Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-07-22 02:11

Verzorgster met epilepsie + convulsies

Geplaatst door de TopicStarter : 20-07-22 02:11

Goedenacht;

Wij (ik en mijn vriendin) hebben sinds enkele maanden een verzorgster erbij om te helpen met onze kleine kudde paarden. Betreft voornamelijk jonge, maar welopgevoede brave paarden. Alle paarden dienen echter nog verder doorgereden te worden, waar mijn vriendin zich momenteel mee bezig houdt. Verzorgster is een heel trouwe jongedame vooraan in de 20j (met autisme). Komt door weer en wind en doet écht haar best. Omdat onze verzorgster een jaar niet meer gereden had was er afgesproken dat ze samen met mij nog wat zou gaan bijlessen bij onze instructrice zodat wij nadien mijn vriendin konden bijstaan ivm rijden/verkeersmak maken.

Nu is echter het volgende gebeurd;
De laatste weken viel onze verzorgster geregeld flauw. Zij stelde ons aanvankelijk gerust en zei dat we ons niet al te veel zorgen moesten te maken omdat dit niet vaak zou voorvallen. Dit kwam echter steeds vaker voor. Wij stuurden erop aan om hier toch mee verder te gaan. Nadat haar flauwvallen begon samen te gaan met stuiptrekkingen hebben ze haar gediagnostiseerd met neurologische problemen met epilepsie tot gevolg. Hierdoor ook het flauwvallen en minder opvallende absences.

Wij willen haar zeker nog de kans geven tot verzorgen, maar staan er niet meer achter om haar te laten rijden. Zeker omdat ze haar aanvallen niet altijd voelt aankomen en deze soms gepaard gaan met stuipen.

Hoe staan jullie hier tegenover? Kunnen wij bepaalde zaken in acht nemen om het voor haar extra veilig te houden? Welke leuke activiteiten kunnen wij haar laten uitvoeren om en rond de paarden zodat het niet alleen borstelen/wassen moet zijn.

Aan bokkers met epilepsie; Hoe snel hadden jullie effect van medicijnen? Welke veiligheidsmaatregelen nemen jullie in acht tijdens het verzorgen?

Alvast bedankt voor jullie antwoorden!

**Geplaatst**: 20-07-22 06:27

Geplaatst: 20-07-22 06:27

Ik weet geen oplossing. Wel wil ik je een compliment geven over je bezorgdheid en verantwoordelijkheidsgevoel!

Chappeau!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-07-22 07:37

Geplaatst door de TopicStarter : 20-07-22 07:37

Dankjewel. Erg fijn om te horen.
Ik heb het geluk dat mijn vriendin medisch geschoold is en snel en correct weet te handelen in allerlei situaties. Maar het moet naast de paarden uiteraard ook wel veilig blijven.
We merken zelf hoeveel plezier onze verzorgster haalt uit de omgang met de paarden en gezien zij door haar achtergrond niet al te veel kansen gekregen heeft (van thuis uit) en toch wat heeft geworsteld met haar zelfbeeld willen we haar dit niet afnemen.

**Geplaatst**: 20-07-22 07:42

Re: Verzorgster met epilepsie + convulsies

Geplaatst: 20-07-22 07:42

Hier helaas ook geen ervaring. Maar wat mooi dat jullie haar nog een kans geven om bij jullie rond te wandelen en te helpen, terwijl dat van jullie ook de nodige planning en tijd kost

**Geplaatst**: 20-07-22 07:46

Geplaatst: 20-07-22 07:46

Oei lastige situatie... begrijpelijk dat je bezorgd bent... hoe je het ook went of keert de eigenaar van de dieren blijft verantwoordelijk... ik hoop dat de medicatie goed aanslaat...

**Geplaatst**: 20-07-22 07:55

Geplaatst: 20-07-22 07:55

Jvda schreef:
Dankjewel. Erg fijn om te horen.
Ik heb het geluk dat mijn vriendin medisch geschoold is en snel en correct weet te handelen in allerlei situaties. Maar het moet naast de paarden uiteraard ook wel veilig blijven.
We merken zelf hoeveel plezier onze verzorgster haalt uit de omgang met de paarden en gezien zij door haar achtergrond niet al te veel kansen gekregen heeft (van thuis uit) en toch wat heeft geworsteld met haar zelfbeeld willen we haar dit niet afnemen.

