21:22

Hier ook eens een update

Bij mij blijft het (gelukkig) stabiel. Klachten worden niet erger, verbeteren kan niet. Momenteel is de fysio van het paardrijden ziek (al een paar weken) en ik merk wel dat ik stijver ben. Gelukkig nog wel 1x per 2 weken carrousel maar dat is toch anders rijden dan met de fysio.

Lammie: morfine, pfff, heftig weer! Het is een goed middel tegen de pijn (heb er zelf ook ruim 1,5 jaar aan gezeten) maar hét nadeel is dat je niet mag deelnemen aan het verkeer. Ik woon op het platteland en was toen echt volledig aan huis gebonden. Zelf met de auto rijden is verboden, hier geen winkels, wereldje was klein

.....
Hoe ga je morgen naar je werk toe? En je gaat toch niet werken terwijl je morfine gebruikt?
Hernia, weet er alles van. Wat denk je zelf? Of wat denkt de HA? Mocht het een hernia zijn, is het mogelijk operatief te verwijderen. Dan "huppel" je ongeveer 6 weken na een OK weer rond

.
Ik heb ook jaren de deur plat gelopen bij de pijnbestrijding. Voor de 1e OK kreeg ik eens per 8-10 maanden een epi op C6-C7. De eerste 2-3 weken moest ik door zien te komen; spieren wilden ontspannen maar wisten niet hoe. Vreselijk! Daarna was ik maanden pijnvrij +:)+

.
Hou je ons op de hoogte?

**Geplaatst**: 03-04-12 09:07

Geplaatst: 03-04-12 09:07

patpen schreef:
Hier ook eens een update
Bij mij blijft het (gelukkig) stabiel. Klachten worden niet erger, verbeteren kan niet. Momenteel is de fysio van het paardrijden ziek (al een paar weken) en ik merk wel dat ik stijver ben. Gelukkig nog wel 1x per 2 weken carrousel maar dat is toch anders rijden dan met de fysio.

Lammie: morfine, pfff, heftig weer! Het is een goed middel tegen de pijn (heb er zelf ook ruim 1,5 jaar aan gezeten) maar hét nadeel is dat je niet mag deelnemen aan het verkeer. Ik woon op het platteland en was toen echt volledig aan huis gebonden. Zelf met de auto rijden is verboden, hier geen winkels, wereldje was klein .....
Hoe ga je morgen naar je werk toe? En je gaat toch niet werken terwijl je morfine gebruikt?
Hernia, weet er alles van. Wat denk je zelf? Of wat denkt de HA? Mocht het een hernia zijn, is het mogelijk operatief te verwijderen. Dan "huppel" je ongeveer 6 weken na een OK weer rond .
Ik heb ook jaren de deur plat gelopen bij de pijnbestrijding. Voor de 1e OK kreeg ik eens per 8-10 maanden een epi op C6-C7. De eerste 2-3 weken moest ik door zien te komen; spieren wilden ontspannen maar wisten niet hoe. Vreselijk! Daarna was ik maanden pijnvrij .
Hou je ons op de hoogte?

ik mag gewoon auto rijden nu, moest een week wennen en als ik me na die week gewoon alert en helder voelde dan mocht ik gewoon auto rijden zeiden de huisarts en arboarts...dus hoe ik vandaag naar mijn werk ga is met de auto...nu heb ik ook wel de laagst dosering van morfine die er is dus misschien dat het daarom wel kan en mag (als ik het niet verantwoord vond was ik ook zeker niet gaan rijden)...
en zolang ik aan die morfine en op deze groep werk, werk ik dus therapeutisch en hoef ik geen lichamelijk belastend werk te doen of werk wat op tempo moet gebeuren.

wat ik zelf denk?ik hoop niet dat het een hernia is, aangezien mijn tante na een herniaoperaie in een rolstoel is beland en een oom van mij er een beschadigde zenuw aan heeft overgehouden en dus nog steeds met veel pijn rondloopt...
de huisarts weet niet wat het kan zijn, maar iets echt aan de wervels zelf is het niet dus dan zou er iets aan mijn zenuwen, spieren of tussenwervelschijf moeten zijn...en ja ik heb al een kapotte tussenwervelschijf dus vermoed dat daar het probleem weer zit en dat is wat de arboarts ook vermoed...

