Geplaatst Even voorstellen:
Tentsi, 5 jaar oud. Zelfgefokt. Ze staat nu zo'n 11 maanden voor de wagen. Ik men net zo lang als dat Tentsi voor de wagen staat, maar sta al een jaar of 2 regelmatig achterop de wagen tijdens SGMW's
. Tentsi en ik hebben twee dressuurproeven en vier vaardigheidsparcoursen gereden. En mij leek het wel een goed idee om een oefenmarathon mee te rijden. Niet om te winnen, of om snel te gaan. Nee. Gewoon om Tentsi alvast wat te laten zien.
Het doel was dan ook: in een fijn drafje de hindernissen doorkomen en niet verongelukken.
Ondanks dat simpele doel was ik vréselijk zenuwachtig voor onze eerste marathon. Ik vond het vreselijk spannend omdat ik niet wist wat ik van Tentsi kon verwachten. Zou ze braaf langs de fontein lopen? Over de houten lawaai-brug? Onder de shovelbakken? En om de wapperende vlaggen in de hindernis?
Nou.... het antwoord was ja. Mijn stoere dame pakte súper aan en bleef keurig lopen.
De keren dat we stilstonden waren (op één keer na) puur aan mijn stuurmanskunsten te wijten. Dan mis ik gewoon echt nog ervaring om (ruim) op tijd in te sturen en niet te oversturen (en dan te blokkeren). Die ene keer dat zij stilstond was bij de fontein, maar vooruit, zo'n klaterend geval, daar mag je stil voor staan de eerste keer.
Het begin was wat hectisch. Op het veld naast het inspanterrein was een voetbalwedstrijd bezig met een hoop gefluit en een omroeper. Tentsi werd daar heel gespannen van. En kalkoenen draaien was een drama. Ik veranderde in een soort zenuwachtige Godzilla en was in staat om maar gewoon Tentsi op de trailer te zetten en naar huis te gaan. Gelukkig waren mijn grooms wat kalmer. Dus met dank aan hen kwam ik toch aan de start (dames, eeuwige dank
).Ingespannen, inclusief kalkoenen en staart in sportcoupe gingen we richting start van de A.
Daar hield ik mezelf steeds voor dat we gewoon een buitenritje gingen maken. Niets om zenuwachtig voor te zijn.
Het A-traject, 6,9 km over de weg met 12 km per uur ging prima. Tentsi had er flink de vaart in, dus we konden ook stukjes stappen.
Redelijk ontspannen gingen we het B-traject in. 7 hindernissen, met een totale lengte van 8,5 km. Hindernis 1 was een vaardigheid met mooie lange lijnen. Fijn om mee te beginnen.
We hadden een licht stuurfoutje met heel veel mazzel waarbij het balletje bleef liggen. (Zie ons verschrikt naar beneden kijken
)
Het enige spannende stukje daar was de brug waar je één keer overheen moest, maar na één aarzelend pasje liep ze er zo overheen
Hindernis 2 was de eerste échte hindernis. Daar kwam ik voor het eerst een beetje in de knoop met binnenhand vs buitenhand. Maar Tents deed het super. Midden in hindernis 2 stonden grote oranje vlaggen en een menwagen. Maar daar keek Tentsi eigenlijk niet naar.
Hindernis 3: de waterbak met fontein. Daar stopte ze voor. Maar na wat (zeer nadrukkelijk) aandringen ging ze er toch braaf doorheen. Volgende keer gaan we in draf
Hindernis 4. Deze hindernis ging heel soepel qua lijntjes. Echt fijn gereden. En mijn groom wijst me duidelijk de weg
Een kort bochtje, of eigenlijk een volte om de balk aan de rechterkant.
In hindernis 5 stonden twee shovels met hun bak omhoog. Daar moest je onderdoor. Vantevoren was ik daar kijkerig op, maar Tentsi kéék er niet naar. En toen we eenmaal bezig waren ik dus ook niet.
In hindernis 6 werd Tentsi wat moe. En ook maakte ik een flinke stuurfout. Toch fijn kunnen doorrijden.
Was Tentsi in hindernis 6 wat moe, dan was ze in 7 gewoon kapot. De ondergrond in 7 was zand, van dat zuigende natte zand. Vreselijk zwaar. Maar toch bleef mevrouwtje braaf trekken. Ze heeft de hele tijd met haar oortjes naar voren gelopen. Zo fijn.
Kortom: een prima marathon debuut. Over Tentsi kan ik alleen maar supertevreden zijn
. En voor mezelf heb ik lekker veel om te oefenen. Mijn doel was een marathon rijden in een fijn draftempo en niet te verongelukken. Dat is gelukt . We zijn niet eens laatste geworden, maar 18e (van de 29), dus wat kan ik nog meer wensen? Nu eerst wat vaardigheidswedstrijden en dan volgend jaar misschien een keer voor het echie.