Ik kan je verder ook geen raad geven,
Maar wil jullie ook mega complimenten geven! Dat jullie hierdoor alsnog met haar doorgaan omdat jullie merken dat dit haar goed doet! Dat is goud waard!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-07-22 08:13

Geplaatst door de TopicStarter : 20-07-22 08:13

Neon schreef:
Oei lastige situatie... begrijpelijk dat je bezorgd bent... hoe je het ook went of keert de eigenaar van de dieren blijft verantwoordelijk... ik hoop dat de medicatie goed aanslaat...

Klopt! We hebben haar dan ook, vriendelijk weliswaar, duidelijk gemaakt dat gezien de ernst van haar huidige situatie ze momenteel enkel kan helpen onder strikt toezicht van ons. Dat ze dus de paarden niet zelfstandig begeleid zeg maar, maar dat wij de paarden bv buitenhalen en vastzetten en ze dan mag borstelen of wassen.
Wordt nog even zoeken hoe we dit best aanpakken. Vandaar hier ook de vraag naar eventueel tips etc.

**Geplaatst**: 20-07-22 08:19

Geplaatst: 20-07-22 08:19

Goed dat jullie dit zo voorzichtig en zorgzaam begeleiden.
In NL mag je na een jaar zonder aanvallen weer autorijden als je epilepsie hebt (als je meerdere aanvallen hebt gehad, zoals hier). Als autorijden dan veilig wordt gevonden, lijkt me paardrijden ook een acceptabel risico.

Misschien kun je dat in je achterhoofd houden en afspreken met haar? Dan hebben jullie alledrie iets om naar uit te kijken/toe te werken.

**Geplaatst**: 20-07-22 08:33

Geplaatst: 20-07-22 08:33

Hallo, dit is voor mij wel een beetje een herkenbaar verhaal waarbij mijn bijrijdster startte zonder klachten en helaas steeds meer klachten kreeg waaronder flauwvallen en stuiptrekkingen. Hiervan heb ik gezegd dat rijden niet meer tot de mogelijkheden behoorde, puur vanwege onveiligheid. Voor mens en paard. Natuurlijk als er goede medicatie zou zijn of op een andere manier te controleren kan dit wellicht in de toekomst wel weer. Ik had twee ‘harde’ standpunten ; niet rijden en ik kan je niet bezighouden. Dus meer dan welkom, ik hou ook graag rekening mee je en waar we dingen samen kunnen doen, leuk. Dit kan poetsen, wandelen, tuig schoonmaken, wei scheppen, elke vorm van aandacht aan de paarden zijn. Als je volledig begeleiding nodig hebt schiet dit z’n doel voorbij en heb je er een zorg bij in plaats van dat je een zorg deelt. Dit klinkt heel hard maar mijn bijrijdster vond het fijn dat er niet veel van haar verwacht werd maar dat ze toch bij de paarden kon zijn, al ging ze er lekker even bij zitten tutten.

**Geplaatst**: 20-07-22 08:34

Geplaatst: 20-07-22 08:34

Heeft ze ondertussen medicijnen? Zelf geen epilepsi maar mijn zusje had een zeer ernstige vorm. Dit was met medicijnen goed onder controle te houden en kreeg zij alleen in de nacht aanvallen(welliswaar ernstig maar overdag was er op latere leeftijd met medicijnen weinig aan de hand).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-07-22 08:37

Geplaatst door de TopicStarter : 20-07-22 08:37

Dat hebben we inderdaad gedaan. We hopen voor haar dat ze zo snel mogelijk teweten komen welke medicatie haar kan helpen om de zware aanvallen te onderdrukken. Ook is het nog onduidelijk wat de triggers zijn voor de aanvallen.
Hier effectief helpen de jonge paarden te rijden vrees ik dat zal uitgesloten worden omdat dat een risico blijft dat we niet willen lopen. Mijn vriendin heeft wel voorgesteld enkele keren per maand een privé wandeling te boeken bij onze instructrice waaraan ze dan wel zou kunnen deelnemen. Zodra de aanvallen wat zijn afgenomen uiteraard.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-07-22 08:38