**Geplaatst**: 03-04-12 11:11

Re: Wie rijd er hier met een beperking?

Geplaatst: 03-04-12 11:11

Ineens lees ik dat ik hier ook wat lotgenoten heb.

In oktober begonnen met het zoeken naar een paard. In Januari geopereerd aan een acute nekhernia. Nu ben ik 5 weken onderweg na mijn operatie en lijk ik een nieuwe hernia aan de andere kant te hebben. Ik werkte normaal 32 uur en heb 2 kinderen. Ik heb het gevoel dat ik nog een lange weg te gaan heb. Mijn nieuwe paard is hierbij wel heel erg belangrijk voor me.

**Geplaatst**: 03-04-12 14:01

Re: Wie rijd er hier met een beperking?

Geplaatst: 03-04-12 14:01

Het topic is niet heel actief hè? Maar ik vind het toch altijd fijn dat het er is en dat je er wat in kwijt kunt zonder gelijk als aansteller of zeurpiet neer gezet te worden.
Ik heb momenteel ook weer erg veel last van mijn longen en als ik de paarden hebt gepoetst heb ik niet meer de energie om te longeren of om te rijden. Daar baal ik wel heel erg van. Gelukkig heb ik een heel lief dinnetje die volgende week een maand deze kant op komt om mij te helpen. Zo fijn....ik kijk er echt naar uit.
Kom op allemaal, laat je niet kisten, ondanks onze beperking genieten we toch van onze paardenbeesten op wat voor een manier dan ook!

**Geplaatst**: 03-04-12 16:54

Re: Wie rijd er hier met een beperking?

Geplaatst: 03-04-12 16:54

Bertine37: ik heb 4 nekhernia's gehad.... 3 daarvan zijn operatief verwijderd (inclusief 1 tussenwervelschijf) en de 4e is spontaan genezen. Na de laatste operatie in 2009, ben ik heel snel opgeknapt, veel sneller dan verwacht. Helaas door de toenmalige werkgever een hele vervelende re-integratie gehad wat uiteindelijk tot ontslag heeft geleid en ook een langer met een kraag moeten lopen omdat ik te veel reistijd had.

Lammie: ik had een dosering van 5 mg oxynorm per 4 uur + gelijke hoeveelheid Diazepam. Hoewel ik helder was (tot grote verbazing van de neuroloog!) mocht ik absoluut geen auto rijden. Daarom verbaast het mij dat jij wel gewoon auto mag rijden. Misschien komt het door de combinatie bij mij van morfine met valium; dubbelop dus. Ik mocht nog niet eens bij de HA mijn medicijnen ophalen. Woon op het platteland en de (apotheekhoudend) HA is 2 minuten met de auto. Maar ik moest het laten ophalen of het werd bezorgd.

Het vervelendste blijf ik toch wel vinden dat je tegen zo veel onbegrip aanloopt.... Bij mij is de zenuw rechts bewust doorgebrand (pijnbestrijding) en ik voel heel weinig met de rechterhand, ongeveer 25%. Koken is bijvoorbeeld heel lastig geworden. Maar wat geniet ik van het paardrijden

. Dat is de enige dag dat ik pijnvrij ben!!! Ik rij op een aangepaste manege dus er is veel begrip en altijd een helpende hand indien nodig. Speciaal voor het paardrijden heb ik nu een t-shirt laten drukken:
Afbeelding

Tekst is niet zo duidelijk zichtbaar nu, maar er staat:
Juist op de punten waarop we niet voldoen aan de norm, kunnen we laten zien dat we speciaal zijn

**Geplaatst**: 03-04-12 17:16

Re: Wie rijd er hier met een beperking?

Geplaatst: 03-04-12 17:16

Mooi!

**Geplaatst**: 03-04-12 17:33

Re: Wie rijd er hier met een beperking?

