Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-05-21 15:07

Geplaatst: 15-05-21 15:07

musiqolog schreef:
Ik hou er rekening mee dat die merrie gewoon naar Nijkerk moet (bij wijze van spreken natuurlijk) en dat ze me t.z.t. op een voorwaartser paard zetten. Daar kijk ik niet echt naar uit (laatste keer dat ze dat deden sloeg het beest op hol, viel ik eraf en kon ik zes weken niet rijden). Maar mochten ze me de keuze bieden tussen een voorwaartser paard en een weekje niet rijden, dan zal ik toch voor het eerste gaan.

Ik begrijp dat je een voorwaartser paard nu linkt aan je negatieve ervaring... maar voorwaarts staat niet per definitie gelijk aan op hol slaan of onbetrouwbaar.
Ik heb ook altijd op rustigere / slome pony's gereden, was bang van snellere pony's. Toen ik mocht gaan kijken voor mijn eigen pony wou ik ook graag een rustige. Ik ben daarentegen thuis gekomen met eentje die zelfs nu op 26 jarige leeftijd nog erg voorwaarts is, veel energie heeft, houdt van crossen,.... Hij doet echter geen vlieg kwaad en is zeer betrouwbaar, gaat niets doen om je eraf te gooien.

**Geplaatst**: 15-05-21 16:07

Geplaatst: 15-05-21 16:07

De grap is zelfs als je paard goed voorwaarts en aan je been is dus goed aan de hulpen staat, ze dan goed op de ruiter letten en de kans op op hol slaan heel klein is. Veel afwisseling in je rijden, overgangen, wendingen rijden zodat je paard goed op jou let.

**Geplaatst**: 15-05-21 20:02

Re: Ik durf niet meer paard te rijden.

Geplaatst: 15-05-21 20:02

Mag ik mij ook melden in het topic?

Ik heb zo’n 2 maanden terug een groen (bijna 3 jarig) paardje gekocht. Met proefrijden al enorm angstig en de eerste keer alleen gestapt. Tweede keer ook een heel klein stukje draf.

Goed paard gekocht (heb er echt een klik mee, is super braaf voor een 3jarige) aangekomen op stal, wat laten wennen etc. Ontzettend angstig opgestapt in de binnenbak die ze nog nooit had gezien. Om er vervolgens na 1 rondje huilend en bibberend van angst af te stappen.

Vervolgens een aantal privélessen gehad met allen stappen met de instructrice er naast en zelfs wat los gestapt. Tot ik ook daar ineens zo bang voor was dat ik bijna moest overgeven van de zenuwen. Was zelfs bang met haar aan de hand om te stappen wat ze dus precies voelde en over me heen liep en steeds schrok.

Ik heb toen besloten om te stoppen met mezelf druk op leggen. Heb een les genomen om te longeren (paard draaide zomaar om) en een les gewoon in wandelen en hoe te reageren.

Sinds dien gaan we met sprongen vooruit! Ik ben niet bang meer voor haar waardoor ze rustiger is en ik weer meer vertrouwen krijg. Aan de hand kan/durf ik op eigen terrein alles. Nu moeten we de grens gaan verleggen en uit de comfort zone (een stukje wandelen in een aangrenzend park en daarna bos).

Pas zodra ik genoeg vertrouwen heb opgebouwd met haar stap ik weer op. En of dat nu volgende week of over 2 maanden is maakt me niks uit. Ze wordt wekelijks gereden door een jong meisje en wil een keer heel simpel op en af stappen als ze klaar is met rijden. Vanuit het op/afstappen een stukje stappen en dat zo opbouwen.

Ik heb er nu wel vertrouwen in dat het goed gaat komen en ik over een jaar weer lekker kan rijden. Na het verlies van mijn once in a lifetimw horse ben ik gewoon al het (zelf)vertrouwen verloren. Zodra ik opstapte sloeg ik letterlijk dicht...