Geplaatst door de TopicStarter : 20-07-22 08:38

Dustinlover schreef:
Heeft ze ondertussen medicijnen? Zelf geen epilepsi maar mijn zusje had een zeer ernstige vorm. Dit was met medicijnen goed onder controle te houden en kreeg zij alleen in de nacht aanvallen(welliswaar ernstig maar overdag was er op latere leeftijd met medicijnen weinig aan de hand).

Nee, op dit moment nog geen medicatie. Ze zijn nu volop aan het onderzoeken waar de aanvallen vandaan komen.

**Geplaatst**: 20-07-22 08:41

Geplaatst: 20-07-22 08:41

Zelf geen ervaring met epilepsie, maar mijn man heeft het en de medicatie werkte gelukkig direct! Hij heeft daarna ook nooit meer een aanval gehad *klopt het snel af*.
Dat is inmiddels alweer bijna 7 jaar geleden. Hij mocht idd niet autorijden tot hij een jaar aanvalsvrij was.
Het kan dus ook zo zijn dat de aanvallen gewoon niet meer terug komen wanneer de medicatie goed werkt, maar dat is echt een kwestie van afwachten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-07-22 08:42

Geplaatst door de TopicStarter : 20-07-22 08:42

Dandelion2 schreef:
Hallo, dit is voor mij wel een beetje een herkenbaar verhaal waarbij mijn bijrijdster startte zonder klachten en helaas steeds meer klachten kreeg waaronder flauwvallen en stuiptrekkingen. Hiervan heb ik gezegd dat rijden niet meer tot de mogelijkheden behoorde, puur vanwege onveiligheid. Voor mens en paard. Natuurlijk als er goede medicatie zou zijn of op een andere manier te controleren kan dit wellicht in de toekomst wel weer. Ik had twee ‘harde’ standpunten ; niet rijden en ik kan je niet bezighouden. Dus meer dan welkom, ik hou ook graag rekening mee je en waar we dingen samen kunnen doen, leuk. Dit kan poetsen, wandelen, tuig schoonmaken, wei scheppen, elke vorm van aandacht aan de paarden zijn. Als je volledig begeleiding nodig hebt schiet dit z’n doel voorbij en heb je er een zorg bij in plaats van dat je een zorg deelt. Dit klinkt heel hard maar mijn bijrijdster vond het fijn dat er niet veel van haar verwacht werd maar dat ze toch bij de paarden kon zijn, al ging ze er lekker even bij zitten tutten.

Klopt inderdaad ook wel wat je zegt. Ik ga het hier eens met mijn vriendin over hebben. Het is belangrijk dat zij zich inderdaad nog wel steeds kan focussen op hetgene waar ze mee bezig is. Ik ben er ook niet altijd om een oogje mee in het zeil te houden. Even kijken wat we haar idd ook zelfstandig zouden kunnen laten doen.
Verzorgster zelf is idd al heel blij dat ze gewoon nog om en nabij de paarden mag zijn. Maar we gunnen haar uiteraard ooit wel terug "meer" .

**Geplaatst**: 20-07-22 09:23

Re: Verzorgster met epilepsie + convulsies

Geplaatst: 20-07-22 09:23

Hier zelf ervaring met epilepsie in de vorm absances en altijd gereden .
Ik zal haar niet laten rijden zodra ze geen medicatie heeft en omdat er ook nog onderzoeken gedaan worden.
Heeft ze medicatie wst aanslaat en de aanvallen weghoud kan je gewoon rijden.

**Geplaatst**: 20-07-22 09:31

Geplaatst: 20-07-22 09:31

nardxash schreef:
Hier zelf ervaring met epilepsie in de vorm absances en altijd gereden .
Ik zal haar niet laten rijden zodra ze geen medicatie heeft en omdat er ook nog onderzoeken gedaan worden.
Heeft ze medicatie wst aanslaat en de aanvallen weghoud kan je gewoon rijden.