Geplaatst: 03-04-12 17:33

En het klopt nog ook

. Maatschappelijk voldoen we misschien niet altijd "aan de norm" (wie bepaald eigenlijk die norm????) maar met paardrijden kunnen wij laten zien dat we meer zijn dan onze beperking!
Vorige week heb ik mij serieus verdiept in de aangepaste dressuur, dus om eventueel te gaan starten in de aangepaste wedstrijden. Wat een ondergeschoven kindje is dat zeg

. Maar heel weinig wedstrijden in Nederland (en dan ook nog de uithoeken van Nederland) dus je moet voornamelijk naar het buitenland. Wel een erg zware belasting bovenop de fysieke beperking die al zo vermoeiend is/kan zijn. Ik hou het dus voorlopig maar bij de wedstrijdjes die op de manege worden georganiseerd

**Geplaatst**: 03-04-12 17:58

Geplaatst: 03-04-12 17:58

patpen schreef:
Bertine37: ik heb 4 nekhernia's gehad.... 3 daarvan zijn operatief verwijderd (inclusief 1 tussenwervelschijf) en de 4e is spontaan genezen. Na de laatste operatie in 2009, ben ik heel snel opgeknapt, veel sneller dan verwacht. Helaas door de toenmalige werkgever een hele vervelende re-integratie gehad wat uiteindelijk tot ontslag heeft geleid en ook een langer met een kraag moeten lopen omdat ik te veel reistijd had.

Lammie: ik had een dosering van 5 mg oxynorm per 4 uur + gelijke hoeveelheid Diazepam. Hoewel ik helder was (tot grote verbazing van de neuroloog!) mocht ik absoluut geen auto rijden. Daarom verbaast het mij dat jij wel gewoon auto mag rijden. Misschien komt het door de combinatie bij mij van morfine met valium; dubbelop dus. Ik mocht nog niet eens bij de HA mijn medicijnen ophalen. Woon op het platteland en de (apotheekhoudend) HA is 2 minuten met de auto. Maar ik moest het laten ophalen of het werd bezorgd.

Het vervelendste blijf ik toch wel vinden dat je tegen zo veel onbegrip aanloopt.... Bij mij is de zenuw rechts bewust doorgebrand (pijnbestrijding) en ik voel heel weinig met de rechterhand, ongeveer 25%. Koken is bijvoorbeeld heel lastig geworden. Maar wat geniet ik van het paardrijden . Dat is de enige dag dat ik pijnvrij ben!!! Ik rij op een aangepaste manege dus er is veel begrip en altijd een helpende hand indien nodig. Speciaal voor het paardrijden heb ik nu een t-shirt laten drukken:

Tekst is niet zo duidelijk zichtbaar nu, maar er staat:
Juist op de punten waarop we niet voldoen aan de norm, kunnen we laten zien dat we speciaal zijn

ik denk dat het in jouw geval door de combinatie komt, aangezien in de bijsluiter staat dat die twee een versterkte werking op elkaar hebben...

vandaag een gesprek met mijn manager gehad en afgesproken dat ik 4 x per week 2 uur therapeutisch kom werken en dan echt boventallig sta en alleen dingen doe die ik nog wel kan...als ik de 2 uur niet volhoud mag ik ook gelijk weg zodra ik merk dat het niet gaat... ook hebben we afgesproken at dit dan op vaste dagen en tijden gebeurd (ma, di, do en vr en dan van 9.30-11.30 uur) dus de woensdag en het weekend vrij zodat ik ook voldoende rustmomenten heb tussendoor.
ook hebben we afgesproken dat we verdere acties bepalen zodra ik bij de neuroloog ben geweest...
was al met al een heel goed gesprek en hij toonde veel begrip voor de situatie en remde mij af in het therapeutisch werken (ik wilde meer dan de 2 uur, maar hij wilde liever dat ik mij die 2 uur nuttig kon maken zonder meer pijn te krijgen dan dat ik er 4 uur ben en meer pijn krijg).
ook zei hij nog dat ik gewoon naar mijn lijf moest luisteren en niet op verzoeken van collega's moest ingaan als dat niet kan...

hij snapte ook mijn frustraties wel (vorig jaar is mij het paardrijden ontnomen en nu wordt mijn werkplek waar ik met veel plezier heb gewerkt ontnomen door mijn rug), maar ik moest van hem wel proberen het zo te aan zien dat het nu misschien rot is, maar dat ik straks wel een plek heb waar ik jaren kan werken en ik ook nog energie en kracht overhoud om prive ook nog leuk te kunnen leven...

