Geplaatst De dag begon al zeer vroeg op deze zondagochtend. Om half 8 stonden wij op stal. Na het bij elkaar zoeken van alle spullen (onder het mom van 'beter te veel dan te weinig' zat de hele auto stampvol dekjes, hoofdstellen en halsters) kon ook Amo uit de wei geplukt worden.
http://i970.photobucket.com/albums/ae18 ... LD0001.jpg
Na een spannend ritje (waarbij ik als overbezorgde moeder steeds achterom gedraaid zat om te kijken of de trailer er nog achter hing) kwamen we al snel aan in Voorhout. Zonnetje brak door, paard uit de trailer en even bijkomen.
Parkeren was op een eindje lopen van het terrein. Het was aardig druk met trailers, maar er hing een hele fijne relaxte sfeer. Alle paarden braaf aan de trailer, of in de trailer, beetje hooi eten of om zich heen kijken. Iedereen even praatje maken met elkaar, paarden even aan elkaar snuffelen.
Na het melden bij het secretariaat mijn rugnummer opgehaald en Amo gaan zadelen.
http://i970.photobucket.com/albums/ae18 ... LD0011.jpg
Naar het terrein gereden, waar paard braaf vastgebonden moest wachten. Het eerste deel van de dag bestond uit de POR. Om 10 uur werd mijn telefoon verzegeld
, om 10.15 mocht ik de kaart overtekenen (jeetje wat een klein kaartje, echt bizar die schaal!) en om 10.30 opstijgen.
De POR reed ik solo. Ik was echter één van de weinigen. Ik moest als allerlaatste starten en toen ik wegging was ik dus nog de enige op het terrein. Eerste stuk ging prima, tot we een stukje draf deden en onze voorgangens in het vizier kregen. Paard he-le-maal hysterisch, heb een half uur in travers gereden waarbij ik vreesde voor alle auto's. Haast niet meer te hanteren. Voorgangers stopten om kaartje te lezen, en heb me toen maar bij hen aangesloten tot de eerste post. Paard gelijk rustig.
Eerste controlepunt was ook gelijk de MA. Ik vreesde voor dit onderdeel omdat je moet weggaloperen van de groep, dat vind Amo niet zo leuk. Maar wonder boven wonder ging het echt prima! Lekker rustig galopje. Terug was lastiger, naar de groep toe.
Naar mijn idee niet gedraafd, maar zijn korte drukke stappasjes zouden best voor dribbelen of draf aangezien kunnen zijn.Daarna de route vervolgt. Na elk controlepunt moest je weer alleen verder, dus ik vol goede moed mijn drukke pony weer de weg op gestuurd. Ging prima, tot we ineens werden ingehaald door 2 verdwaalde dames.
Daar tot het 2e checkpoint mee opgereden. Vervolgens kwartier moeten wachten en weer alleen op pad. En ja hoor, na 10 minuten kwam ik de dames waar ik het eerste stuk mee gereden had weer tegen, die waren een stukje verkeerd gereden en we gingen met z'n drieën verder.Derde controlepoint was ook gelijk een hindernis van het parcours die middag; bruggetje aan de hand. Geen probleem. Helaas kwam het toen echt met bakken uit de hemel en moest ik weer 10 min wachten. Nat tot mijn ondergoed en met een hysterisch paard het laatste stuk alleen afgelegd. Moe, maar tevreden, kwamen we over de finish.
Finish was het laatste checkpoint, kaartje met tijden inleveren.
Vervolgens had ik even tijd tot ik 's middags de PTV moest rijden, dus lekker terug naar de trailer.
Dit was mijn uitzicht vandaag, oortjes strak naar voren:
Bij binnenkomst van de POR moest je binnen een half uur je paard aanbieden aan de dierenarts:
Hartslag 56, netjes. Ook even stappen en draven aan de hand, maar Amo was nog topfit.
Om 14 uur weer terug naar het terrein, om 14.39 moest ik de PTV starten. Dit is een parcours met allemaal hindernissen. Helaas had het de hele dag (en de afgelopen dagen ook) gegoten, dus het hele terrein was baggerig en nat. Heel zonde.
Klaar voor de start, nog vol goede moed.
Hindernis 2, laaghangende takken. Genomen in draf, takken bleven liggen, drafje was echter niet heel overtuigend (Amo dacht eerst dat hij óver de takken moest, om toch maar te duiken
).
Hindernis 3, hek openmaken, er door heen, en weer sluiten. Ging prima.
