Geplaatst Zo gezegd, zo gedaan. Samen gaan trainen etc. Ritjes uitbreiden, tempo uitbreiden. Naar een voorlichtingsdag geweest, veel gelezen op internet.
17 april zouden we dan onze eerste wedstrijd gaan starten in Kootwijk. Natuurlijk kon het niet allemaal meteen goed gaan (dat is tenminste bij mij altijd het geval) en ja hoor, met een rit buiten schrok Liga van 2 grote blaffende honden die uit de bosjes op ons af gerend kwamen. Nou zou je zeggen niks aan de hand, maar hij maakte een vreemde beweging en het leek net alsof mijn knie niet mee bewoog. Eindstand: verrekte kniebanden
Paar weken rust en niet rijden. Heb dat volgens mij 2.5 week vol gehouden en toen ben ik weer gaan stappen buiten en later korte stukjes gaan draven. In m'n uppie wel naar Kootwijk gegaan om me te oriënteren en te kijken hoe dat er nou allemaal écht aan toe ging, de sfeer proeven e.d. Nou, die dag begon er al van alles te kriebelen, wat leek het me mooi om hier aan mee te mogen doen!
Op naar de volgende wedstrijd dus! Stalgenoot dacht aan 12 juni maar ik hoorde dat deze nogal zwaar was dus besloot voor 20 juni Renkum te gaan.
Afgelopen zondag was het dan zover. Die week zeiden onze grooms af. Uiteindelijk ging de man van Monique mee en een meisje van stal, Sandra, die zelf had aangeboden om mee te gaan. Helemaal zonder ervaring van het groomen.
Liga voor achten uit de wei geplukt, gelukkig geen wondjes opgelopen die nacht. 8 uur van stal vertrokken en net voor half 10 aanwezig. Paddockje gemaakt, paardjes erin. En tot mijn grote verbazing was mijn redelijke hittepetit super relaxed en ging hij lekker staan eten in tegenstelling tot de altijd zo rustige Thabor (draver). Het leek wel alsof hij dit herkende (4 jaar geleden uitgebracht in klasse I en II door Anita Lamsma, toen hij nog niet van mij was..), helemaal mooi om te zien!
Oke, op naar het secretariaat. Groom Sandra had inmiddels de paarden al bijna helemaal mooi toen we terug kwamen (natuurlijk liep er iets bij mij niet goed, mijn hesje was er niet waardoor ik een ander startnr toegewezen kreeg). Nou, met de paarden naar de voorkeuring! Ik was hier nogal zenuwachtig voor omdat Liga helaas onderaan in de kudde staat en nogal eens wordt gepakt maar ook heel ruw kan spelen met andere ruintjes en daardoor helaas onder de littekens zit maar ook nog wat redelijk verse wondjes. Dit werd echter niet als probleem bestempeld, hoefde ook niet genoteerd te worden dus het viel allemaal reuze mee. Hartslag was 44, thuis in rust 30, dus wel wat hoger door de andere omgeving en indrukken
Het voordraven dan maar. Ik vertelde hier maar dat het mijn eerste wedstrijd was en dat me maar verteld moest worden wanneer ik moest draven e.d. Kwam ik terug, moesten we nog een keer. Ik al helemaal in de stress, bang dat het niet goed was. Maar toen we weer aankwamen, kregen we een mooie A en dus helemaal blij!
Ik snel naar de wc, en Monique en Thabor waren aan de beurt! Toen ik terug kwam.. kwam er slecht nieuws.. Thabor was namelijk afgekeurd, had een C gekregen omdat hij 'kreupel' was. Wij zagen echter helemaal niks, maar dat hoeft natuurlijk niks te zeggen. Uiteindelijk werd hij over de hele dag steeds slechten, dit zag je als je met hem liep (hij heeft in de paddock gestaan). Waarschijnlijk die nacht iets gebeurd in het land.. wat een pech! Naar huis dus maar.. maar nee, daar was de rest het niet mee eens.