Idd dit. Zolang er nog geen medicatie is die goed aanslaat niet laten rijden. Mocht ze de medicatie hebben en het helpt goed dan weer laten rijden. Wellicht onder begeleiding.

Zeker de hogere temperaturen nu (25+) helpen niet mee met epilepsie.

**Geplaatst**: 20-07-22 09:33

Geplaatst: 20-07-22 09:33

Pepperrr schreef:
nardxash schreef:
Hier zelf ervaring met epilepsie in de vorm absances en altijd gereden .
Ik zal haar niet laten rijden zodra ze geen medicatie heeft en omdat er ook nog onderzoeken gedaan worden.
Heeft ze medicatie wst aanslaat en de aanvallen weghoud kan je gewoon rijden.

Idd dit. Zolang er nog geen medicatie is die goed aanslaat niet laten rijden. Mocht ze de medicatie hebben en het helpt goed dan weer laten rijden. Wellicht onder begeleiding.

Zeker de hogere temperaturen nu (25+) helpen niet mee met epilepsie.

Nee dat klopt inderdaad voldoende laten drinken hoor!
En laten rijden tegen die tijd eerst onder begeleiding desnoods een longeertouw aan het hoofdstel zodat je er dichtbij staat.

**Geplaatst**: 20-07-22 10:09

Geplaatst: 20-07-22 10:09

Ik stuur een pb

**Geplaatst**: 20-07-22 10:18

Geplaatst: 20-07-22 10:18

Ik heb tot m'n 12 ongeveer epilepsie gehad (gelukkig er over heen gegroeid). In die tijd heb ik altijd paardgereden, het kan dus wel.
Op slechte momenten, na medicijnen wissel, had ik elke 5 min een aanval. Gelukkig altijd blijven zitten.
Een van de triggers bij mij was zuchten/diep ademhalen.

Misschien omdat het voor je verzorgster nieuw is eerst even wachten, vaak voel je ze steeds beter aankomen. Eventueel kunnen de aanvallen met medicijnen minder worden/verdwijnen.
Geef haar alsjeblieft nog niet op. Soms zijn de aanvallen binnen korte tijd weer onder controle.

**Geplaatst**: 20-07-22 15:32

Geplaatst: 20-07-22 15:32

Geen bokker met (ervaring met) epilepsie hier, maar ik kom me wel even melden als jonge vrouw met autisme die ook al langer rijdt met een paard van een hele lieve en begane eigenaar waar ik het ontzettend goed mee getroffen heb.

Dus allereerst: wat zijn jullie samen hier top mee bezig! Ondanks de natuurlijk niet zo fijne omstandigheden, word ik er wel heel blij van als ik dit lees.

Onverwachte en stressige veranderingen in de dagelijkse routine komen over het algemeen een stuk harder aan bij mensen met autisme. En ook al lijkt het alsof jullie verzorgster nog net zo functioneert als hiervoor, kan ik me voorstellen dat dit toch ook best ontregelend voor haar kan zijn. Ze zal nu extra baat hebben bij rust, regelmaat en voorspelbaarheid. Lekker met z’n allen om de tafel om even te kletsen, en vooral om duidelijkheid en houvast te bieden over de komende tijd. Wat verwachten jullie van haar, waar mag zij zich op dit moment wel mee bezig houden en wat kan vanuit het oogpunt op veiligheid even niet, hoe zullen haar dagen op stal er nu uitzien, wat te doen bij eventuele toekomstige aanvallen, enz. Maar zo te lezen hebben jullie hier al uitgebreid over nagedacht, wordt er goed rekening gehouden met haar beperkingen en sterke punten, en is dit wellicht allemaal al lang en breed besproken met haar.

Voorderest ben ik het eens met mijn voorgangers. Het is afwachten wat er uit de onderzoeken zal gaan komen. Als het bekend is waardoor de aanvallen vooral getriggerd worden en of ze goed onder controle te houden met medicatie, zal er zeker weer meer mogelijk zijn! Dat is denk ik ook wel een fijn toekomstperspectief, zowel voor haar als voor jullie.

