De finale werd gelopen door alle klassen tegelijk en de parcoursen waren aardig tricky hier en daar!
De lijnen werden gezet, overleg met trainers over welke moves ze net gingen maken,
veel stelen met de ogen, adrenaline onder controle houden en dan is het zover...
Eén bol fluf door het parcours!!
Schotten zien we niet heel vaak op wedstrijd hier in BE.
Britleys was een héle fijne niet-officiële-wedstrijd waar we hebben ingeschreven om nog wat kilometers te maken.
Ik heb Drogo zelf getraind tot en met de TAP-klas.
Zoon Raiko ben ik nu aan het trainen bij de Starters.
Wegens een zwaar ongeval (tibiaplateaufractuur) is wedstrijden lopen voor mij niet mogelijk,
maar manlief nam (iets té
) graag dat stokje over.Bij deze, mijn mannen:
De dubbele sprong waar velen letterlijk en figuurlijk struikelden
Kapel
Weave, ons eeuwige werkpunt maar waar hij vertrouwen en snelheid begint te vinden!
Sprongen, waar er creatief moest omgegaan worden met draaien en twisten en keren
De tunnel:
En de kattenloop, wat voor Drogo na een flinke val ooit, een moeilijke was.
Dit was de eerste keer dat hij er al lopend over ging, over regained confidence gesproken!
De volgende wedstrijden staan op de agenda en we zullen zien waar we ooit stranden.
Ik heb er in elk geval van genoten en geniet nog na van mijn 2 toppers die trouwens samen hun verjaardag mochten vieren
(deze slagroomtaart werd uiteraard niet gans door hen opgesmikkeld, maar een toefje slagroom kan hen wel bekoren, zéér uitzonderlijk
) 
