
Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
Caira schreef:Je zegt het precies goed, buurman heeft JOU gelukkig gemaakt, voor je paard is dit absoluut geen pretje. Maar meid prima, als jij ZO graag wilt bewijzen dat het kan moet je het gewoon lekker doen. Schilder een leuk gezichtje erop en gaan met die banaan. Maar zeg niet dat je dit voor je paard doet, want dat maak je mij niet wijs.
Een artikel aanhalen is leuk, maar heb jij wel laten checken hoeveel zicht hij heeft? En of hij voldoende zicht heeft voor dat kleine beetje dat hem nog rest?
De oren erop zetten is logisch, jij neemt hem bijna zijn hele zicht weg, hij zal zijn oren hard nodig hebben om de omgeving te scannen.
Ik heb al meerdere pb's gehad van mensen die dit niet in het topic durven te zetten, maar sorry ik neem geen blad voor de mond.
Plezier met je paard is geweldig, maar als ik mijn paard daar zo voor zou moeten beperken in zicht en bewegingsvrijheid om er iets mee te kunnen doen zou ik me toch eens achter de oren krabben of ik het welzijn van mijn paard op de eerste plaats had staan.
_Hyperion_ schreef:Hier ook scepsis...
Maar dan vanuit een ander perspectief. Wat ik in het hele verhaal door hoor klinken is dat dit paard na iedere verandering het eerst een tijdje goed leek te doen...de oplossing leek gevonden...om vervolgens na een tijdje weer helemaal te ontsporen.
Ik vrees dat dit paard zich onder de indruk van nieuwe lapmiddelen die aangedragen worden nu even goed gedraagt... maar over een tijdje toch weer zal ontsporen.
Het is volgens mij wachten op dat dit ook weer gewoon is voor het paard. En ik vrees dat er een moment komt dat dit tot echte ongelukken gaat leiden, want mennen heeft nu eenmaal meer risico's dan rijden.
Ik hoop voor jullie dat er dan geen (onschuldige) derden slachtoffer zullen worden...
En wat de drafsport betreft...vanuit die tak is het volledig normaal om alle mogelijke hulpmiddelen uit de kast te halen om je (menselijke) doel te bereiken. Dus dat verbaast mij niet... Vraag blijft...hoe ver ga je en hoe ver wil je gaan...
_Hyperion_ schreef:Ik vrees dat dit paard zich onder de indruk van nieuwe lapmiddelen die aangedragen worden nu even goed gedraagt... maar over een tijdje toch weer zal ontsporen.
Het is volgens mij wachten op dat dit ook weer gewoon is voor het paard. En ik vrees dat er een moment komt dat dit tot echte ongelukken gaat leiden, want mennen heeft nu eenmaal meer risico's dan rijden.
Ik hoop voor jullie dat er dan geen (onschuldige) derden slachtoffer zullen worden...
_Hyperion_ schreef:Vraag blijft...hoe ver ga je en hoe ver wil je gaan...
_Hyperion_ schreef:Wil ik eigenlijk nog iets toevoegen...
Wie zegt dat de reden waarom je het paard niet meer kunt berijden (rugklachten) niet ook de reden is dat het dier steeds in verzet komt met mennen.
Je lijkt gefixeerd op zijn oog en jouw gedachte dat hij visuele problemen heeft. Maar misschien is het afwijkende gedrag en het kijkerige wel een symptoom van andere fysieke ongemakken van dit paard.
Het lijkt alsof mennen voor de rug niet of minder belastend is dan rijden, maar niets is minder waar.
Met name de lendenen moeten heel hard werken.
En zeker in een omgeving als Epe waar het terrein heuvelachtig is, komt het er voor een paard ook op aan dat hij de lange spieren, de boog-peesconstructie (parabool) goed kan gebruiken. Een menpaard moet net zo goed "over de rug" kunnen gaan, dan een rijpaard.
Kortom...ik denk werkelijk dat je de signalen die je paard afgeeft met zijn "probleemgedrag" niet goed vertaalt en dat je bezig bent met symptoombestrijding (speciaal bitje zus, riempjes zo, klepjes dit en oog afdekken dat...etc.)....
Let wel: Ik begrijp dat je op zoek gaat naar oplossingen. Ik proef hieruit de betrokkenheid bij je paard. Ik snap dat je zoekt naar mogelijkheden om toch samen met je paard te kunnen werken. Ik begrijp dat je blij bent dat je denkt een oplossing gevonden te hebben. Ik denk alleen dat je op het verkeerde spoor zit en dat dit voor zowel jou als voor het paard een nare toestand kan gaan worden...
Daks schreef:ook hier is t te vinden maar met medische noodzaak en het paard dat kan zien accepteerd het ook.
http://www.sbs6.nl/web/show/id=1630275/langid=43
Zoolgangster schreef:Fijn dat je zo toch nog lekker naar buiten kunt, TS.
Voor de mensen die blinde maanogen broodjeaap vinden: ik heb het zelf ook gezien, gewoon een pony in de wei, die zich letterlijk wìld schrok omdat hij me niet goed gezien leek te hebben, bij stralend mooi weer.
Zelfs als een pony met maanoog in principe goed kan zien, kan er onder bepaalde omstandigheden (fel daglicht) verblinding door overbelichting optreden, en dan ziet zo'n paard dus alleen bewegende schimmen. De drafmeneer heeft wat mij betreft groot gelijk daarmee.
Citaat:Als ik merk dat hij ook maar geen plezier heeft in het mennen, stop ik direct. Ik heb hem niet namelijk om hem verdriet aan te doen. Ik wil genieten MET mijn pony en niet alleen maar VAN mijn pony.
Citaat:We zijn aankomend november met tussenposen al 2 jaar bezig hem voor de wagen te krijgen. Ik werd er moedeloos van en heb nog 1 keer hulp gezocht.
Zoolgangster schreef:@Mindim: in de openingspost is te lezen dat het in het bos (dus gedempter licht) wel goed ging, maar buiten het bos (dus veel meer licht) ging het mis. Typisch gedrag voor een paard dat verblind wordt door teveel licht. Wie weet is er ook maanblindheid aan de gang, dat moet dan door de dierenarts uitgesloten worden, dat is belangrijk want behandeling kan het redelijk onder controle houden, maar ik vind het wel héél toevallig dat ik het bij meerdere slecht gepigmenteerde, ponies meegemaakt heb, dat die schrikachtig werden op dagen met fel licht, terwijl ze in een binnenmanége of in het bos geen problemen hadden.
Caira schreef:Ik heb al meerdere pb's gehad van mensen die dit niet in het topic durven te zetten, maar sorry ik neem geen blad voor de mond.
Citaat:Dit vind ik lekker makkelijk zeggen. Waarom zouden mensen JOU pben over mijn topic?