Geplaatst Ik weet niet zo goed hoe ik dit topic moet beginnen.. Laat ik maar starten bij mij 10e verjaardag..
Mijn tante kwam de kamer binnenlopen met een doos die aan de bovenkant open was. Nieuwschierig keek ik erin.. Ik zag 2 caviatjes!
Wat was ik blij! Ik had algauw namen bedacht; Bokkie en Brammetje.
En wat waren ze leuk! Keihard piepen zodra de koelkast open ging, lekker kroelen op schoot, of baasje plagen en haar vest opeten.
Eigenlijk ging alles heel goed met ze.
Maar, op een dag (3 jaar verder) merkte ik dat Brammetje raar ademde. Een beetje schokkerig. Ik besloot het even aan te kijken, maar toen ik merkte dat hij ook was afgevallen, zijn we naar de dierenarts gegaan. Brammetje kreeg een grondige inspectie (waar meneer niet zo blij mee was) en het bleek dat er een afwijking aan z'n longen was. Wat het precies was wisten ze niet. We kregen pijnstillers met ontstekkingsremmers mee. Elke dag 2x 0,5 ml met een spuitje. Nou, daar moest Brammetje niks van hebben! Maarja, het moest toch.
Na een aantal dagen merkte ik dat het beter met hem ging! Hij zat goed in z'n vel, plaagde zijn broertje Bokkie weer en ademde weer normaal! We besloten het zo te laten.
Het was vrijdag ochtend, ik lag nog in mijn bed en ineens kwam mijn moeder met tranen in haar ogen binnen. Ik werd meteen zenuwachtig, was er iets mis? Ze vertelde me dat Brammetje er raar bij lag, maar hij leefde nog wel. Meteen ben ik uit bed gesprongen en naar beneden gerent. Toen ik hem zag liggen, schoten de tranen in m'n ogen. Dit was niet goed. Hij lag er inderdaad anders bij, maar opzich wel rustig. Hij wou niks, zelfs geen paprika, zijn lievelingskostje. Ik voelde me wanhopig, wat moest ik doen? Het was echt mis, dus het liefste wou ik naar de dierenarts om hem in te laten slapen. Toen bedacht ik me hoe ik hem in hemelsnaam moest gaan vervoeren, hij vond de auto verschrikkelijk en was al zo zwak... Nog even had ik overwogen thuis te blijven, maar uiteindelijk ben ik toch naar school gegaan. Na een tijdje kreeg ik een whatsappje van mijn stiefvader, mijn lieve Brammetje was er niet meer. Toen ik thuis kwam zag ik hem in een doosje liggen op een kussentje van hooi. Hij had zijn oogjes driekwart gesloten en lag er vredig bij.
Hij is heel rustig ingeslapen. Ik mis hem ontzettend, het was echt mijn maatje. Het is beter zo.
Rust zacht Brammetje
18 juni 2012 - 23 januari 2015
Links Brammetje en rechts Bokkie.
Hier zijn trouwens nog hun topic's:
EarthFocus @ [BB-ITP] Bokkie en Brammetje...Verstoppertje!
Knudd @ [BB-ITP] Bokkie en Brammetje...Buiten!
Gwen @ [BB-ITP] Bokkie en Brammetje vieren hun 3e verjaardag!
Aurelia @ [BB-ITP] Bokkie & Brammetje, vrijheidsdressuur..
(ik weet niet waarom die namen er voor staan maar ik weet niet hoe ik dat weg krijg)
Mijn tante kwam de kamer binnenlopen met een doos die aan de bovenkant open was. Nieuwschierig keek ik erin.. Ik zag 2 caviatjes!
Wat was ik blij! Ik had algauw namen bedacht; Bokkie en Brammetje.
En wat waren ze leuk! Keihard piepen zodra de koelkast open ging, lekker kroelen op schoot, of baasje plagen en haar vest opeten.
Eigenlijk ging alles heel goed met ze.
Maar, op een dag (3 jaar verder) merkte ik dat Brammetje raar ademde. Een beetje schokkerig. Ik besloot het even aan te kijken, maar toen ik merkte dat hij ook was afgevallen, zijn we naar de dierenarts gegaan. Brammetje kreeg een grondige inspectie (waar meneer niet zo blij mee was) en het bleek dat er een afwijking aan z'n longen was. Wat het precies was wisten ze niet. We kregen pijnstillers met ontstekkingsremmers mee. Elke dag 2x 0,5 ml met een spuitje. Nou, daar moest Brammetje niks van hebben! Maarja, het moest toch.
Na een aantal dagen merkte ik dat het beter met hem ging! Hij zat goed in z'n vel, plaagde zijn broertje Bokkie weer en ademde weer normaal! We besloten het zo te laten.
Het was vrijdag ochtend, ik lag nog in mijn bed en ineens kwam mijn moeder met tranen in haar ogen binnen. Ik werd meteen zenuwachtig, was er iets mis? Ze vertelde me dat Brammetje er raar bij lag, maar hij leefde nog wel. Meteen ben ik uit bed gesprongen en naar beneden gerent. Toen ik hem zag liggen, schoten de tranen in m'n ogen. Dit was niet goed. Hij lag er inderdaad anders bij, maar opzich wel rustig. Hij wou niks, zelfs geen paprika, zijn lievelingskostje. Ik voelde me wanhopig, wat moest ik doen? Het was echt mis, dus het liefste wou ik naar de dierenarts om hem in te laten slapen. Toen bedacht ik me hoe ik hem in hemelsnaam moest gaan vervoeren, hij vond de auto verschrikkelijk en was al zo zwak... Nog even had ik overwogen thuis te blijven, maar uiteindelijk ben ik toch naar school gegaan. Na een tijdje kreeg ik een whatsappje van mijn stiefvader, mijn lieve Brammetje was er niet meer. Toen ik thuis kwam zag ik hem in een doosje liggen op een kussentje van hooi. Hij had zijn oogjes driekwart gesloten en lag er vredig bij.
Hij is heel rustig ingeslapen. Ik mis hem ontzettend, het was echt mijn maatje. Het is beter zo.
Rust zacht Brammetje
18 juni 2012 - 23 januari 2015
Links Brammetje en rechts Bokkie.
Hier zijn trouwens nog hun topic's:
EarthFocus @ [BB-ITP] Bokkie en Brammetje...Verstoppertje!
Knudd @ [BB-ITP] Bokkie en Brammetje...Buiten!
Gwen @ [BB-ITP] Bokkie en Brammetje vieren hun 3e verjaardag!
Aurelia @ [BB-ITP] Bokkie & Brammetje, vrijheidsdressuur..
(ik weet niet waarom die namen er voor staan maar ik weet niet hoe ik dat weg krijg)