**Geplaatst**: 15-05-21 22:04

Geplaatst: 15-05-21 22:04

pateeke schreef:
musiqolog schreef:
Ik hou er rekening mee dat die merrie gewoon naar Nijkerk moet (bij wijze van spreken natuurlijk) en dat ze me t.z.t. op een voorwaartser paard zetten. Daar kijk ik niet echt naar uit (laatste keer dat ze dat deden sloeg het beest op hol, viel ik eraf en kon ik zes weken niet rijden). Maar mochten ze me de keuze bieden tussen een voorwaartser paard en een weekje niet rijden, dan zal ik toch voor het eerste gaan.

Ik begrijp dat je een voorwaartser paard nu linkt aan je negatieve ervaring... maar voorwaarts staat niet per definitie gelijk aan op hol slaan of onbetrouwbaar.

Je hebt helemaal gelijk, maar dit is het halve verhaal maar. Mijn zithulp is bepaald niet perfect; ik klap nogal voorover omdat ik instinctief daar mijn evenwicht zoek. Voorwaartsere dieren gaan er dan met je vandoor. Dus doe mij maar een paard dat met een trekje aan de teugels teruggaat. (Maar natuurlijk probeer ik in de les wel op mijn houding te letten en op mijn zit terug te rijden.)

**Geplaatst**: 15-05-21 22:09

Geplaatst: 15-05-21 22:09

musiqolog schreef:
Je hebt helemaal gelijk, maar dit is het halve verhaal maar. Mijn zithulp is bepaald niet perfect; ik klap nogal voorover omdat ik instinctief daar mijn evenwicht zoek. Voorwaartsere dieren gaan er dan met je vandoor. Dus doe mij maar een paard dat met een trekje aan de teugels teruggaat. (Maar natuurlijk probeer ik in de les wel op mijn houding te letten en op mijn zit terug te rijden.)

Dat moet je dus juist niet doen bij die van mij. Dan lig je voorover met je snuffert in het zand want die staat meteen stil als je naar voren gaat. DAT is ook de reactie van de meeste, normaal opgeleide paarden, wat bij de mijne nog wat aangedikt is vanwege haar taak in een vorig leven.

**Geplaatst**: 15-05-21 22:26

Geplaatst: 15-05-21 22:26

Ik denk nog steeds dat je heel veel baat kunt hebben bij goede zitlessen aan de longe, musiqolog. Het is jammer dat dat tegenwoordig nagenoeg nergens meer echt gedaan wordt, want je zit is natuurlijk echt de absolute basis en als je er tegenaan blijft lopen dat je voorover valt (wat eigenlijk vrijwel iedereen van nature heeft), wordt het niet alleen lastig om verder te komen in je ontwikkeling als ruiter, maar ook om van je angst af te komen.

Ik heb het volgens mij al eerder ergens in het topic gezegd, maar ik ben van nature helemaal niet zo'n dappere ruiter. Wat mij echter veel (zelf)vertrouwen geeft, is de wetenschap dat ik zit als een huis, zeker in een "normaal" zadel met een boom en wrongen. Dat ik, zelfs als een paard met z'n knar tussen z'n voorbenen loopt te rodeoën, 180 graden omdraait of steil overeind gaat, ik dat kan uitzitten zonder daarvoor steun te hoeven zoeken in mijn teugels, zelfs in een trainingszadel met maar een halve boom en 0 kniewrong. Had ik dat wel nodig gehad, dan had ik 100% zeker achterover geklapt met de madame die zo overeind kwam - onze redding daar is geweest dat ik, ook met m'n korte beugels, in balans kon blijven zonder haar daarbij in de weg te zitten c.q. in de mond te trekken. Dat is puur het resultaat van één-op-één gedrild worden op een goede, écht onafhankelijke zit op paarden waarop je niet "lui" kon zijn en puur op je teugels overgangen terug kon rijden.

Dat is echt iets wat ik je aanraad om wellicht te doen in je privélessen: aan de longe, waarbij je het liefst je teugels helemaal niet vast hebt, helemaal terug naar de basis, en je puur richten op je zit.

**Geplaatst**: 16-05-21 08:21

Re: Ik durf niet meer paard te rijden.

