
Na een moeilijke tijd persoonlijk, qua gezondheid van paarden en qua sportbeleving vorig jaar kwam ik aarzelend weer in de stemming om wedstrijden te rijden. Hier en daar ondersteund door lieve mensen die in mij geloofden. Voorzichtig weer wat paarden uitbrengen en mooie stappen maken. Moragh vond het stom, langzaam moeten, elke keer maar rekening houden met een ander paard.
Maar zaterdag was het haar dag!!! Het was haar weer, haar parcours, en echt haar feestje, en ik feestte mee! De 1e 2 rondjes beukte ze, 3e rondje werd ze rustiger en gingen we halverwege alleen verder. Toen zaten we in een gat tussen de kopgroep en de rest, niet ideaal maar we konden ons hierdoor wel 100% op ons werk focussen. Natuurlijk hadden we wat moeilijke momentjes (ok, ik misschien iets meer dan Moragh
) maar wat liep ze makkelijk, keuringen gingen prima, het groomteam liep gesmeerd en elk rondje ging mooi voorbij.

Filmpje finish: https://www.youtube.com/watch?v=sXf-xIssI-c&authuser=0
Mijn doel was rond de 17 rijden, maar met de weersomstandigheden van vrijdag en de verwachtte luchtvochtigheid had ik het iets naar beneden bijgesteld (waar Moragh het dus niet mee eens was). De 1e 4 rondjes heb ik telkens ietsje versneld, om de laatste 2 rondes aardig stabiel rond de 17 te blijven zitten. En dan dat moment van over de finish komen, dikke brok in mijn keel, maar zo blij en trots!

Maar dan altijd nog die zenuwslopende laatste keuring, na het voordraven een voorzichtige blik naar Floor die een dikke glimlach had, dan zou het wel goed zijn toch? En ja! Moraghs 2e 160er en mijn 3e was goed volbracht! En ook nog eens 1 t/m 3 NLers! Wat super mooi was dat!
filmpje laatste keuring: https://www.youtube.com/watch?v=_v5UTlVDGMk&authuser=0

Moragh is door mij zelf gefokt, zelf opgeleid, en dus zelf gereden. Met minimale financiële middelen en met maximale zorg en inzet. Moragh is zeker niet het sterkste paard, maar ze is het bewijs dat door goede voorbereiding en netjes rijden je heel veel kan bereiken!
mag je trots op zijn
)