Ik was stiekem toch wel zenuwachtig, en dat was aan Tivara goed te merken. Ze had energie voor 10, ik reed er niet genoeg aan, dus de dressuur was wat rommelig. Toch nog 5e geworden met 185 punten.

Midden stap
Met het springen twijfelen we meestal een beetje bij de eerste hindernis, dit keer echter niet, en ik vloog tijdens het losspringen al iets te hard door de bak heen. Maar, in het parcours kon ik toch aardig blijven rijden. Ik kwam zelf alleen echt niet lekker mee met de sprongen, toch kwamen we foutloos rond, en stonden al 2e!

Oeps, mijn hand...


Wat zeg je zit ik scheef?

En toen het spannende deel... De kriebels waren toch stiekem wel goed aanwezig in mijn buik. Ik reed op hindernis 1 af, en voelde wat twijfels, dus dacht dat het niet zou lukken (foei Kiki


Hindernis 1

Op naar hindernis 2

En door naar 3

Hindernis 4

En terug vanuit het bos, zo de waterbak in

En er weer uit, dat hoofd van Tivara




Mijn hoofd is duidelijk roder dan aan het begin



Hier gingen we dus iets harder dan ik dacht. Is niet te zien he?


Ik was nog bezig de schrik van de afsprong te boven te komen, maar Tivara heeft de volgende hindernis al gespot


En de laatste
Na een poosje wachten was de prijsuitreiking dan, en ja hoor... Ik was eerste geworden! Dus ik ging niet alleen met een geweldig trots gevoel naar huis, maar beker, lintje, emmer, laarzenknecht en dinerbon bij een steakhouse (vriend keek over mijn schouder mee en zei 'IK heb je de hele dag geholpen he?!'

Ik moet eerlijk toegeven, ik heb Tivara zeker in de weg gezeten tijdens veel sprongen, maar hopelijk gaat dat de volgende keer met meer vertrouwen veel beter. Wat ben ik weer trots! En nu maar kijken wanneer we weer zoiets leuks kunnen gaan doen, want we hebben echt genoten!