Geplaatst: 16-05-21 08:21

Inderdaad, zitlessen kunnen zoveel doen!
Ik begrijp je redenering, maar je houdt er je angst ook mee in stand. Ja, er zijn paarden die sneller zullen gaan als je naar voor gaat zitten, maar dat is niet bij alle paarden het geval en niet afhankelijk van voorwaarts of niet voorwaarts. Aan de teugels gaan trekken om dan te stoppen, is helaas niet de manier. Vaak wordt het op die manier aangeleerd, maar er zijn veel "vriendelijkere" manieren om je paard te laten vertragen. En ook bij snellere paarden of pony's hoef je niet aan de teugels te gaan trekken om te stoppen. Bij mijn pony is net dat reden om erdoorheen te lopen. Geef je daarentegen een veel lichtere hulp (bv kneepje in de teugel) dan is hij veel gemakkelijker te stoppen.
Ik heb een heel slecht evenwicht, al van jongs af aan. Dat is bij het rijden inderdaad niet altijd praktisch omdat je paard wel reageert op veranderingen in evenwicht. Ik heb daar echter ook wel al bijgeleerd door o.a. lessen centered riding, privélessen, evenwichtsoefeningen zonder paard, bewustwording van je eigen lichaam,....
Probeer op een paard waar je wat vertrouwen in hebt eens om een overgang te rijden door te denken aan de gang waar je naartoe wilt (bv bij een overgang van draf naar stap, denk je aan stappen), geef een halve ophouding, geef een lichte hulp om de overgang te rijden en tegelijkertijd adem je uit (om te vertragen, inademen om te versnellen).
Daarnaast heeft het mij heel erg geholpen om mijn pony echt te gaan begrijpen, te weten waarom hij reageert zoals hij doet, inzicht te krijgen in hoe paarden denken en leven. Ik heb daarmee geleerd dat het veel uitmaakt voor hem dat hij begrensd wordt, maar tegelijkertijd ook een zekere autonomie krijgt.

**Geplaatst**: 07-06-21 16:06

Geplaatst: 07-06-21 16:06

Geweldig nieuws vandaag, die goeie ouwe merrie was weer fit! Ik moest wel weer erg aan haar wennen, want na maanden stal- en weirust was ze voorwaartser dan ik haar ooit gekend had. Die grote Fries van de afgelopen tijd moet je bijna doormidden schoppen om hem in draf te krijgen, en je moet ook als een gek blijven bijhouden. Bij dit dier ging alles bijna vanzelf, joepie! Maar de angst kwam ook weer terug. Ik vond de draf alweer te voorwaarts, zodat ik in de teugels ging hangen. Mijn houding ging ook naar niveautje zoutzak. Ik ben gewoon niet meer gewend aan een paard dat langer dan drie minuten aan een stuk draaft en dat ook nog leuk vindt...

Zoals ik al eerder zei (toch?): het is vooral een controledingetje. Als het paard harder gaat dan ik wil, is zelfs de stap al eng. De galop is heel anders: mijn paard springt overtuigend aan, gaat vervolgens niet harder dan ik wil en is ook gemakkelijk weer terug te krijgen. Volgende week gaat het vast alweer een stuk beter; dan kan ik ook weer meer op mijn zit gaan letten.

**Geplaatst**: 07-06-21 16:14

Re: Ik durf niet meer paard te rijden.

Geplaatst: 07-06-21 16:14

Dat doe je goed hoor!
Is ook vast een stuk wennen weer

Ik heb totaal geen angst, rij al 6 jaar op hetzelfde paard (haflinger) waar ik 80 cm parcoursje mee spring, en toen ik van het weekend eens op een ander, smal typetje klom was mijn houding om van te huilen en kukelde ik bijna voorover bij een kruisje. Ander paard, andere beweging, ander zadel, ‘t doet toch wat hoor

Maar no worries, het went snel! En onthou dat je ze altijd op een cirkel kan zetten in de bak, zo hoef je nooit de controle te verliezen als ze toch willen crossen.

Ik wens je nog veel plezier met de lessen!

**Geplaatst**: 06-09-21 17:56

Geplaatst: 06-09-21 17:56

Nou, de lessen zijn vorige week weer begonnen dus ik ook. Vorige week had ik mijn vaste bruine merrie en dat was leuk. Vandaag ging het anders: dat paard had al genoeg gelopen en die grote Fries is kreupel (gezien zijn leeftijd is er kans dat zijn tijd op de manege wel voorbij is). Er is nu een nieuwe Friese merrie, een stuk kleiner dan mijn vaste Fries maar net zo lief.