**Geplaatst**: 20-07-22 15:43

Geplaatst: 20-07-22 15:43

Ik ben vrijwilliger op een manege voor mensen met een beperking. Ook hier rijden mensen met epilepsie. Ik weet natuurlijk niet wat de afspraak tussen instructie en de betreffende ruiters zijn. Maar het komt niet heel vaak voor, dat er ook daadwerkelijk een aanval op het paard plaats vind. Misschien tegen de tijd dat de epilepsie een beetje onder controle is, kan je ook altijd een FPG manege om advies vragen. Misschien hebben ze wel tips of kunnen zij meer over de onderlinge afspraken vertellen.

**Geplaatst**: 20-07-22 15:49

Geplaatst: 20-07-22 15:49

Zou ze met begeleiding geen grondwerk en of schriktraining (aan de hand natuurlijk) kunnen doen?
Verder top dat jullie zo bezorgd zijn.

**Geplaatst**: 20-07-22 16:04

Geplaatst: 20-07-22 16:04

Jvda schreef:
Goedenacht;

Wij (ik en mijn vriendin) hebben sinds enkele maanden een verzorgster erbij om te helpen met onze kleine kudde paarden. Betreft voornamelijk jonge, maar welopgevoede brave paarden. Alle paarden dienen echter nog verder doorgereden te worden, waar mijn vriendin zich momenteel mee bezig houdt. Verzorgster is een heel trouwe jongedame vooraan in de 20j (met autisme). Komt door weer en wind en doet écht haar best. Omdat onze verzorgster een jaar niet meer gereden had was er afgesproken dat ze samen met mij nog wat zou gaan bijlessen bij onze instructrice zodat wij nadien mijn vriendin konden bijstaan ivm rijden/verkeersmak maken.

Nu is echter het volgende gebeurd;
De laatste weken viel onze verzorgster geregeld flauw. Zij stelde ons aanvankelijk gerust en zei dat we ons niet al te veel zorgen moesten te maken omdat dit niet vaak zou voorvallen. Dit kwam echter steeds vaker voor. Wij stuurden erop aan om hier toch mee verder te gaan. Nadat haar flauwvallen begon samen te gaan met stuiptrekkingen hebben ze haar gediagnostiseerd met neurologische problemen met epilepsie tot gevolg. Hierdoor ook het flauwvallen en minder opvallende absences.

Wij willen haar zeker nog de kans geven tot verzorgen, maar staan er niet meer achter om haar te laten rijden. Zeker omdat ze haar aanvallen niet altijd voelt aankomen en deze soms gepaard gaan met stuipen.

Hoe staan jullie hier tegenover? Kunnen wij bepaalde zaken in acht nemen om het voor haar extra veilig te houden? Welke leuke activiteiten kunnen wij haar laten uitvoeren om en rond de paarden zodat het niet alleen borstelen/wassen moet zijn.

Aan bokkers met epilepsie; Hoe snel hadden jullie effect van medicijnen? Welke veiligheidsmaatregelen nemen jullie in acht tijdens het verzorgen?

Alvast bedankt voor jullie antwoorden!

Hier iemand met epilepsie die "grand mals" krijgt (ofwel; volledig KO, stuiptrekkingen, stoppen met ademen en ik kom er niet zelf uit.).

Veel hangt af van het type aanval dat ze krijgt en of ze het met medicatie onder controle zullen krijgen. Ik ben nu (afkloppen) al een paar jaar aanvalsvrij sinds mijn medicatie maar het kan wel even duren voor die voldoende afgestemd is. Sommige (zoals ik) zijn vrijwel meteen na de opstart zo goed als aanvalsvrij, bij anderen kan het soms langer duren... het is moeilijk om daar echt een "tijd" op te plakken.

