Hier ook twee maal met beperking.
Mijn zoon van 10 heeft ADHD, gecombineerd met PDD-NOS. Dit houdt in dat hij zich heel moeilijk kan concentreren en moeilijk contact maakt. Hij heeft heel veel moeite met veranderingen. Toen hij wilde gaan paardrijden, leek gewoon les op een manege me niet echt geschikt. Vreemde kinderen, mensen en met een beetje pech iedere week op een andere pony. Verder zijn de groepen natuurlijk redelijk groot en hij is echt gebaat bij 1 op 1 aandacht.
We besloten in december 2008 een pony te kopen voor hem. Het werd een 23 jarige B pony met veel ervaring. Een superbraaf beest. Ook hebben we een vriendin bereid gevonden om hem les te geven. Ze is bekend met autisme en weet precies hoe ze het aan moet pakken. De combinatie blijkt super te zijn. Als hij rijdt, zie ik aan zijn koppie dat hij erg geconcentreerd is. Een uur rijden zit er nog niet in maar 30 tot 45 minuten houdt hij het inmiddels wel vol. Echt super van hem. Ik merk ook dat hij contact maakt met de pony en dat hij er gesprekken mee voert. Hij begint dus zijn gevoelens te tonen!!!!

Ikzelf heb ADHD en gebruik mijn pony als therapeut.

Door de ADHD ben ik vaak aan het stuiteren en mijn hoofd loopt altijd over met gedachten. Die gedachten gaan dan met een snelheid van 220 kilometer per uur, doodvermoeiend. Het gekke is dat mijn hoofd, als ik met mijn pony bezig ben, helemaal leeg is. Ik ben dan ook niet onrustig of zo. Ik heb geen idee wat we zonder de pony's zouden moeten.
Alleen jammer dat ze niet officieel erkend worden als therapie

Groet,
Agnes