Maar ja, een nieuw paard... de laatste keer dat ik reed op een paard dat ik niet kende, werd ik eraf gegooid.

Ik zat er echt als een schijterd op, want dit paard had één hebbelijkheid: ze wilde niet stilstaan bij het opstappen, aansingelen en beugels verstellen. En dat vind ik zo eng... Je voet is uit de beugel (geen controle!!!) en dan wil ze doorlopen. En alles wat ze anders deed dan ik gewend was, vond ik ook eng. Terwijl dat gewoon de dingen zijn waarin paarden verschillen: anders op hulpen reageren, anders lopen, anders aanspringen. Maar als ze niet naar mijn hulpen luistert, durf ik niet door te zetten.

Zo ging ik haar erg terugrijden en bovendien viel ik terug in mijn oude reflexen: naar voren klappen bij de draf. Die draf werd dus geen groot succes: een paar passen en het was voorbij. Maar goed, in een halfuur tijd hebben we wel vertrouwen opgebouwd, dus volgende keer gaat het vast al een stuk soepeler.

Hoe is het met jullie allemaal? Rijden jullie nog/weer, en zit daar vooruitgang in?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-09-21 14:58

Geplaatst door de TopicStarter : 07-09-21 14:58

Hé Musiqolog, goed dat je zo doorzet. Fijn dat de "nieuwe" Friese merrie lief is. Je hebt er dus wel een klik mee. Kan me voorstellen dat het spannend was zo de eerste keer weer op een onbekend paard. De merrie heeft er dus goed de pas in. Het is heel begrijpelijk dat je de eerste keren meer terug rijdt en je het contact en aanleuning even mist. Je zal de volgende keren meer vertrouwen in jezelf krijgen. Rijd je aan de longe wanneer het spannend voor je is?

**Geplaatst**: 07-09-21 16:05

Re: Ik durf niet meer paard te rijden.

Geplaatst: 07-09-21 16:05

Interessant topic om mee te lezen, leuk om te zien hoe jullie allemaal stapje voor stapje vooruit gaan. Toch schrik ik wel van teksten als tikken geven met de zweep of paarden door midden moeten schoppen om in draf te gaan... dit paard voelt overduidelijk de onzekerheid van de ruiter en stopt daar door, dat zijn beginnerspaarden die goud waard zijn, maar het is niet eerlijk om zo'n dier te slaan om hem harder te laten gaan. Ik geloof ook niet dat dat de intentie van de rijkunst is.
Ik denk dat een paar lessen op de grond om paardentaal te leren begrijpen daarbij wellicht kan helpen; een paard wat door draaft slaat niet per definitie op hol.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-09-21 18:27

Geplaatst door de TopicStarter : 07-09-21 18:27

Divers schreef:
Toch schrik ik wel van teksten als tikken geven met de zweep of paarden door midden moeten schoppen om in draf te gaan... dit paard voelt overduidelijk de onzekerheid van de ruiter en stopt daar door, dat zijn beginnerspaarden die goud waard zijn, maar het is niet eerlijk om zo'n dier te slaan om hem harder te laten gaan. Ik geloof ook niet dat dat de intentie van de rijkunst is.
Ik denk dat een paar lessen op de grond om paardentaal te leren begrijpen daarbij wellicht kan helpen

Ik heb daar zelf ook moeite mee. Rijtechnisch geloof ik dat je, ook als combinatie, meer vooruitgang boekt wanneer je als verzorgster of bijrijdster aan de slag gaat. Durf je nog niet te rijden, dan kun je eerst met grondwerk of een longeercursus een paard al beter leren kennen en zelfvertrouwen opbouwen.

