Kadankovitch schreef:Goedemorgen Lammie (de cijfers mag ik weglaten?),
Hetgeen je schrijft over lichtrijden, is bijna hetzelfde wat ik van Ernest van Loon geleerd heb. Met dat verschilletje dat wij wel mochten draven maar dan in het tempo en houding (voorwaarts neerwaarts) waarbij we wel goed konden doorzitten. Gedurende het verdere rijden kon dat schwung, impuls, e.d. dan geleidelijk toe nemen. Zodoende ben je op elk moment tijdens het werk 'op de hoogte' van de 'State of the Union' (grappig,eigenlijk wel een erg toepasselijke uitdrukking, want het gaat om 'eenheid'). Maar dit verschil is zo klein dat het meer op haarkloverij lijkt, dus sorry. Ik wil niet onnodig 'beterweten'. Ik vind het vooral leuk dat ik nu eens niet alleen sta met die mening ; ik heb daar veel last van gehad toen ik nog in het A-kader zat in de aanloop naar de Paralipische Spelen van Athene. Vooral bij een training van Tinneke Bartels werd het lastig.
Overigens staan wij niet helemaal alleen, ofschoon het steeds minder mensen worden. Ook in de wereld van de conventionele wedstrijdrij'sport' (heeft vaak weinig met rijkunst te maken), waren en zijn er trainers van Naam en faam die fel tegenstander waren en zijn van lichtrijden: Oscar Maria Stensbeck (in Duitsland kun je de Stensbeck-plakette winnen, Hij stierf in 1938), zijn leerling Otto Schumann, diens leerling Ernest van loon; de bondstrainer van Denemarken Rudolf Zeilinger (tevens trainer van die ruiter van de merrie Matiné, africhter van het paar Dondolo van Rothenberger), Otto Lörke (na WOII bondstrainers van Duitsland), Bubbi Ghünter (bondstrainer van Duitsland tot aan zijn vroegtijdige dood), Willie Schultheis (bondstrainer van Duitsland), in Frankrijk; meneer Racinel, Colonel Durand, Equié en Chef van het Cadre Noir. En nog vele anderen. Toch zijn wij een minderheid. Ons standpunt wijkt van het gangbare af en daar willen veel mensen niet aan. Maar doen ze het wel dan krijgen ze emmers kritiek uit hun omgevng, manege, privéstal, en/of 'paardrij-vrienden'. Dan is het gemakkelijker met de grote stroom mee te zwemmen.
Ik denk, dat ik erover moet ophouden, want het hoort waarschijnlijk niet thuis in deze topic. Behalve dan dat ruiters wiens beperking 'het niet kunnen lichtrijden' betreft, zich geen zorgen hoeven te maken, sterker nog: HET GAAT MIJNS INZIENS ZELFS BETER ZONDER.
In ieder geval heb ik zelf meerdere paarden tot Gr.Pr. afgericht zonder ooit ook maar één pas licht te rijden. Daar spreek ik uit eigen ervaring!!
Ik vind het fijn dat er een topic is, waar meer mensen zijn die zelf ervaren wat het is om met een beperking te rijden; hoe het je moe en moedeloos kan maken, hoe blij het je kan maken als je het toch weer hebt overwonnen.
Enfin, veel succes allemaal
Met vriendelijk groet Kadankovitch
dat stukje wat jij zegt over voorwaarts-neerwaarts was ik dus nog vergeten...in de klassieke rijkunst gaat het ook om harmonie tussen ruiter en paard, dus veel overeenkomsten met wat jij allemaal zegt...
deze manier van rijden doet mij heel veel goed, ik kan nu ondanks mijn beperkingen gewoon heerlijk rijden...