Gisteren hebben we onze hond Bowie in laten slapen. Bowie was op. Hij had artrose in meerdere poten, suikerziekte, last van zijn nieren en bij dit warme weer had hij het erg benauwd. Hij wilde niet meer wandelen , het enige wat hij nog wilde was eten en rust. Dit is niet iets van de laatste tijd, dit speelde al een tijdje langer. En van de week zei mijn man dat het misschien maar eens tijd werd om een afspraak voor Bowie te maken. Zo gezegd, ik gedaan en naar de DA gebeld. Gistermiddag konden we terecht. Mijn man heeft Bowie weggebracht. Hij was slechts 9 1/2 jaar geworden. We missen hem wel. Het was niet leuk om te moeten beslissen, maar voor Bowie gewoon het beste. Ik moet er wel bij zeggen dat Bowie niet de makkelijkste hond was met een ruime gebruiksaanwijzing (hebben hem gekregen 6 jaar geleden toen hij 3 1/2 was). Het gemis is er wel, maar er is ook een stukje rust in huis bijgekomen. Je hoeft niet meer op te letten waar Bowie ligt of is. Onze andere hond Sheela liet hem al een tijdje met rust, dus zij mist hem ook niet. Ze zoekt hem ook niet. Bowie heeft nu geen pijn meer en hopelijk wel alle rust waar hij naar verlangde. Een paar foto's van een paar jaartjes geleden toen hij nog fit en vrolijk was.