**Geplaatst**: 07-09-21 18:34

Geplaatst: 07-09-21 18:34

Lindaonline schreef:
Divers schreef:
Toch schrik ik wel van teksten als tikken geven met de zweep of paarden door midden moeten schoppen om in draf te gaan... dit paard voelt overduidelijk de onzekerheid van de ruiter en stopt daar door, dat zijn beginnerspaarden die goud waard zijn, maar het is niet eerlijk om zo'n dier te slaan om hem harder te laten gaan. Ik geloof ook niet dat dat de intentie van de rijkunst is.
Ik denk dat een paar lessen op de grond om paardentaal te leren begrijpen daarbij wellicht kan helpen

Ik heb daar zelf ook moeite mee. Rijtechnisch geloof ik dat je, ook als combinatie, meer vooruitgang boekt wanneer je als verzorgster of bijrijdster aan de slag gaat. Durf je nog niet te rijden, dan kun je eerst met grondwerk of een longeercursus een paard al beter leren kennen en zelfvertrouwen opbouwen.

Mee eens... vaak is het ook voornamelijk de houding, bange mensen zitten vaak verkrampt naar voren gericht gewicht in de balans... wat remmen betekend.
Dan een paar tikken uitdelen is niet fair naar je paard.
Pas als je zelf echt ontspannen zit, en goed kan ademen kan je pas van je paard verwachten dat hij gaat doen wat jij mentaal wil.

(Ik zeg bewust mentaal, want je hoofd wil naar voren en je lichaam zegt terug, dus eigenlijk luisteren de meeste beesten dan prima :')

en raken ze geïrriteerd als je een zit hulp terug en een beenhulp naar voren krijgt).

**Geplaatst**: 07-09-21 18:51

Geplaatst: 07-09-21 18:51

@Lindaonline, Rijden en grondwerk zijn wel echt verschillend hoor. Het helpt wel om paarden te leren kennen vanaf de grond, maar het rijden zelf heeft een heleboel dingen die anders zijn: dat je hoog zit bijvoorbeeld, en dat je geen vaste grond onder je voeten hebt. Dat maakt het leuk en bijzonder - maar ook nogal fundamenteel eng. Dat zit behoorlijk diep geworteld in ons zenuwstelsel.

(En verder, het is natuurlijk wel een leuk idee dat mensen een verzorgpaard moeten nemen, en ja, ik denk dat het wel aannemelijk is dat het helpt als je vaker met paarden bezig bent, en vaker met een specifiek paard, en dat het paard ook jou leert kennen. Maar zijn er echt zoveel eigenaren die hun paarden beschikbaar maken aan onzekere ruiters die nog niet zo heel goed kunnen rijden en die wellicht ook in andere opzichten niet zomaar aansluiting vinden bij eigenaren?)

**Geplaatst**: 07-09-21 18:59

Geplaatst: 07-09-21 18:59

Shadow0 schreef:
@Lindaonline, Rijden en grondwerk zijn wel echt verschillend hoor. Het helpt wel om paarden te leren kennen vanaf de grond, maar het rijden zelf heeft een heleboel dingen die anders zijn: dat je hoog zit bijvoorbeeld, en dat je geen vaste grond onder je voeten hebt. Dat maakt het leuk en bijzonder - maar ook nogal fundamenteel eng. Dat zit behoorlijk diep geworteld in ons zenuwstelsel.

(En verder, het is natuurlijk wel een leuk idee dat mensen een verzorgpaard moeten nemen, en ja, ik denk dat het wel aannemelijk is dat het helpt als je vaker met paarden bezig bent, en vaker met een specifiek paard, en dat het paard ook jou leert kennen. Maar zijn er echt zoveel eigenaren die hun paarden beschikbaar maken aan onzekere ruiters die nog niet zo heel goed kunnen rijden en die wellicht ook in andere opzichten niet zomaar aansluiting vinden bij eigenaren?)

Jawel, ze zijn er wel maar het is niet zo main-stream en je moet er dus vaker via-via aan komen.