Zolang dat niet in orde is zou het verstandig zijn dat er altijd iemand op stal aanwezig is wanneer ze er is. Hoe staat ze zelf tov het rijden? Voelt ze echt helemaal niks aankomen of merkt ze wel dat ze afweziger wordt oid? Soms is het even zoeken op welke "signalen" je moet letten. Voor ik mijn grote aanval kreeg had ik al een aantal kleinere gehad en bij nader inzien had ik ze allemaal voelen aankomen maar de signalen waren zo klein dat ik ze miste omdat ik er niet op lette. Dat kan gaan van een apart gevoel in je hoofd (moeilijk te omschrijven) tot een droge mond, een verandering in smaak of geur of een geluid en elke andere wijziging in je lichaam en zintuigen die je kan bedenken die niet "vanzelf" hoort te komen.

Ook triggers zijn verschillend, Stress is vrij algemeen maar sommige worden getriggerd door bepaalde geluiden, door licht, door geuren, door te veel beweging rond zich... Ook dat is niet voor iedereen hetzelfde en dus wederom iets wat je helaas "zelf" moet uit zoeken als patiënt. Als de epilepsie licht gevoelig is is een zonnebril een goede aanschaf: Heel fel licht (weerkaatsing van de zon op het bakzand bv) of snelle wissel van schaduw en zon (wanneer je in het bos rijdt en de zon door de bladeren schijnt.) is nl voor sommige al voldoende om te triggeren. Een zonnebril zwakt dat enigszins af. Gewoon ogen dicht doen helpt niet altijd als je zo gevoelig bent want licht en donker zie je nog steeds door je oogleden helaas.

Om het rijden veilig te maken lijkt me dat een goede om "uit te zoeken".

Als ze dan de eerste signalen voelt aankomen meteen af stappen en het paard overdragen aan iemand anders. Dat kan betekenen dat ze soms voor niks moet ophouden met rijden.

Als je ook een braaf meer ervaren paard hebt staan: Mijn paarden gaan rustig stilstaan zodra ze een verandering voelen in mijn alertheid en spierspanning. Veel paarden die enige ervaring hebben (en vertrouwen in mensen) houden bizar veel rekening met hun ruiter. Het is dan nog altijd een eindje tot de grond natuurlijk als je het bewustzijn verliest maar iig al met minder snelheid.

Wb wanneer ze een aanval krijgt wat jij kan doen:
Zorg dat jullie een lijstje met haar aandoeningen, alergieën en medicatie bij de hand hebben (in jullie gsm of op een briefje) samen met contactnummers in geval van nood en eventueel behandelende neuroloog zodat, als ze naar het ziekenhuis zou moeten, ze weten wat ze haar wel en niet mogen geven kwa medicatie en ze haar dossier snel kunnen vinden.

Als ze een aanval krijgt waarbij ze buiten bewustzijn gaat haar in een stabiele zijlig leggen voor het geval dat ze zou moeten braken. en probeer om iets zacht onder haar hoofd te leggen. Probeer de ruimte rondom haar zo veilig mogelijk te maken voor haar dat ze zich niet kan stoten tijdens de stuiptrekkingen. Je kan eventueel het hoofd op je schoot leggen al is een opgevouwde jas (of een paar dekjes desnoods) beter.

Let op haar ademhaling als dat kan maar steek onder geen enkele voorwaarde iets in haar mond (niet je vingers, geen stokje enz) wat de samentrekkingen zijn dusdanig sterk dat je een stukje vinger kan kwijt spelen of dat ze het stokje stuk bijt en vervolgens kan ze stikken in het stuk dat in haar mond/keel komt. Dus niets in haar mond steken. Nooit. Ook niet proberen om de stuiptrekkingen "tegen" te houden: Zij is zich er op dat moment niet bewust van en de kans is groot dat je jezelf of haar verwond door haar bewegingen te belemmeren.

Wanneer ze "plots ontspant" controleren of ze ademt en hartslag controleren.
In theorie mag een aanval 4 minuten duren alvorens je "moet" ingrijpen maar ik kan me voorstellen dat je daar niet op gaat wachten en na een dergelijke aanval is nagekeken worden sowieso niet verkeerd.