**Geplaatst**: 03-04-12 18:38

Re: Wie rijd er hier met een beperking?

Geplaatst: 03-04-12 18:38

Klinkt al met al niet slecht! Er is iig begrip voor de situatie. Wel goed om de woensdag en het weekend vrij te houden om bij te tanken. En lekker cliché: maar je manager heeft gelijk om te luisteren naar wat je lijf aangeeft. Dat is zó moeilijk!!! Ach, kan nog wel even, moet ik "weer" een collega vragen, collega's vinden mij misschien wel lastig.... Noem het maar op. Maar jij moet het daarna bezuren! Je bent bovenmatig ingepland, je behoudt het contact met je collega's en de groep (beroep in de verzorging neem ik aan?).
Verder valt er nog weinig te doen zonder uitslag van de neuroloog dus dat eerst maar afwachten. Ik heb veel mensen met een rughernia gezien die bij wijze van kruipend het zkh in gingen maar "huppelend" naar huis gingen na de operatie. Het hoeft natuurlijk niet altijd slecht af te lopen!
Ik denk ook dat het de combi was. Diazepam gebruik ik (voor de rest van mijn leven) dagelijks en die 2 versterken elkaar inderdaad.

**Geplaatst**: 03-04-12 20:21

Re: Wie rijd er hier met een beperking?

Geplaatst: 03-04-12 20:21

Ik heb helaas ook een beperking, maar hoop dat het een tijdelijke is. Vorig jaar in mei ben ik onfortuinlijk van mijn paard gevallen en met mijn voet in de stijgbeugel blijven hangen. Daarbij is mij voet finaal afgebroken en grote delen verbrijzeld. Het was ook nog een gecompliceerde breuk dus een fikse wond. Er waren in totaal 9 operaties nodig om de botten met metaal weer aan elkaar te zetten en met een grote huistransplantatie de wond te dichten. De voet wordt nooit meer wat het geweest is, maar inmiddels loop ik weer en dat was in 1e instantie maar de vraag of dat ooit weer zou lukken. Al in augustus gaf de chirurg groen licht om weer te paard te gaan - zonder stijgbeugels rijden. Dat was dus stappen en kleine drafjes - beenspieren waren ook niet meer wat ze geweest zijn. Sinds december mag ik lopen en ook weer met beugels rijden. Omdat ik door al het metaal niet door kan veren in de hak en ook mijn hakken niet uit kan drukken schoot ik steeds te diep in mijn beugel - dat gaf angst en stress zoals jullie begrijpen. Ik heb van die korfjes aangeschaft die ervoor zorgen dat je niet te diep in de beugel kunt schieten. Nu gaat het veel beter. Echt rijden zal ik het niet noemen, ik hobbel wel gezellig door de bak..... Hoop dat als de platen en pennen uit mijn voet mogen ik ook weer wat normaler zal kunnen rijden.

**Geplaatst**: 04-04-12 12:39

Geplaatst: 04-04-12 12:39

@Lammie2071; wat naar om te lezen dat je uiteindelijk thuis bent komen te zitten en het niet goed met je gaat. Wel positief dat je manager ondersteunend lijkt te zijn en je beschermt in je mogelijkheden. Wanneer hoor je meer over wel/geen hernia? En weet je ook wanneer je naar een andere werkplek over gaat?

@patpen, mooie tekst op je shirt!

Ik rijd zelf trouwens sinds kort ook op een andere manege. Reed op een manege voor ap (nu nog) en nu sinds een paar weken op een reguliere manege erbij. Heb hier samen met mijn tante priveles en eigenlijk gaat dan boven verwachting goed. Wel is het een heel gedoe om op het paard te klimmen. Ik heb dan ook altijd het idee dat iedereen kijkt, mja.. Het hoort er nu eenmaal bij ;-)

**Geplaatst**: 05-04-12 20:22

Re: Wie rijd er hier met een beperking?