Ik heb op die manier twee meiden gevonden. Rijkunstig gaat het nog niet echt ergens over maar ze willen leren, doen hun best en de verschillen zijn echt wel zichtbaar.
Nu het gezeur rondom corona weer minder wordt, kunnen ze ook weer makkelijker lessen. Dan gaan ze wel weer stappen vooruit maken

**Geplaatst**: 07-09-21 19:00

Geplaatst: 07-09-21 19:00

Bij mij gebeurt het op stal met regelmaat... ook als iemand bijvoorbeeld even een tijdje niet heeft gereden of even wat wil 'voelen'.
Op Jam hadden van mij mensen ook wel gemogen als ze angstig waren... hebben wel vaker mensen op gezeten om even te voelen oid.
Op Uni niet, dat was een hele dominante donder die opeens heel anders kon worden dan de bravert die hij leek

dat was dan een vreselijke rit geworden en daar was niemand beter van geworden :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-09-21 19:37

Geplaatst door de TopicStarter : 07-09-21 19:37

Shadow0 schreef:
@Lindaonline, Rijden en grondwerk zijn wel echt verschillend hoor. Het helpt wel om paarden te leren kennen vanaf de grond, maar het rijden zelf heeft een heleboel dingen die anders zijn: dat je hoog zit bijvoorbeeld, en dat je geen vaste grond onder je voeten hebt. Dat maakt het leuk en bijzonder - maar ook nogal fundamenteel eng. Dat zit behoorlijk diep geworteld in ons zenuwstelsel.

Daar sluit ik me bij aan. Maar daarnaast heb ik persoonlijk veel baat bij het uitzoeken waar mijn onzekerheid vandaan komt, zelfvertrouwen op te bouwen en emoties onder ogen te zien. Het lost zeker niet alles op, maar kan je erg stimuleren in je gevoel van kracht en de stappen die je neemt voordat je weer gaat rijden.

**Geplaatst**: 08-09-21 06:55

Geplaatst: 08-09-21 06:55

Wij staan daar altijd voor open, als iemand wil leren van ons paard. Helaas is hij niet echt geschikt voor onzekere ruiters, maar er rijdt en springt nu af en toe iemand mee, zij heeft hem ook een tijdje bij gereden toen ik er zelf niet op durfde. De pony van onze dochter hebben al verschillende kinderen een rondje mee gereden, die is echt heel braaf. Die stopt trouwens ook met lopen als hij het niet snapt, bijv doordat de ruiter tegenstrijdige hulpen geeft. En toen dochter er pas met een sprongetje half naast hing stond ie ook meteen stil, zo lief.

Wij moeten nu tijdelijk bij de buurman rijden omdat onze bak wordt verbouwd/gebouwd. We hadden een buitenbak, we krijgen een 20-60 binnenbaan. Heel fijn, maar de fundering wordt gestort dus moeten we tijdelijk elders rijden. Dat gaf wel weer even de bibbers bij mij. Ik moet dan echt even weer de knop vinden om te gaan rijden, en zo mijn interne dialoog stil te zetten.

**Geplaatst**: 08-09-21 08:16

Geplaatst: 08-09-21 08:16

c_alsemgeest schreef:
Lindaonline schreef:

Ik heb daar zelf ook moeite mee. Rijtechnisch geloof ik dat je, ook als combinatie, meer vooruitgang boekt wanneer je als verzorgster of bijrijdster aan de slag gaat. Durf je nog niet te rijden, dan kun je eerst met grondwerk of een longeercursus een paard al beter leren kennen en zelfvertrouwen opbouwen.

Mee eens... vaak is het ook voornamelijk de houding, bange mensen zitten vaak verkrampt naar voren gericht gewicht in de balans... wat remmen betekend.
Dan een paar tikken uitdelen is niet fair naar je paard.
Pas als je zelf echt ontspannen zit, en goed kan ademen kan je pas van je paard verwachten dat hij gaat doen wat jij mentaal wil.

(Ik zeg bewust mentaal, want je hoofd wil naar voren en je lichaam zegt terug, dus eigenlijk luisteren de meeste beesten dan prima en raken ze geïrriteerd als je een zit hulp terug en een beenhulp naar voren krijgt).

Dit precies, ik geloof dat iedereen de kans moet krijgen om te leren paardrijden maar daar hoeft het paard niet de dupe van te worden… zitlessen etc met een persoon die de longeerlijn vasthoudt en het paard in controle heeft tot de ruiter stabiel zit en vertrouwen heeft. Schoppen en slaan heeft helemaal niks met paardrijden te maken en daar leer je helemaal niks van.

