Geplaatst Wat doe je als je groom op het laatste moment onverwachts niet mee kan? Dan plaats je oproep voor een vervanger, toevallig was ik vrij en reageerde op de oproep van bokker Djilna. Ik heb haar leren kennen via het endurance-huiskamer topic en we hadden elkaar ook al gezien op wedstrijden en vergaderingen van de endurance vereniging. 2 stappen waren gezet en vervolgens kwam daar dan eindelijk het groene licht: "Wil je misschien toch met mij mee?" Maar natuurlijk wil ik dat. En zo was de planning gemaakt voor CEI** (internationaal 120 km) endurance te Fontainebleau in Frankrijk.
Donderdag 28 Maart.
Om 03.30 U ging de wekker na slechts anderhalf uur slaap. Om 04.00 U zat ik in de auto richting Djilan om na 1,5 uur door te rijden naar stal en het paard in te laden. Vervolgens nog een reis van bijna 7 uur i.v.m. veel files rondom Parijs.
Bliksem in de trailer:
Aangekomen op "Le Grand Parquet" eerst Bliksem uitgeladen en gaan stappen terwijl Djilan een box ging uitzoeken. Toen Bliksem in zijn box stond een rondje terrein gelopen. Prachtig standbeeld bij de hoofdingang:
Ook nog de vrachtwagens van het slowaakse team gezien:
Daarna de trailer klaargemaakt zodat Djilan kon slapen en samen richting hotel gegaan. Onderweg nog een Edelhert gespot die langs de weg stond te grazen en niet eens opkeek van het verkeer, dat is toch nog best schrikken zo dicht bij met een snelheid van 80 km/U. Naast het hotel zat een heerlijke pizza kiosk en daar heb ik dan ook geweldig van genoten na 15 weken en 10 kilo afvallen
'S avonds laat zou Carolien (de 2de groom) aankomen met haar zoon en dankzij de electronische toegangscode heb ik er niks van meegekregen, ik lag in coma.
Vrijdag 29 Maart.
Om 07.00 U schrok ik wakker, is Carolien er wel want ik heb niks gehoord? Blij om te zien dat er benen onder een dekbed lagen
Om 10.00 U hadden we afgesproken op het terrein, ondertussen waren de deelnemers van de 80 en de 160 km al van start gegaan en waren we vergeten om de sticker op de auto te plakken dus moesten we de auto op de parkeerplaats zetten. Djilan was zich aan het klaar maken om samen met Bliksem een rondje te gaan rijden terwijl wij onze ogen uitkeken toen we de groomroute gingen alvast gingen rijden. Frankrijk? Het lijken de veluwe wel:
Rond 15.00 U gingen we met Bliksem naar de voorkeuring en kregen we groen licht om de volgende dag om 07.00 U te starten, daarna zijn we de groomauto, vetgate en koelstraat gaan inrichten. Om 19.30 U volgde de voorbespreking die helaas alleen maar in het frans gehouden werd
Filmpje van de CEI*(80 km) en CEI***(160 km):
Zaterdag 30 Maart.
Om 05.15 U ging de wekker want we zouden om 05.30 U bij de stallen zijn. Toch nog een beetje slaperig de verkeerde afslag op de rotonde genomen en we kwamen om 06.15 U aan bij de stallen. Toch wel hopend dat dit niet een voorspelling zou zijn voor de rest van de dag
. Laatste spullen in de groomauto, Bliksem klaarmaken en op richting de start. 
De massastart verliep soepel en hup richting auto opweg naar groompunt 1 van de eerste lus. De eerste ronde verliep soepel en in vetgate 1 konden we binnen 05.43 minuten aanbieden om met een hartslag van 60 goedgekeurd te worden voor ronde 2. De tweede ronde verliep hetzelfde als ronde 1 en binnen 03.42 minuten konden we opnieuw aanbieden met een hartslag van 60 en werden we weer goedgekeurd voor de 3de ronde. De eerste 2 rondjes waren niet zo soepel voor Djilan en Bliksem aangezien hij continue harder wou en daarom na onderling overleg besloten om het 3de rondje Bliksem iets meer in zijn eigen tempo te laten lopen. Het 3de rondje ging dus behoorlijk snel, we misten bijna het 1ste groompunt en moesten rennen om Bliksem en Djilan van koel- en drinkwater te voorzien. Het 2de groompunt was maar een paar km verder en toen hebben we elkaar gemist en zijn dus meteen doorgereden richting hoofdterrein voor de 3de vetgate. Daar aangekomen kregen we van de grooms van Helen (de andere nederlandse starter) te horen dat ze haar wel binnen een kwartier verwachten en dat Djilan hun amazone had ingehaald. Na een half uur kwam Helen binnen, maar nog steeds geen spoor van Djilan. Bliksem was 4 km voor de vetgate over een witte lijn op het wegdek gesprongen en was daarbij niet goed terrecht gekomen. Hij was niet kreupel en Djilan heeft hem de laatste 4 km rustig terug gereden naar het hoofdterrein. Toen ze aankwam heeft ze meteen besloten om Bliksem terug te trekken omdat ze toch bang was dat er misschien iets niet goed was. Rustig aan gedaan in de koelstraat en na 09.02 minuten aanbieden aan de dierenarts. Djilan wou hem zelf zien lopen dus ben ik hem gaan voordraven. Met een hartslag van 48 werd hij goedgekeurd voor de volgende ronde en gaf Djilan aan dat ze hem wou terug trekken. We kregen te horen dat we eerst de verplichte rust en de re-check moesten afwachten en dat dan pas konden beslissen. Zo gezegd zo gedaan.
Als Djilan hem niet had terug getrokken had ze alsnog van start mogen gaan voor de laatste ronde en had daarmee aan 1 kwalificatie wedstrijd (1x 120 km en 1x 160 km) voldaan voor het EK in Most, helaas geen EK dus dit jaar.
Helen was nog steeds in de race en nadat we Bliksem verzorgd hadden zijn we richting finish gegaan om haar finish te zien. Helaas werd Helen afgekeurd op de finish en zijn er dus geen Nederlanders over de streep gekomen in Fontainebleau. De dag had dus een behoorlijke domper voor beide teams
video van de CEI** op dag 2, het prachtige terrein en stukjes van de groomroute door mijzelf gemaakt:
Tot nu toe ben ik alleen groom geweest op nationale (CEN) endurance wedstrijden en als groom van renpaarden in verschillende landen. Ik had dan ook nooit verwacht dat je als groom op een internationale (CEI) wedstrijd bijna net zoveel spierpijn kon hebben als de ruiter/amazone. 'S avonds liepen we alle 4 kreupel en waren we doodop
Ik ben heel blij dat ik mee mocht als reserve groom en ik heb weer een hoop nieuwe dingen geleerd, dankjewel Djilan.
gr daphne
