jasmijn78 schreef:Talida schreef:En ach het blijft een eeuwenoude discussie, ik denk alleen maar: Als het paardenleed echt zo vreselijk zou zijn dan zou dit (of een ander) paard echt niet zo zn best doen en lol hebben hierin
Als ik vroeger mijn pony uit de trailer laadde bij een SGW, dan wist ze het meteen! Was ze niet meer te houden (daarom scoorden we in de dressuur dan ook altijd slecht) Als ik er onderweg af viel maakte ze het rondje in haar eentje af... Volgens mij vinden paarden SGW echt leuk. Natuurlijk zijn niet alle paarden er geschikt voor, maar mijn dressuurpaard die zero talent voor springen heeft vindt een beetje galloperen door het bos, en door een waterbak ook schitterend (al wil ik een beetje galloperen door het bos natuurlijk niet vergelijken met een Z SGW cross!!!). Knapt hij echt van op, en het is ontzettend goed voor de afwisseling. Gewoon in een dergelijke omgeving even lekker gassen. Mijn andere paard is crossen op zijn lijf geschreven... Ben alleen nog op zoek naar een beetje lef... Scheuren door het bos en het water en hier en daar een piepklein sprongetje gaat me nog wel goed af... Maar voor een volledige cros heb ik nog wel een beetje de bibbers
![]()
Maar ondanks mijn dressuurambities is wel het plan om hem eens mee te nemen naar een oefencros
![]()
Ik denk echt dat een hoop paarden zwaar op zouden knappen als ze een keer meegenomen zouden worden naar een dergelijke omgeving. Al zou je maar een oefencros op B-niveau of lager doen (of rij dan gewoon om de hindernissen heen die je eng vindt) Volgens mij is de trend van dat eeuwige grondwerk, dat getrut tussen lange lijnen en dat continu terugrijden zoals in de AR wat nu helemaal populair is pas echt suf en saai voor paarden (en de beweging knapt er meestal ook niet van op, je ziet al die paarden krabbelen)
Sussie85 schreef:Eigenlijk zou iedereen is een crosstraining moeten volgen (let wel: onder begeleiding) voordat ze commentaar gaan leveren.
PreciesKun je meteen testen of je paard ECHT wel zoveel vertrouwen in je heeft. Met dat trutten in een round-pen, een dressuurbak, of achter elkaar aanhobbelend op een buitenritje kom je daar niet achter.
Helemaal mee eens.
Ibonn schreef:MyrtheNH schreef:Daar hoor ik niet bij hoor, ik vind het echt een mooie tak van sport.
Ik kan me ook goed voorstellen dat je zo op je paard zit als je de waterbak in gaat.
Zelf heb ik een heel fijn paard, maar die beschikt niet over het uithoudingsvermogen en ze vergeeft geen fouten. Iedere fout die je als ruiter maakt krijg je één op één van haar terug gekaatst.
Wat ik me cht serieus afvraag: hoe schat je nou de breedte van een hindernis in? Ze zijn zo divers dat me dat kanp lastig lijkt..
Met een paard dat snel beledigd of te sensibel is, kom je helaas niet zover in de SGW-sport. Het moeten toch paarden zijn die meedenken en tegen een stootje kunnen. Als een paard te gevoelig is, zal het makkelijk het vertrouwen verliezen of uit angst fouten maken met ongelukken als gevolg.
Als Sgw-ruiters moeten we dit ondervinden en het komt voor dat ruiters stoppen met een bepaald paard omdat dit het werk niet aanpakt zoals gehoopt. Maar die keuze is alleen maar goed, zowel voor de veiligheid als voor het welzijn van het paard want wij genieten het meest op een paard dat ook geniet
Wb het inschatten van de hindernis, wij lopen het crossparcours 2x voordat we starten. Tijdens dit verkennen bekijken we de hindernissen, bepalen de aanrijroute en kijken waar de moeilijkheden zitten. Dit bepaalt hoe wij de hindernis later aanrijden. De paarden zelf kijken natuurlijk ook mee en die groeien per klasse in het werk. De getoonde foto's zijn dan de Z-klasse, die combinatie is ook gewoon in het B begonnen en door trainingen en wedstrijden toegegroeid naar grotere, bredere en imposantere hindernissen.
Ik zou hier nog even aan toe willen voegen dat de snelheid in een sgw een stuk hoger ligt dan in een normaal springparcours, door het tempo wat je hebt zeil je automatisch al veel makkelijker over de bredere hindernissen heen.