Geplaatst Top Cat is een Engels volbloed ruin van 10 jaar. Ik heb hem op 5 jarige leeftijd gekocht voor mijn nummer 1 sport: polocrosse. Sindsdien loopt hij daarin zeer verdienstelijk wedstrijden op (inter)nationaal niveau. Ik zal een andere keer wel eens een topic aanmaken van zijn polocrosse-carrière, maar begin 2016 zijn wij een nieuwe uitdaging aangegaan: endurance! Voor een renpaard uit Engeland toch wel een hele omschakeling, want nu moet hij energie gaan sparen en paarden ook eens voor hem laten lopen, in plaats van altijd zijn neusje naar voren willen drukken en zijn energie explosief op korte afstand gebruiken.
En de eerste wedstrijden hadden we daar ook behoorlijk moeite mee. Ik ben zelf heel competitief, maar voorzichtig. Ik wil hem goed en gezond over de finish hebben, maar ook winnen. Dus ik moest zoeken naar de balans van snelheid en rust, conditie opbouwen die gericht is op spaarzaamheid en afstand in plaats van kracht en snelheid die we bij polocrosse nodig hebben. Top Cat wil gewoon rennen. Zo simpel is dat voor hem. Paarden die hem inhalen frustreert hem, maakt hem boos en meer competitief.
Maar daarom is het ook zo leuk, want we moeten nu anders naar onze training kijken en met een ander doel trainen. Ondertussen hebben wij dit seizoen ook nog polocrosse wedstrijden gespeeld en ook een EK gespeeld in Duitsland. Dus qua training en wedstrijden was het vaak behoorlijk puzzelen. Gelukkig had het ook voordelen om de twee disciplines te combineren: goede kontspieren van polocrosse kwamen van pas in de endurance, en de opgebouwde conditie van de duursport kwam zeker van pas tijdens de zware chukka's die hij nu langer volhield.
Genoeg gekletst, hier een samenvatting van ons eerste endurance seizoen!
We begonnen het seizoen in Epe, voor ons een thuiswedstrijd. Korte klasse 1, heftig zat.
Het was vooral touwtrekken met Top Cat. Hij wilde harder en harder, ik wilde rust behouden en zo zaten we continue in gevecht. Paarden haalden hem in en hij schreeuwde het bos bij elkaar. Al met al niet de beste ervaring met endurance, maar hé, volhouden maar.
De voorkeuring
Groot stuk opgetrokken met een klasse 3 ruiter, Sietske. Tijd gaat sneller als je iets te kletsen hebt.
Blij dat de rest ook even ging stappen, ik had mijn handen vol aan Top Cat. Drammen en continue harder willen, stappen was meer dribbelen.
Opgelucht, ja vooral dat, bij de finish. Pff we zijn er en we leven nog
Nog geen flauw benul van de regels, direct aangeboden met een hartslag van 90+, dus een re-inspection.
Toch de eerste 2 winstpuntjes binnen, maar wat een stressvol gebeuren, zo'n endurance wedstrijd!
Mijn tweede wedstrijd was Leersum UHR-I
Top Cat begon na 5km echt lekker te lopen. We konden zelf besluiten afstand te nemen van een snellere klasse 2 ruiter en Top Cat begon te begrijpen dat dit onze wedstrijd samen was. Helaas na 12,5km verstapte hij zich op een steen in een modderige bocht en liep hij daarna niet zuiver. Ik besloot te stoppen en liet mij uit het bos ophalen. Op de nakeuring liep hij schijnbaar toch weer goed en met een B op locomotie de wedstrijd verlaten. Boos en verdrietig, het ging net zo goed. Maar ook hier leren we van en we hebben er een mooie foto aan over gehouden.
Daarna kwam Ermelo, op 1 mei. De eerste lange klasse 1.
Ik besloot direct na de start al aan te sluiten bij de ruiter voor mij, die een lager tempo had dan wij en we hebben 30km lang heerlijk samen kunnen rijden. Wel nog een hoop gedram van Top Cat en inhalende paarden werden teruggeroepen, galop was drama, want voor hem een race, maar tot 2 km voor de finish ging het eigenlijk wel lekker. Tot ik besloot te gaan stappen op het laatste stuk heide. En mijn nieuwe maatje besloot door te rijden. We gingen stuiterend, galopperend op de plaats en bokkend over de heide heen. Wat was ik bang dat hij ervan door zou schieten, ik zou vallen en hij de weg over zou knallen... Weer intens blij dat de finish in zicht kwam en ik hem op tijd in stap kreeg. Niet direct aangeboden, maar na een paar minuten een hartslag van 56. Pfff, eindelijk 3 winstpuntjes erbij.
Toen weer Leersum, ik kwam voor de revenge. Wel weer een korte klasse 1. Het weer was ontzettend slecht en ik had die laatste weken vakantie gehad en veel polocrosse wedstrijden gehad, dus weer even inkomen. Helaas werd ik de dag van de wedstrijd ziek en heb ik als een slappe doek op mijn paard gezeten. Dat in combinatie met de angst van vorige keer Leersum en het drama in Ermelo, hebben Top Cat en ik elkaar er letterlijk doorheen geloodst. De paden waren slecht en modderig, glad en nat. Ik merkte bij deze wedstrijd zo dat we elkaar hielpen hier goed doorheen te komen. Als ik merkte dat hij het lastig had, ging ik stappen. Zodra hij voelde dat het weer ging, draafde hij vanzelf weer aan. We hebben de hele wedstrijd alleen gereden en dat ging zo goed. Het was maar 20km, maar mijn zwaarste wedstrijd so far.
Helaas geen foto's van deze dag, maar wel 3 winstpuntjes te pakken en een 6e plaats.
In Kootwijkerbroek zijn we weer gestart, op de lange klasse 1. Dit keer reden wij samen met Marissa en Ghadir, en wat ging dit heerlijk!! Top Cat gaat de sport nu zo goed snappen, hij liep heerlijk op eigen benen en trok de kar voor de jonge Ghadir. Liep de hele wedstrijd dapper door te kachelen en voor de finish zelfs genoeg rust gekregen dat ik hem in 1 keer durfde aan te bieden. En hij was goedgekeurd! Dat betekende een 4e prijs voor ons, wat een gaaf gevoel!
Deze vond ik zo gaaf, die heb ik dan ook besteld:
Blije hoofdjes!
En toen was het eindelijk zo ver: ons klasse 2 debuut! Ik had na die laatste twee wedstrijden genoeg vertrouwen, Top Cat zijn conditie was gewoon helemaal goed en ik zou samen rijden met Marissa en Ghadir. We hoefden ons niet meer zo bezig te houden met de snelheid, maar gewoon lekker gaan rijden. We gingen het gewoon doen. Grolloo en Schoonloo is ook nog de omgeving waar ik heb leren paardrijden, waar ik eindeloze kilometers in het bos heb gemaakt, dus Grolloo moest het worden. Op de korte klasse 2 van 47km.
En wat was het gaaf! Het ging zo ontzettend lekker, de paarden liep heerlijk samen, Top trok de kar en buffelde zo stoer door. De tweede ronde veel lange stukken gegaloppeerd en we kwamen als 3e over de finish. Wat heb ik toch een geweldig paard
!
Vandaag zou ik eigenlijk in Buinen aan de start komen, maar een fikse griep gooide roet in het eten. Al met al ontzettend trots op dit stoere Engelse renpaard, die het toch maar even flikt tussen al de Arabieren.
Een berichtje zou leuk zijn
(je 2e wedstrijd in Leersum) 
