Geplaatst Ze was al 11 en had zwaar artrose. Kon moeilijk meer zelf opstaan. Wanneer de vloer glad was helemaal niet meer.
Lopen ging heel moeilijk en ze kon het zelfs niet meer volhouden om staandend te eten. We zetten haar eten dus altijd al op ene opstapje zodat het makkelijker was voor haar dan lukte het wel, maar anders hielden haar voorpoten het niet.
Ze had wel medicijnen maar die werkten niet meer goed genoeg.
Mijn ouders hebben toen samen met ons besloten dat het beter was om haar in te laten slapen. Dit was heel dubbel want ze was nog wel vrolijk en kwispelde altijd. Hierdoor gaf het zon dubbel gevoel.
Omdat mijn moeder liever niet mee ging naar de DA ben ik met mijn vader gegaan.
Bij de DA aangekomen mochten we in een apart kamertje wachten voordat we geholpen werden en daarna was het zo ver.
Het was wel heel moeilijk voor ons maar het ging vlot en ze heeft niet terug gevochten. Ze was echt al op....
Onze andere hond snapte er helemaal niks van toen we thuiskwamen zonder Loeba en was constant aan het zoeken in de tuin en binnen. De afgelopen dagen is ze heel rustig en merk je dr amper maar als je dr aandacht geeft is ze overdreven druk. Ze mist dr vriendinnetje echt...
Hier nog een paar mooie foto's van Loeba uit de afgelopen jaren
met haar vriendinnetje samen. Bo mist haar echt...
hier zie je al aan haar hoeveel moeite ze had om te blijven zitten. Dit druk op haar voorpoten was heel moeilijk...
Rust zacht mn meissie! Ik zal je heel erg missen!
