Hij is nou ook niet bepaald alleen. Er zijn parkieten, kinderen, TS en haar man en een pup in huis. Dus hij komt absoluut geen aandacht tekort.
Mijn grasparkiet wilde helemaal geen nieuw maatje nadat zijn vriendinnetje was overleden. Hij was doodsbang voor elke nieuwe parkiet en werd pas weer vrolijk toen hij weer alleen was.
Daarbij is het absoluut niet eenvoudig om een soortgenoot hoornparkiet te bemachtigen.
Over het vliegen durf ik geen uitspraak te doen.
Ik weet alleen dat mijn grasparkieten er niet zoveel om gaven, ze amuseerden zich liever met elkaar zittend op een hoge plek of hangend in de gordijnen. Ze zijn allemaal flink oud geworden bij mij.
Het is dus niet allemaal zo zwart wit en nogmaals Kruimel kan 20 jaar worden.
De situatie blijft ook niet altijd zoals hij nu is en ik kan me goed voorstellen dat TS na de schrik voor deze manier heeft gekozen.
Ik blijf graag over Kruimel meelezen.
Britta31
Berichten: 13850
Geregistreerd: 26-11-13
Woonplaats: Naast Britt,Nappie,Aag en Sasa en Max.
Het is nu toch al gedaan.Maar als ts niet zoveel moeite en liefde aan kruimel had gegeven was hij allang dood geweest.
ellepel
Berichten: 48499
Geregistreerd: 24-02-04
Woonplaats: assen
Geplaatst: 02-08-21 12:07
ja zo is het toch. ik lees ook nog steeds mee, vind het ontzettend leuk om te volgen hoe het gaat heb zelf vroeger een turkse tortel gehad en met de hand opgevoed,die heb ik bijna 13 jaar gehad. die kon van zichzelf niet eens goed vliegen,dus die ging al huppend het huis door. vooral blijven updaten hoor!
Danielleeee_
Berichten: 3372
Geregistreerd: 26-05-12
Woonplaats: Almere
Geplaatst: 02-08-21 13:07
Ik wacht weer vol spanning op foto's van meneer (of mevrouw) Kruimel
Kruimel gaat super! We zijn samen een bouwwerk voor hem aan het maken. Hij heeft zijn vaste plek in de keuken op de apothekerskast gevonden, daar zit hij heel graag. Dus we zijn nu met stokken van een fruitboom een speeltoestel aan het maken, zodat hij wat te prutsen heeft.
Ik weet niet of ik het al gezegd had, maar hij is heel duidelijk over aan het gaan op zelf eten Zorgt er voor dat het voeren hectisch is. Want hij wil wel nog, maar maar een beetje. En daarna gaat hij weer rondrennen. En ondertussen zit hij dan lekker op de kast te eten.
Met Jaxx en hem gaat het ook prima! Jaxx is het meest gebalanceerde puppy-tje wat ik gehad heb. Ik ben gewend dat overal waar je je kont keert dat de pup er dan is. Nu zijn mijn 3 andere honden wel echt adhd. Jaxx ligt het liefst aan mijn voeten, maar gaat ook gewoon rustig ergens anders liggen en slapen. Dan kan er een bom ontploffen, maar hij slaapt. Het is een heel rustig vriendelijk hondje met een enorm vertrouwen in mensen. Heel erg fijn! Hij heeft Kruimel gezien, aan hem geroken, en toen was het goed. Dus ik verwacht geen problemen
Kruimel zijn hoekje in de keuken. Hij begint te snappen dat hij daar op moet blijven. Hij zit dat er veilig, heeft eten en drinken en een bad. En als hij dat leert kan hij praktisch de helemaal los als we er zijn. Het is zo'n fijne vogel
Cayenne, ik zie het helemaal voor me en dan is Mango nog een pak groter dan Kruimel. Volgens mij puilt er dan aan alle kanten wat uit..
Nee, hij kan niet zelf op de kast komen, daar help ik hem mee. Hij kan wel van de kast naar de tafel flapperen en dan over de tafel rond rennen.
Danielleeee_
Berichten: 3372
Geregistreerd: 26-05-12
Woonplaats: Almere
Geplaatst: 03-08-21 23:00
Cayenne schreef:
Oh kijk, Kruimel baddert wel in een schaal Kun je dat Mango ook niet leren? Die wil zich alleen maar dubbel vouwen in zijn waterbak
Mooi hoekje hoor!
Hahaha die van ons net zo Nou zijn dat gelukkig dwergpapegaaien, dus ze zijn klein, maar een speciaal badje of schaaltje? Ho maar. Ze badderen alleen in hun waterbakje
Storm, ja hij heeft echt een ego hoor wat dat betreft zou het ook een dame kunnen zijn.. een echte diva
Ik denk dat ik mijn andere parkietje hier ook wel voor kan stellen. Kalie kwam hier via een vriendin. Is als kuiken uit het nest gegooid 2x, en haar vader heeft daarop besloten hem met de hand groot te brengen. Hij bleef echter helemaal kaal. Die vader nam hem overal mee naar toe, omdat hij dus niet terug de volière in kon. Helaas bleek zij allergisch en is Kalie met een ander parkietje in de kelder gezet. Dit klikte niet helemaal lekker, maar zo was hij niet alleen. Omdat dit natuurlijk geen optie was kwam Kalie hierheen, maar zonder ander parkietje. Ik wilde eerst even kijken wat ik had. Stel hij was stik tam geweest, wat ik wel had verwacht, had hij waarschijnlijk niet zoveel aan andere parkietjes, maar meer aan mensen. Toen hij 1 dag gewend was hoorde ik hem naar mijn parkieten buiten roepen. En toen ik een filmpje speelde met parkietengeluidjes om te kijken of hij daar op zou reageren was het duidelijk. Naar mij was hij heel bang, hij schreeuwde echt als ik in de buurt kwam. Ik denk dat hij misschien nooit echt tam geweest is, maar onbegrepen. Tam verward met bang zijn en niet kunnen vluchten, want hij kan echt niks behalve rennen.
Nieuwe strategie: een jonge pop erbij zetten, hoog in de kamer zodat er niet teveel prikkels waren, en goed voer er in stoppen. En dat was de oplossing lijkt het. Want buiten dat Kalie nu gewoon een parkietje is, nieuwschierig en rustig, heeft hij een daadwerkelijke partner in zijn Leia gevonden. En als pronkstuk zijn zijn veren terug aan het komen. Waar hij vandaan kwam hebben ze hem nog nooit gezien met zoveel veertjes.. Waar ik eerst dacht is dit wel vogelwaardig, ben ik nu vaag aan het nadenken over waar ik volgende zomer een volière speciaal voor hun tweetjes ga bouwen.. want wie weet komt hij toch nog gewoon goed in de veren. Of in elk geval goed genoeg om lekker buiten te wonen.. want het kan heel goed dat hij een kruiper is, maar dan zouden de andere parkieten in de volière het bij die man ook gehad moeten hebben. En Leia wellicht ook, gezien het volgens mij besmettelijk is. Maar ze doen het echt allebei heel erg goed!