Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
PukenIcara schreef:Heel veel sterkte met je heupprothese en hoop dat het rijden een beetje lukt, ik ben blij dat ik niets heb maar leef heel erg met je mee!
GvdT schreef:Kennis van mij heeft vorig voorjaar een nieuwe heup gekregen en afgelopen voorjaar heeft hij weer de eerste sgw-wedstrijden gereden.
Hij is een tijd zoet geweest met revalideren maar hij is blij dat hij het gedaan heeft, volgens mij is hij 67 of 68 jaar.
winnitou schreef:Nancyimka, heb je een gezellig verjaardag gehad, zeker te veel gedaan? En nu aan het bij komen.
Heb vanmiddag de eerste injectie in mijn knie gehad, was mniet lekker maar niet zo traumatisch als 18 jaar geleden.
Nu over 2 weken weer en dan 3 weken lang 1x per week
!
Ze verzieken echt mijn hele leven. Als die niet zo'n pijn hadden gedaan had ik zeker weten al weer veel meer met mijn knie gekunt. Dan had ik heb allang nog sterker gekregen met mn spieren erom heen. En had ik iets aan mn conditie kunnen doen doormiddel van eerst eens het wandelen op te bouwen met mn hondje wat ik nu nog altijd in mn scootmobiel doe...
winnitou schreef:Wat heeft pijn toch een impact op je leven he? En dan vinden mensen het gek dat je soms wat anders reageert of in een dip zit.
Kan me dan ook behoorlijk ergeren aan van die mensen die nooit wat hebben en om een (voor mij) klein dingentje lopen te zeuren en steen en been klagen (en verder nooit belangstellend naar anderen zijn).
Heel veel sterkte met je ziekenhuis bezoek! Ben benieuwd wat ze gaan doen!
dan is het niet gek dat er pijn was! Ik heb nooit geklaagt over pijn. Sterker nog, ik werd alleen maar chago en deed mn kop niet meer open. Ja als er eens een vraag of opmerking kwam van iemand kon hij of zij een kat krijgen! Nu het afgelopen anderhalf jaar klaag ik constand. Ik kan niks meer. Iedereen ziet mij zitten en zelfs ik zelf voel mijzelf gewoon lui. Hoe moet een ander dat dan wel niet voelen! Ik heb nergens zin meer in, en de ene dag zit ik achter de comp de hele dag en de volgende dag maak ik een ommentje met mn hond wandelend. De keer erop zien ze me weer gaan in mn scootmobiel er is geen pijl op te trekken. Vorige week ging ik weer eens met mn hond een stuk wandelen in de scootmobiel, toen werd ik aangesproken door een man van de overkant ook met zn hond. Die ziet mij natuurlijk regelmatig gaan met mn hondje. Die vroeg geintresseerd wat ik had. Na uitleg snapte hij waarom ik de ene keer loop en de andere keer in de scootmobiel zit. Van hun kant dus geen rare gezichten meer. Maar net als wat jij zegt je moet je constand verdedigen waarom je "lui" bent. Je bent niet lui uit luiigheid maar door de pijn kan je het gewoon niet meer!
) winnitou schreef:Hoi Nancyimka, heb je het nog over de andere operatie gehad met de specialist?
. Ik loop te hard van stapel, het gaat super goed maar ik moet eerst verder revalideren. Ik heb geprobeerd hem te overtuigen dat ik er echt aan toe was maar zelfs de arts die de beslissingen neemt vond het onverstandig. Ik moet nu nog zes weken wachten en dan moet ik weer terug komen voor een nieuwe foto en controle en dan gaan we verder praten!
winnitou schreef:Heb vanmorgen mijn eerste paarrijles met mijn nieuwe heup gehad. Kreeg een Welsh Cob toebedeeld. Deze kon andersom staan naast het opstappodium en dan kon ik zonder roblemen er op. dacht dat ik met mijn lange stelten wel problemen op dit voor mij relatief kleine paardje zou hebben. Ze hadden al gezegd dat er nog langere mensen opzaten. Was ook geen enkel probleem. heb heerlijk gereden (alleen stap en draf). eerst rustig aan om te kijken hoe het gaat (en ook de volgende dag).
En het mooie was: ik had geen greintje pijn wat een heerlijke ervaring.