Oh jee, ik had wat berichten gemist . Ik pak even wat stukjes eruit.
withamission schreef:Bottom line: ik denk dat het al heel veel kan helpen als je zelf meer openheid kan en durft te geven over wat jij wel en niet kunt. En samen de puzzel aan durft te gaan, zonder de verwachting dat je weer hetzelfde gaat rijden als vanouds.
Wat dit betreft denk ik niet dat het mogelijk is dat ik nog meer openheid geef . De verwachting dat ik net zo zou kunnen rijden als vroeger heb ik ook absoluut niet, daarom ben ik al van springen overgegaan op dressuur en touren we alleen rondjes door de bak op stal.
Kelan schreef:Er is ook een Facebook groep voor ruiters met een beperking:
https://www.facebook.com/groups/277679806459081Daar zou je je evt kunnen aanmelden,en je vraag stellen
Voor mijzelf: ik gewoon blijven lessen bij dezelfde (verenigings)instructeurs.
En dat is vooral ook veel communiceren. Als zij dan zeggen "dat moet je zo en zo doen" dan geef ik bv aan "dat kan mijn hand niet meer", en dan kijken we samen naar een alternatief hoe we het dan wel zou kunnen.
En ik stop, zodra het niet meer lukt (als ik voel dat het "op" is).
Die FB groep is handig! Wat betreft dezelfde instructeur(s) kan ik me voorstellen dat dat ideaal is, ze kennen je dan natuurlijk door en door. Ik heb alleen het probleem dat ik net voordat ik "ziek werd" ben verhuisd, dus mijn oude instructeurs kennen me enkel als gezond, de nieuwe alleen als niet gezond. Niemand die die overgang heeft meegemaakt dus...
De rest ligt volgens mij redelijk in dezelfde lijn. Ik ga nog even navraag doen op een manege voor mensen met een beperking maar ik dacht dat zij iets van een opleiding moesten hebben richting mensen met een beperking qua zorg en niet qua lesgeven.
Ik heb ondertussen een andere instructeur geprobeerd en ik begin in ieder geval trends te zien. Ze praten allemaal continu, trek ik niet want veel te veel info en waar mensen zonder hersenschade de helft direct in de prullenbak kunnen gooien want niet nuttig, komt dat bij mij op de grote hoop. En de andere trend lijkt dat ze me amper commentaar durven te geven. Paard loopt netjes? Halleluja! Zit ik hem in de weg? Negeren we dan maar want ja, misschien komt het wel door de beperking...
Ik hoop heel hard dat Joyce Heuitink met de trainingsdagen mee gaat doen komend jaar en ik heen kan, misschien heb ik gewoon hele vreemde verwachtingen of een rare gebruiksaanwijzing