Geplaatst: 05-04-12 20:22

fijn dat het forum weer een beetje leven is ingeblazen.
Steeds als ik naar buiten kijk kan ik wel janken. De avonden worden langer. Ik had het me zo anders voorgesteld. De laatste jaren wilde het met de bijrijdpaarden maar niet lukken ontspannen buiten te rijden en een half jaar geleden dus besloten voor een eigen paard te gaan. Nu is het allemaal bijna zover en nu lig ik hier.
Vandaag ook bezoek gehad van mijn manager. Op zich geen druk van zijn kant. Meer het gevoel van dat ze me op mijn werk totaal vergeten zijn. Ook niks van collega's gehoord.

Mijn geopereerde hernia is wel hersteld. Nu heb ik volgens mij een hernia aan de andere kant. Het moet nog bevestigd worden, maar ik het voelt excact hetzelfde aan. Ik voel me zo opgesloten. Ik kan niet autorijden en kan dus eigenlijk mijn huis niet uit. En het ergste. ik mis de paarden zo verschrikkelijk. Als ik eens geweest ben, was ik een dag mijn handen niet, om er maar aan te snuffelen....sorry, heb even slecht momentje.

**Geplaatst**: 05-04-12 20:41

Geplaatst: 05-04-12 20:41

ievie schreef:
@Lammie2071; wat naar om te lezen dat je uiteindelijk thuis bent komen te zitten en het niet goed met je gaat. Wel positief dat je manager ondersteunend lijkt te zijn en je beschermt in je mogelijkheden. Wanneer hoor je meer over wel/geen hernia? En weet je ook wanneer je naar een andere werkplek over gaat?

@patpen, mooie tekst op je shirt!

Ik rijd zelf trouwens sinds kort ook op een andere manege. Reed op een manege voor ap (nu nog) en nu sinds een paar weken op een reguliere manege erbij. Heb hier samen met mijn tante priveles en eigenlijk gaat dan boven verwachting goed. Wel is het een heel gedoe om op het paard te klimmen. Ik heb dan ook altijd het idee dat iedereen kijkt, mja.. Het hoort er nu eenmaal bij

ik moet 12 april naar de neuroloog, die moet gaan kijken of het een hernia is of niet, zo niet dan moet hij me (heeft huisarts in verwijsbrief gezet) doorverwijzen naar de pijnpoli...
wanneer ik naar een andere plek ga is nog niet bekend, er moet namelijk eerst bekeken worden wat een passende plek voor mij zou zijn en of er uberhaupt ergens plaats s voor mij en daar is mijn manager nu mee bezig...

@ bertine37: ik snap heel goed hoe jij je voelt, zo voelde ik mij vorig jaar ook toen mijn tussenwervelschijf gescheurd was en ik te horen kreeg dat ik nooit meer mocht paardrijden...heel veel sterkte...

nu ik therapeutisch werk merk ik wel dat er veel spanning is op de groep (ben woonondersteuner bij een instelling voor verstandelijk beperkte mensen met zeer laag niveau en aan autisme verwante stoornissen en gedragsproblemen). ik weet dat ik mede de oorzaak ben van die gespannen sfeer (door mij staan er nu heeeeel veel diensten open en we hadden al een enorm tekort) en dat maakt mij ook weer gespannen en heb ik het gevoel dat ik ze in de weg zit...
merk ook dat ik vandaag in die 2 uur therapeutisch werken toch blijkbaar teveel heb gedaan en ben dus stiekem el blij dat de manager me geen 3 uur laat werken (wat ik in eerste instantie wilde)...bij thuiskomst gelijk een morfinepil ingenomen en ff naar bed gegaan, om ff te rusten, daarna wel weer wat minder pijn maar nog niet veel minder...

**Geplaatst**: 05-04-12 20:46

Geplaatst: 05-04-12 20:46

Bertine:

. Ik weet maar al te goed hoe je je voelt.... Heb je al een afspraak staan bij de neuroloog?

**Geplaatst**: 05-04-12 21:03

Re: Wie rijd er hier met een beperking?

Geplaatst: 05-04-12 21:03

Gister naar de huisarts geweest en zit weer aan de pretnison. De longen waren weer helemaal met slijm en kreeg bijna geen lucht meer. Krijg binnenkort mijn zuurstofflesje voor het geval ik het weer zo benauwd heb en als ik een crisis heb. Ik hoop de zomer goed door te komen maar dat lukt meestal wel. Het is nu vochtig regenachtig weer bij ons en dan heb ik gewoon sneller last.