**Geplaatst**: 08-09-21 11:23

Geplaatst: 08-09-21 11:23

c_alsemgeest schreef:
Lindaonline schreef:

Ik heb daar zelf ook moeite mee. Rijtechnisch geloof ik dat je, ook als combinatie, meer vooruitgang boekt wanneer je als verzorgster of bijrijdster aan de slag gaat. Durf je nog niet te rijden, dan kun je eerst met grondwerk of een longeercursus een paard al beter leren kennen en zelfvertrouwen opbouwen.

Mee eens... vaak is het ook voornamelijk de houding, bange mensen zitten vaak verkrampt naar voren gericht gewicht in de balans... wat remmen betekend.
Dan een paar tikken uitdelen is niet fair naar je paard.
Pas als je zelf echt ontspannen zit, en goed kan ademen kan je pas van je paard verwachten dat hij gaat doen wat jij mentaal wil.

(Ik zeg bewust mentaal, want je hoofd wil naar voren en je lichaam zegt terug, dus eigenlijk luisteren de meeste beesten dan prima en raken ze geïrriteerd als je een zit hulp terug en een beenhulp naar voren krijgt).

Helemaal mee eens, ook met @Divers maar je mag maar 2 quotes doen

Ik heb zelf een Joker (Horse Simulator) en vind dat ook fantastisch bij mensen met angst. Dan kun je aan je eigen houding en zit, en ademhaling en mentale stuk werken waarbij je volledig op jezelf kunt focussen, fijn voor de ruiter én het paard.

**Geplaatst**: 08-09-21 12:38

Geplaatst: 08-09-21 12:38

Dat zou helemaal ideaal zijn, zo'n Joker, al begrijp ik ook wel dat niet iedereen die tot zijn of haar beschikking heeft.

Om nog even terug te komen op Shadow0's post over het verschil tussen grondwerk en rijden, daar zit natuurlijk een gigantisch verschil in maar het kan wel helpen om een paard beter te leren begrijpen en zo het 'op hol slaan' aan te kunnen zien komen. Wellicht kom je er dan achter dat het paard in al die keren dat je er angstig op zat, nog nooit intentie heeft getoond om op hol te slaan en dat je het paard zijn signalen gewoon niet kon vertalen.

Angst is een moeilijk ding, maar ik blijf erbij dat een paard in draf schoppen of slaan/tikken met een zweep niks met paardrijden te maken heeft en dat als een manegeinstructeur daar mee akkoord gaat, je wellicht beter naar een andere stal kunt gaan. Heb je die optie niet, dan is dat heel jammer maar een paard hoeft niet slecht behandeld te worden omdat wij er zo nodig op willen rijden 'want dat lijkt me zo leuk'.

Ik begrijp ook dat manege's niet heel veel geld verdienen en er misschien niet veel tijd en ruimte is om dieper in te gaan op 'wat is een paard, wat doet een paard', maar bij veel stallen wordt er voor de beginners een zadel opgekwakt of neem je het paard zelfs al over van de ruiter voor jou. Hier in mis je gewoon een cruciaal deel 'paardentaal' en stap je dus eigenlijk op een ''levensgevaarlijk voertuig'' waarvan je de de handleiding niet gelezen hebt en de knopjes niet kent.

Als de angst echt zo diep zit, is het misschien beter om iemand naast het paard te laten lopen en de persoon die de longeerlijn vasthoudt het tempo te laten bepalen zodat de ruiter geen angst heeft om controle te verliezen en zo vertrouwen kan winnen en balans op kan bouwen. Mocht het echt een klier zijn die spoken zoekt (vaak omdat het paard zich verveelt), dan zit je als angstige beginner gewoonweg niet op het juiste paard en zal je een ander moeten kiezen. Hebben ze die niet beschikbaar, dan is dat wederom jammer.

Ik moet wel zeggen dat ik me er over verbaas dat ik de eerste ben die dit aanhaalde n.a.v. het lezen van dit topic en vind het erg jammer dat het toegejuicht wordt door anderen. Ik geloof niet dat 'wij paardenmensen' hier voor staan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-09-21 13:48

Geplaatst door de TopicStarter : 08-09-21 13:48

Divers schreef:
Ik moet wel zeggen dat ik me er over verbaas dat ik de eerste ben die dit aanhaalde n.a.v. het lezen van dit topic en vind het erg jammer dat het toegejuicht wordt door anderen. Ik geloof niet dat 'wij paardenmensen' hier voor staan.