Geen enkele ambulancier gaat boos op je zijn als ze aankomen en ze is terug bij kennis wanneer ze een epilepsie aanval gehad heeft.

Soms komt het voor dat de patient vanuit de aanval "in slaap" valt. (een epilepsie aanval is extreem vermoeiend voor de hersenen) Dus dat ze niet meteen bij bewustzijn komt betekent niet dat ze in coma is maar desalniettemin is in dat geval het verstandigste om haar naar het ziekenhuis te laten gaan want coma en slaap zijn moeilijk te onderscheiden voor de leek.

Ik zelf heb overal waar ik "vaak alleen" kom (dus zonder mijn man) geïnformeerd dat mijn medicatie lijst en alle nodige nummers en namen i mijn notities van mijn gsm staan en dat mijn gsm nooit met een pincode afgesloten is om die reden. Ik heb in die zelfde notities ook een korte "handleiding" staan voor het geval dat ik een aanval krijg en dat ze in mijn geval meteen de ambulance moeten bellen gezien mijn hart stopt na een paar minuten. (dat is iig helaas tot op heden elke keer het geval geweest. )

Die notitie staat "vast gepint" bovenaan dus zodra je "notities" opent zie je hem staan.

Ik rijd nog gewoon paard omdat ik mijn "waarschuwingen" en triggers ken. Als je die eenmaal kent en je medicatie staat op punt dan kan je soms een aanval laten "passeren" door jezelf tot rust te brengen en bewust adem te halen maar dat is geen garantie. Indien je echt getriggerd bent en de aanval snel op komt heb je niet de kans om dat te doen en sowieso houdt je een snel opkomende aanval niet tegen met "mediteren". Hier thuis ligt ook een papier in mijn medicatie kastje waar alles op staat wat ik neem en hoeveel voor het geval mijn man te veel in paniek zou zijn om in mijn gsm te zoeken. Toen ik op pension stond lag daar in de zadelkamer een papier met dezelfde info voor het geval de pension eigenaresse er niet was.

Laatst bijgewerkt door Ayasha op 20-07-22 16:15, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 20-07-22 16:13

Geplaatst: 20-07-22 16:13

Ik heb als klein meisje epilepsie (vooral absences) gehad, inmiddels er overheen gegroeid. Sporten mocht ik niet i.v.m. risico's, paardrijden wel. In combinatie met medicatie en hulp van anderen om mij heen heeft dit nooit voor problemen gezorgd. Ook niet tijdens het verzorgen.

Ik snap dat vanuit het oogpunt verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid je in eerste instantie zou zeggen dat rijden geen optie meer is. In mijn ogen hoeft dit geen problemen op te leveren, zolang er maar altijd iemand bij is die te hulp kan schieten indien nodig. En ik denk dat juist daar de moeilijkheid ligt TS. Ik kan me goed voor stellen dat je/jullie zelf niet op die extra zorg staan te wachten.

**Geplaatst**: 20-07-22 16:24

Geplaatst: 20-07-22 16:24

Dustinlover schreef:
Heeft ze ondertussen medicijnen? Zelf geen epilepsi maar mijn zusje had een zeer ernstige vorm. Dit was met medicijnen goed onder controle te houden en kreeg zij alleen in de nacht aanvallen(welliswaar ernstig maar overdag was er op latere leeftijd met medicijnen weinig aan de hand).

Dat was bij mijn vader net zo. Grand mals, dus hevige stuiptrekkingen en na een insult dagen lang knallende spierpijn en van de kaart. Maar met medicijnen en regelmatige controles bij een hespecialiseerde kliniek was dat onder controle. Helaas geldt dat niet voor iedere patiënt.

Persoonlijk zou ik niet weten of ik haar nog bij paarden durf te laten. Wat als ze een zwaarder insult krijgt? Hoe reageren de paarden daarop? Het zijn en blijven vluchtdieren die kunnen schrikken van zo’n insult.
Als ik het al zou overwegen dan niet zonder toezicht tot ze aanvalsvrij is (als ze dat wordt) en met een paard waarvan je weet dat die niet snel onder de indruk van dingen is.