Geplaatst 1 juli werd er op de ijsbaan bij stichting Paardensport Uithuizermeeden een minimarathon uitgeschreven. Toen ik het over die minimarathon had met een vierspanmenner waar ik normaal bij achterop sta, zei hij dat ik net zo goed kon meedoen met een tweespannetje ipv bij hem achterop te staan.
"Eh, ik heb nog nooit tweespan gemend he?".
Ach, wat kan er fout gaan?
"Nou vooruit, maar dan wil ik wél je langzame pony én ik wil een keertje oefenen".
Zo gezegd, zo gedaan. Inspannen en hop op buitenrit.
Zoals je ziet zijn de dames hééééél wild
Rechts de langzame pony. En links kreeg ik zijn meest fanatieke pony (perfecte combinatie
)
We kwamen op het schouwpad en beide dames begonnen al te huppelen. Laat ze maar gaan zei de menner. "Gáán, gaan? Of beschaafd gaan?" vroeg ik nog. Nee, gewoon gáán. Dus ik liet los en daar gingen we in vliegende rengalop over het schouwpad. "Zo gaan?" vroeg ik na 200 meter. Eh neem ze toch maar een béééétje terug werd er gezegd
Goed, die buitenrit hebben we verder keurig overleefd.
De tweede buitenrit wilde ik ook een beetje oefenen met slalommen enzo. Dat sturen had ik de eerste buitenrit niet echt gedaan, alleen lange rechte lijnen.
Deze keer gingen we met een vierspan, maar dan met twee karren
De helft van de buitenrit lekker geslingerd, geslalomd en vooral even het gevoel gekregen hoe snel ze waarop reageren. Ik men natuurlijk wel regelmatig met mijn eigen merrie en daar ben ik helemaal op ingespeeld. Maar enkelspan is het gevoel toch totaal anders dan dubbelspan. Ik heb het gevoel dat je bij dubbelspan wat meer met een 'blok' rijdt en veel meer bezig ben met het geheel en niet met bijvoorbeeld de linkse die iets moet loslaten en de rechtse die iets meer moet doorlopen.
Ergens op het einde kwamen we nog een loslopende koe tegen. Die twee dames voor mijn kar draaiden daar hun hoef niet voor om. Koeien drijven met paard en wagen. Geen probleem.
Nou goed; 2 keer geoefend. Die minimarathon moest wel goed komen. Toch?
Mijn tactiek was om vooral mooi gevlochten rond te rijden, dan was de rest alleen maar bonus.
En kijk dit schattige koppie nu (ze kijkt zo schattig, maar is zoóóó'n hardwerkend drammertje
)
Op het terrein aangekomen hebben we eerst goed verkend. Parcours onthouden is nooit zo'n probleem voor mij, maar als je zelf moet rijden is het toch nét iets anders. Het parcours was hartstikke vriendelijk en ruim opgezet. Er deden wel meer mensen mee die nog nooit een minimarathon gereden (of gezien) hadden.
Ik had bedacht om eerst een rondje in draf te doen en als dat lekker ging, dan zou ik wel in galop gaan in het tweede rondje. Mijn groom (de vrouw van de eigenaar van de pony's) stond bij mij achterop. Na de eerste 3 poorten (die wel lekker gingen) riep zij: 'hop, galop, gaan'. En aangezien die pony's véél beter naar haar luisteren dan naar mij, gingen we hop in galop. Dat ging eigenlijk wel prima, dus waar we konden galopperen hebben we dat gedaan.
Op de laatste poort vond ik dat ik iets moest corrigeren, waardoor de rechterpony over de pion moest springen, maar dat mocht de pret niet drukken.
Het tweede rondje bijna alles in galop gereden. Ging heel mooi vloeiend en we waren dan ook 20 seconden sneller.
Was heel leuk en smaakte naar meer. Dus wie weet dat ik van de winter de indoorcompetitie mee ga rijden. Maar dat zien we dan wel .
Ongeacht hoe snel we waren... we waren iig de mooist gevlochten pony's ♥
Ik ben helemaal vergeten om foto's te maken, maar hier is het filmpje van ons eerste rondje.
Dusse... 2x mennen en dan op wedstrijd? Kan best
.
