
Zo'n 3 jaar geleden, kochten we Real Drogo uit een aardige showlijn.
Van in de nest was het al duidelijk dat er flinke pit en drive in dit kereltje zat!
We stonden al even bij de fokker op de lijst met een wens om een mogelijke-agility-topper ooit te kunnen adopteren met toch wat showkwaliteiten.
En toen was die daar plots!
Februari 2018 werd hij geboren, een jaar later startten we met de agility-klas.
Helaas, eind september 2019 gooide een ongeval mijn dromen in 't water.
Mijn knie was aan gort en tot op heden niet sterk genoeg om te sprinten.
In die tijd zag mijn man mij wel regelmatig agility trainen en toen ging het knopje bij hem ook om.
Fast forward, zo'n 2 jaar:
Drogo legde vrijdag zijn TAP-test af en ik had hem ook ingeschreven voor de wedstrijd vandaag.
Like, you never know, voor 't geval hij geslaagd zou zijn.
En hij slaagde voor de TAP geheel foutloos

Vandaag in de jumping 2x een lat op dezelfde sprong, in de raakvlak-proef slechts 1 foutje op de brug en we zijn dus retefier op hem

Zijn opvolging staat alvast klaar, we hebben zijn zoontje Raiko ook in huis welke mee supporterde van aan de zij lijn voor zijn papsie.
Ik geef eerlijk toe, het doet toch wat hartpijn om die 2 bezig te zien,
maar kom, het is wat het is en als ik zie hoe leuk mijn knappe man(nen) het vinden, dan vind ik er een béétje rust in








