Geplaatst " You don't get the horse you want, but the horse you can learn from "
Om te beginnen, ik ben geen makkelijk persoon, lig regelmatig overhoop met mezelf. Tijd doorbrengen bij paarden/pony's geeft ontsnapping uit de vicieuze cirkel van negatieve gedachtes.
Hiervoor heb ik 10 jaar een rijpony gehad, een dominante, slimme, stugge alfa merrie. Super geweldig dier, maar omdat ik niet zo van het rijden was/ben en zij in de bloei van haar leven staat ze nu bij een goede vriendin van mij die haar uitbrengt in de Reining.
Deze merrie was/is een echte leider en alhoewel ik dat op de grond prima kan hebben, als ik erop zat was zij absoluut de baas over mijn onzekere persoon, alhoewel die bewustwording pas is gekomen nu ik met Kyano werk. Met de merrie echter geen issue, dat was een goede leider.
Toen kwam Kyano; een onzeker, klein hoopje veulen:
(Welsh A, nu zo'n 1.18 hoog)
Eerste jaren niets aan de hand natuurlijk, op de grond ben ik niet onzeker, dus geen issues. Ik merkte wel dat hij heel gevoelig is, maar daar niets negatiefs bij bedacht, vond het wel fijn, na 10 jaar lang stugge merrie.
Maar toen wou ik hem gaan beleren, voor de wagen uiteraard....
Tuigje erop etc was natuurlijk geen probleem, hij vertrouwt mij prima, maar het moment dat ik dan van naast zijn hoofd naar een 'onderdanige' positie ga en hij dus voorop loopt: dan wordt hij gespannen, en ik reageer daar op door bang te worden...... Wat hem natuurlijk geen zekerheid biedt, dus hij ook weer banger....
Toch wel begonnen met lange lijnen werk, en er zaten opzich ook wel betere stukjes tussen, zo hier dat ik tijdens het slepen durfde een foto te nemen:
De eerste keer werkelijk voor de kar ging ook niet eens slecht, mijn stalbaas houdt Kyano hier vast:
De tweede keer voor de wagen ging ook goed, stalbaas klikte Kyano los en ik heb toch enkele rondjes rond gestuurd, zonder spanning:
Maar in alle eerlijkheid, zonder zweep, want als je hem alleen al kietelde ermee ontplofte die en die spanning kreeg ik niet meer eruit. Ik durf dus ook niet zo goed reactie 'op te eisen' omdat hij zo onvoorspelbaar explosief kan reageren.
De derde keer was anders, hij was gestressed en wou -in mijn ervaring- constant vluchten. In dit moment van spanning gebeurde er wat in de bosjes waardoor ik hem in mijn ogen bijna kwijt was. Ik was doods en doodsbang en reageer dus constant compleet verkeerd (ik rem, daarom dat hij zoveel moeite heeft met voorruit te komen, en ja, ik weet het, foute reactie, was puur uit angst...)
Daarna terug gegaan naar slepen en toen terug naar lange lijnen maar de spanning bleef, en werd alleen maar erger. Hij was ontzettend bang voor alles wat zijn benen raakte, en was alleen maar aan het vluchten. Totdat ik naast zijn hoofd ga lopen, dan is alles in 1x goed....
Besloten zelf niet verder te gaan en heb hem naar beleerder gestuurd. Zij is gewoon vanaf 0 begonnen en bemerkte zijn spanning met slepen al.
Na 1,5 week is hij dan weer voor de koets gegaan daar (ben er express niet bij geweest) en na 2 weken ben ik gaan kijken
Hij had bij haar nog wel een paar 'knijpmomentjes', bijvoorbeeld te zien als hij wegstapt na het stilstaan op t zandpad. Dat hij op de weg zo vervelend doet komt door pony's in de wei rechts (die zie je niet).
Maar hij accepteerde nu iig wel de zweep!
Na 3 weken ben ik zelf gaan sturen bij de beleerder; eerste keer in de bak, daar was wel aardig wat spanning nog, maar ze begeleide me goed en kon er best aan rijden! Durfde ook de zweep te gebruiken.
Tweede keer gingen we meteen de weg op, ik doodsbang, maar op wat gedribbel de eerste meters na was hij zoooo relaxed buiten!
Begrijpelijk, ik in de zevende hemel! Eerste buitenrit met eigen pony! En het voelde goed!!
Daarna kwam hij thuis. Eerste keer thuis met beleerder ingespannen en rondje wijk gedaan en 1 volte in de bak, wat goed ging.
Tweede mini-buitenrit ging ook goed:
Maar ik moest ook afentoe in de bak oefenen, daar waar hij de meeste spanning opliep.
Dus vorige week in de bak, ingespannen met hulp, alleen ineens was spanning weer helemaal terug. Hij kwam omhoog met inspannen....
Daarna leek hij gekalmeerd maar was het dus niet. Weer constant knijpen en gespannen.....
Die avond had ik het helemaal gehad. Ik weet het gewoon niet meer, ik wil het niet meer. Ik wil gewoon een pony die je gewoon kan inspannen.....
Het banketstaaf is dat mijn andere welsh A, die ik een korte tijd heb gehad, beleerd voor de koets en is nu van iemand anders een kinderpony, die is dus 100% braaf. Waarom heb ik hem weggedaan en Kyano gehouden?
Met die pony had ik nu gewoon heerlijk kunnen rijden.... Ik mag hem gelukkig soms wel eens lenen, alleen dat past slecht in zijn drukke schema als kinderpony.
Deze week heb ik ipv gement gefietst met Kyano. Koppie leegmaken, en gewoon genieten van het bos.
Ik heb wel de sulky op maat gemaakt ook, en in de bak oefeningen gedaan eerst los, toen in het tuig, en toen zelfs voor de sulky als voetjes geven enzo, gewoon om zijn en mijn hoofd van de spanning af te houden en het leuke op te zoeken.
Uiteindelijk zelfs een rondje op de sulky gezeten. Hij was niet eens gespannen
Ik vind het ontzettend moeilijk, ik weet niet zo goed wat ik wil meer.... Eigenlijk wil ik niet verder, maar ik wil juist lekker van het bos genieten met hem!
. 
) te lessen met hem en verder lekker andere dingen met hem te doen, dingen waarbij je dat vertrouwen wél hebt (fietsen, wandelen, enz.).. 
kom er maar eens vanaf. 