**Geplaatst**: 05-04-12 22:23

Re: Wie rijd er hier met een beperking?

Geplaatst: 05-04-12 22:23

dank je, ja de 11e. met veel moeite deze spoedplek kunnen krijgen. de gedachte dat het nu niet goed gaat met de komende zomer op komst moet ik echt uit mijn hoofd halen, anders wordt ik er echt gek van.
ik denk dat ik gebruik maak van de apotheek naast mijn bed en probeer in slaap te geraken.
Patpen, kun jij weer rijden nu?
XLeandrosX : jij ook sterkte
:(:)

**Geplaatst**: 05-04-12 23:12

Re: Wie rijd er hier met een beperking?

Geplaatst: 05-04-12 23:12

Bertine: ja ik rijd weer paard! Eigenlijk zelfs dankzij de hernia's. Ik had er 4: 1x C5-C6, 2x C6-C7 (links en rechts dus) en 1x C7-Th1. Die laatste was klein en is spontaan genezen. Nou ja, ik lag in die tijd wel 1,5 jaar op bed in de huiskamer zwaar onder de morfine en valium...
2006 is de hernia op C5-C6 geopereerd. Precies een jaar later dezelfde klachten. Geen NCH te vinden die een operatie aandurfde; klachten presenteerde zich rechts terwijl de HNP links zat. Daarom uiteindelijk een definitieve blokkade (zenuw doorgebrand rechts) gevolgd door een revalidatietraject. Daar kwam sporten ter sprake. Zwemmen mag ik niet meer, ik ben gaan snuffelen op internet en kwam op de site terecht voor "aangepast paardrijden". Contact opgenomen met een manege in de buurt voor informatie (hadden geen ervaring met nekhernia) en alles doorgesproken met de revalidatiearts. Van hem mocht ik het gaan proberen. Dat is nu bijna 4 jaar terug.
Kerst 2008 ben ik op het werk klungelig op de grond terecht gekomen en werden de klachten weer heviger. Via de HA een belaste/staande MRI laten maken en rechtstreeks naar een NCH gegaan die gespecialiseerd is in nekhernia's. Hij durfde wel een operatie aan. Pas tijdens de operatie bleek op C6-C7 dat rechts een grote HNP zat die op geen enkele MRI te zien is geweest. Er is toen een tussenwervelschijf verwijderd zonder plaatsing van een cage.
Omdat de zenuw én zo lang bekneld heeft gezeten én doorgebrand is, heb ik wel last van forse restklachten. Ik voel nauwelijks verschil tussen warm en koud, voel niet of ik iets vast heb, dat soort dingen. MAAR ik rij gelukkig weer op een paard. Toen ik 4 jaar terug begon was het alleen stapvoets (Tinker van 146), begeleid aan een halstertouw. Sinds 1,5 jaar rij ik op een Irish Cob van 168 en volledig zelfstandig. De manege waar ik rij organiseert in juni een demonstratiemiddag waarvoor een ruiter is uitgenodigd die heel hoog staat in de ranglijst van de aangepaste dressuur. Die middag zullen er ook demonstraties zijn van carrousel rijden (met mij aan kop).
Het probleem van de teugels (die ik dus niet voel en regelmatig "verloor" tijdens het rijden) heb ik opgelost door speciale handschoenen van McWet. Fijn dun maar supergrip!
We zitten in de opbouwende fase naar galop. Eigenlijk is het paard waar ik op rij daar niet ideaal voor. Naar mijn idee moet het langzamer opgebouwd worden. De 1e poging sinds járen: vanuit stilstand opdrijven naar rengalop..... Geen succes! Ik wil het zeker proberen maar dan in de opbouw: stap, draf, galop (eventueel aan longe). Maar ik rij dus volledig zelfstandig, heb een speciaal zadel en geniet volop van het paardrijden. Sterker nog: het is de enige avond dat ik pijnvrij ben $*\o/*$ . Daarom is het zo jammer dat de fysio nu langdurig ziek is en ik al een paar weken niet echt gereden heb. Ja, de carrousel les (1x/2 weken) maar dat is voor mooi te weinig en ik doe niet de speciale oefeningen.