Geplaatst Het is namelijk niet alleen een kwestie van netjes 'in de krul' lopen, maar vooral het gewillig reageren op de hulpen van de ruiter, zonder aarzeling, soepel in het lichaam.
Het nageven is een heel natuurlijk iets. Als je paarden ziet in de wei dat maken ze zich vaak bol. Verzamelen dus. Maar zodra er een ruiter op hun rug gaat zitten is de balans weg en moet het paard het opnieuw leren, maar nu met ruiter onder zich.
Een oefening. Ga eens op je handen en knieën op de grond zitten. En kruip nu vooruit. Druk nu je hoofd omhoog en rug naar beneden. Voel je hoe je hals langer wordt, en naar buiten buigt? Je “onderlijn” - de lijn van het puntje van je kin naar je (achter)benen wordt langer, je “bovenlijn” - de lijn van je neus over je rug naar je achterste wordt korter. Probeer op deze manier eens vooruit te bewegen. Dat is veel moeilijker!
Nog eens. Nu laat je jou hoofd naar beneden hangen. Duw vanuit je schouderbladen nek en rug uit naar boven. Je hoofd valt vanzelf naar beneden. Voel je hoe je bovenlijn langer wordt, en hoe dit gemakkelijker wordt? Dit is nageven en je rug gebruiken.
Verleg je gewicht nu ook wat meer naar achter, zodat het van je schouders en handen (je voorhand) wordt afgenomen. Je krijgt vanzelf meer buiging in je knieën, en je knieën komen relatief verder onder je buik. Voel je hoe je rug vanzelf ronder wordt? En je jezelf bovendien plots ook sterker en mooier voelt? Dit is ondertreden en verzameling.
Nog eens. Trek je kin tegen je borst, en probeer dan eens zonder rug, of zonder je gewicht naar achter te verleggen voort te bewegen? Dit is wat de ruiter met z’n paard doet als hij zich wel met het hoofd, maar niet met de achterhand bezighoudt.
Sta nu recht. Trek je knie op tot tegen je borstkas. Je kan niet anders dan je rug bol maken.
Probeer nu eens je rug hol te maken en je knie op te trekken? Het gaat niet eens - en nochtans is dat wat je wil dat er gebeurt als je een paard in z’n ribben trapt om ‘m “aan te drijven”! Dit soort drijven is dus óók niet de weg om meer actie te krijgen in de achterhand. Je paard gaat misschien wel vooruit, maar gebruikt z’n rug nog steeds niet correct.
Nog een oefening. Ga weer op je handen en knieën zitten. Maar je rug nu hol. En laat een persoon op je rug zitten. Pff dat is zwaar! Als je dit vaak zou moeten doen dan zou je last van je rug krijgen. Nu maak je je rug bol. Laat weer een persoon op je rug zitten. Nu is het veel makkelijker! Een paard is namelijk niet gemaakt om een ruiter te dragen. En dus zullen we hem moeten trainen zodat hij de ruiter goed kan dragen zonder last te krijgen van zijn spieren. Een paard met rugpijn kan zelfs kreupel gaan lopen.
Goed we weten nu waarom we een paard laten nageven. Dat doen we dus niet omdat we het mooi vinden. Het is noodzakelijk. Verder zit een paard dat nageeflijk loopt veel makkelijker. Hij stuurt lichter.
, zeker met de voorbeelden van 'Ga nu zelf eens..'.
. 
)