Tja, en toen hindernis 4. Klein sprongetje, stelde eigenlijk weinig voor. Maar de bak was zó nat, echt niet leuk meer. Amo staat niet op ijzers dus ik kon geen stiften indraaien, en hij glibberde alle kanten op. Wilde al niet aangalopperen, uiteindelijk toch in galop aangereden. Hij voelt dat hij uitglijdt, dus besluit te stoppen, maar glijdt met zijn achterbenen door, tot tegen de hindernis aan. Ik was voorbereid op de stop. Toen besloot mijn bave pony om tóch te springen.
Dit, in combinatie met een zeiknat zadel, natte rijbroek en glibberige laarzen in natte stijgbeugels deed mij zomaar in de bagger belanden. En geloof me, het was ECHT ranzig. Mijn zweep was gevallen en ik moest mijn hand tot mijn pols in de blubber steken om hem weer te vinden, hij was helemaal niet meer te zien. Verder niks aan de hand, paard oké en ik ook (water valt zacht ). Beetje jammer alleen dat een val ook gelijk diskwalificatie betekent. Ik mocht het parcours wel afmaken.Je ziet hier wel hoe zeiknat de bak is, en hoe Amo met zijn benen lekker onder zich springt.
Hindernis 5 en 6 waren op- en afsprong, ging prima. 7 was de waterbak. Toen ik aankwam stond de ruiter voor me daar stil, paard wilde niet. Amo was al van slag, zag het andere paard stilstaan en besloot direct dat de waterbak hem niet ging worden. Na 3 pogingen dus doorgereden naar hindernis 8 en 9, berg op en af, en 10, labyrinth. Ook 11 geen probleem, dubbelsprong. 12 was achterwaarts onder het zadel, tja, opgefokte paard deed 1 stap achterwaarts, om toen zijwaarts de jury van zijn stoeltje te lopen.
Geen succes dus. 
13 was een flink boomstammetje maar ging ook prima.
En tja, met mijn blubberduik had ik al flink op de lachspieren van het publiek gewerkt, maar na hindernis 14 kon het helemaal niet meer stuk. Dit was namelijk bewegingsloos stilstaan in een cirkel, en ik moest buiten de cirkel staan. 10 sec stilstaan. Thuis en op buitenrit doet hij dit altijd prima. Dus ik stuur paard de cirkel in, stijg af, doe één stap naar achteren...en meneer néémt me toch de benen! Hij draait zich om en zet een enorme sprint in. Halverwege stopt hij nog even, kijkt achterom, en gaat in een galopje verder naar de finish.
Jury en ik stonden er verbijsterd bij te kijken, publiek had het niet meer. 
Vervolgens paard maar weer gevangen en terug naar waar we gebleven waren.
Tweede poging tot stilstaan hebben we maar niet gedaan.
Hindernis 15 was aan de rechterkant opstijgen, dat ging prima, hij bleef doodstil staan (nog helemaal onder de indruk van de boze woorden die ik hem toefluisterde omdat hij me toch flink voor schut zette 
).Hindernis 16 was tenslotte de slalom. Keurig in draf genomen.
Daarna over de finish. Na nog wat grappen met de omstanders, die zich stukgelachen hebben, toch maar besloten om niet op de prijsuitreiking te wachten.
Het was 15 uur, paard en ik waren moe, en prijsuitreiking was pas na 18 uur. En tja, kans op een goede uitslag zat er toch niet meer in. Amo lekker weer op de trailer gezet.Vervolgens richting huis. Met gemengde gevoelens. Aan de ene kant lachend om de humor van mijn paard, aan de andere kant balend. Want ook al was het onze eerste TREC, gingen we zonder verwachtingen en gewoon voor de lol, na een succesvolle POR en MA word ik dan stiekem toch best fanatiek. En dan baal ik van mezelf dan ik bij zo'n huppeltje niet eens op mijn eigen paard kan blijven zitten.
Ach, dat gevoel verdween snel. Amo heeft super zijn best gedaan en heeft zich prima gehouden de hele dag. Om 16.30 kwamen we aan op stal, moe maar tevreden.
Amo weer in de wei, waar hij eerst uitgebreid in de bagger ging liggen (hoe solidair, dat paard van mij!! "Baasje modderbad, ik ook modderbad!"). Daarna emmertje water leeggedronken om met zijn vriendjes weer als vanouds te gaan grazen. En ik? Eerst alle natte, vieze zooi maar eens in de wasmachine gegooid en onder de douche gegaan, want het zand zat echt o-ver-al.
Gelukkig heb je wel veel lol gehad! Volgende keer beter dan maar 