Zoals je hier leest:

Lindaonline schreef:
@ Musiqolog kan me voorstellen dat het spannend voor je was gisteren tijdens de les. Veel been geven en de zweep "moeten" gebruiken tijdens de les, zou ook niet bij mij passen. Is het mogelijk om ergens deze aankomende maand een privé les te nemen.

Heb ik eerder aangegeven dat dit persoonlijk niet bij mij past en hoe ik met paarden omga. Na juni heb ik tot enkele dagen geleden dit topic niet eens meer goed gevolgd.
Verder vind ik het beter om tegen iemand te spreken, dan kan Musiqolog in dit geval zich rechtstreeks "verdedigen".

**Geplaatst**: 08-09-21 14:52

Geplaatst: 08-09-21 14:52

Divers schreef:
Interessant topic om mee te lezen, leuk om te zien hoe jullie allemaal stapje voor stapje vooruit gaan. Toch schrik ik wel van teksten als tikken geven met de zweep of paarden door midden moeten schoppen om in draf te gaan... dit paard voelt overduidelijk de onzekerheid van de ruiter en stopt daar door, dat zijn beginnerspaarden die goud waard zijn, maar het is niet eerlijk om zo'n dier te slaan om hem harder te laten gaan. Ik geloof ook niet dat dat de intentie van de rijkunst is.
Ik denk dat een paar lessen op de grond om paardentaal te leren begrijpen daarbij wellicht kan helpen; een paard wat door draaft slaat niet per definitie op hol.

Mee eens hoor, alleen denk ik dat dit ook een beetje een zaak is van het spreken van verschillende talen. In dit topic zijn mensen die eigen paarden hebben (hadden) en om de een of andere reden angstig zijn geworden en manegeruiters die angstig zijn.

Het taalgebruik dat Musiqolog gebruikt is het typische 'manege' taalgebruik. Hij zegt bijvoorbeeld 'een schopje geven' om het paard op de hoefslag te houden.
Op veel maneges is dat helaas het 'jargon' dat gebruikt wordt.

Verder is dit een langer lopend topic. De verhalen over het tragere paard komen uit begin dit jaar, nu is er inmiddels een vlotter paard in beeld als ik het topic goed begrepen heb.

Tenslotte is het voor iemand met een eigen paard (danwel gehad heeft) ook gemakkelijker om in het eigen netwerk eens te kijken naar een mogelijk om bijvoorbeeld zitlessen te nemen of om een ander paard van iemand uit te proberen om te kijken hoe dat voelt of om grondwerklessen te nemen. Gewoon omdat je weet wat er mogelijk is en omdat je mensen kent die dat kunnen bieden.
Als manegeruiter is dat allemaal niet zo gemakkelijk en minder vanzelfsprekend.

**Geplaatst**: 08-09-21 16:38

Geplaatst: 08-09-21 16:38

Apple schreef:
Tenslotte is het voor iemand met een eigen paard (danwel gehad heeft) ook gemakkelijker om in het eigen netwerk eens te kijken naar een mogelijk om bijvoorbeeld zitlessen te nemen of om een ander paard van iemand uit te proberen om te kijken hoe dat voelt of om grondwerklessen te nemen. Gewoon omdat je weet wat er mogelijk is en omdat je mensen kent die dat kunnen bieden.
Als manegeruiter is dat allemaal niet zo gemakkelijk en minder vanzelfsprekend.

Wat ik vooral mis bij veel manegeruiters is stimulans.
Die mens wil wel, maar ergens moet je dat haakje vinden waarop je aanhaakt en ontdekkingen buiten je referentiekader gaat doen. Dat haakje is er zo zelden.

Ik liep daar in mijn begintijd ook tegenaan, totdat ik ergens een klein advertentietje las (internet moest nog uitgevonden worden) waarvan iemand zei: dat moet je doen, dat past bij jou!
Ik ben al ruim 30 jaar lid van de NVVR en dat heeft me veel inzichten, vrienden en ervaringen opgeleverd.
Die persoon heeft gelijk gehad; dank je Tinus.