Man van Monique bleef bij Thabor (en dat ben ik hem heel erg dankbaar, want dat was wel wat, al die tijd in de kou bij een paard zitten wachten op een stalgenootje van je vrouw, terwijl je vrouw niet eens zelf kan starten!), Monique en Sandra gingen mij groomen. Heb karazilver van bokt gevonden, ik wist dat zij nr 15 was, we hadden al een tijdje gepb't over de wedstrijd en zij zou 4 minuten na mij starten.
Ik mocht van 'Djilna' ook 4 minuten later starten en daar gingen we dan!
GPS aan en nog even grasjes eten
Tempo van karazilver lag iets lager dan dat van ons, maar heb aangepast omdat ik het té spannend vond om onze eerste wedstrijd alleen te rijden! Vaak liet ik hem wel eigen tempo lopen en dan ging ik even over op stap, tot we weer samen waren. Wel fijn hoor, in mijn eentje was het wel héél spannend geweest!
Groompunt A 'overgeslagen' (grooms wel gezien, maar niks aangeboden).
Groompunt B 2 kannen leeggekiept over zijn hals, daarvoor nog water aangeboden, maar hij wou niks. Had al wel een keer geplast (dat doet hij zo goed buiten
. Helaas wat te lang blijven hangen, grooms van karazilver stonden nog een stukje verderop dus gingen we die kant nog op. Begon ook een vrouw die daar gewoon aan het rijden was van alles te vragen, zo 'stom' geweest om hier op in te gaan, beetje zonde van de tijd.Net zoals bij het waterpunt voor groompunt B, toen we fannetje tegen kwamen. Staan banketstaaf, haha heel gezellig, maar niet goed voor je gem. snelheid! Zo is hij uiteindelijk van 11 nog wat naar 9.3 gezakt bij de finish!
Bij de P/A +- 4 minuten gewacht met aanbieden, 1.5 km ervoor gaan stappen en heeft meneer nog een keer geplast, wou niks drinken van grooms, niet gekoeld, zo warm was het op dat moment niet op de open vlakte en hij had ook niet meer gezweet. Na 4 minuten zat hij op 52, heel netjes vond ik het
Nou, weer erop maar toch te lang met grooms gelult..
In ieder geval weer lekker verder. Groompunt C kwam in zicht maar grooms niet!! En.. die van karazilver ook niet! Namen ook niet op, geen ontvangst blijkbaar. Na een paar minuten kwamen ze aangereden. Snel water aangeboden, maar meneer weigerde weer. Wel wat lekkers en met 2 liter gekoeld. Snelheid was behoorlijk terug gelopen en we hebben nog moeten door draven om boven de 9 te blijven hihi. Bij de fnish meteen aangeboden (net ervoor voor de 3e keer geplast!) en tadaa een hartslag van 56! Super blij! Maar.. de nakeuring moest nog komen natuurlijk.
Gelukkig was hier ook alles goed, weer een A en verder geen aanmerkingen. Behalve dat hij wel lekker moest gaan drinken (deed hij nog niet, thuis gelukkig wel, lekker slobber gemaakt en later ook lekker staan drinken in het land).
Lieg was echt super braaf, is zo veranderd, toen ik hem net had en het jaar erna.. was hij zó hyper en deed hij zo bang voor alles, wou hij alleen maar hard of achteruit. Nu was het lang teugeltje en lopen op eigen benen (in training ook laatste maanden). Af en toe teugel wat aannemen als hij iets eng vond (mensen die foto's aan het maken waren, gekapte bomen en de eerste 2 keer dat we ingehaald werden). Heerlijk dus!
Punten waar ik van geleerd heb:
- niet meer zolang bij de groompunten blijven hangen
- drinken aanbieden, wil hij niet, dan koelen indien nodig en dan hup, weer verder
- na de wedstrijd theekransjes houden met fotografen
- misschien iets anders dan appel/wortel in het drinkwater (beetje natuurlijk appelsap?)
- verder gaan met afvallen (voor mezelf dus).
Met dank aan de organisatie, Monique + man Hans, Sandra en karazilver (Claudia) met wie ik heb kunnen rijden!
Echt genieten en ja, ik ben nu al verslaafd aan deze mooie sport!
Wanneer wil je de volgende keer starten? 
) 
