Nou, daar was-ie dan! Eerst even in de velden buiten achter gelopen, Wuia met Miro, ik met pelle aan de lange lijnen. Pelle helemaal in alle staten (niet agressief, maar meer van ...hee, sie lijkt wel heel erg op mijn overleden broertje Ko...). Dat ging goed, dus, daarna terug naar huis, achtererf p en beiden meteen losgeknipt. Aanvankelijk waren de varkens interessanter dan Pelle, maar dat is logisch, want Miro dacht natuurlijk: "Wat zijn DAT in hemelsnaam voor dingen?!?" Probeerde in de stal te komen, over de onderdeur te kijken, twijfelgeval wat daar precies achter steekt, maar vandaag zet ik een extra rek voor de bovendeur er van, kan hij er niet overheen springen. Is ook wennen, natuurlijk, want hij blaft er niet tegen en ook geen haren overeind. Nadat de dames koffie en thee en chocoladetaart hadden gekregen, en Pelle en Miro mekaar uit ooghoeken begluurden, kregen zij grote kluiven, Miro op zijn bed (een dik kussen met twee van zijn dekens uit het asiel er op), en Pelle op haar eigen plekje op de bank. Ging prima, geen haren overeind, ik lette wel op of er geen gekibbel zou ontstaan over de kluiven, maar ze bleven er mee uit mekaars buurt. Kwam Miro toch te dicht bij Pelle, snauwde ze een keer en vloog Miro terug naar zijn bedplaats. Later volstond slechts : "NEE, Miro" als hij te dicht bij Pelle kwam (overigen absoluut niet met verkeerde bedoelingen, maar om kennis te maken wat dan bij hem bestat uit aan d'r muts te willen snuffelen, dat vindt de 7,5 jarige dame nog iets te opdringerig). Toen was het tijd voor Wuis en Janneke om te vertrekken, kwam Miro zijn frisbee etc. nog uit de auto, en weg waren ze. TV aangezet (kent-ie natuurlijk ook niet), ter afleiding, in eerste instantie ging hij opspringen bij iedere keer dat-ie een autogeluid voorbij hoorde komen. Dacht natuurlijk dat ze terug zouden komen om hem op te halen. Niet dus. Pelle had het verder wel bekeken, en ging op haar rug ondersteboven p de bank in slaap vallen (en dromen). Die was dus helemaal op haar gemak, gunstiger teken kun je niet hebben. Miro ging op de grond liggen rollen en proberen z'n dekentjes in de lucht te gooien, toen belde het asiel nog even om te kijken of alles goed was (ja dus), en om te melden dat in de consternatie Miro zijn vaste eten was vergeten, dus dat wordt vandaag gebracht, evenals zijn mand en kauwtouw, etc. Ook vergat iedereen foto's te nemen, ja, dat kun je hebben, maar die komen er alsnog, ik ga vandag even wat maken. Het begon donker te worden, Miro op z'n plaats gestuurd (keertje of 20, kwam er steeds weer vanaf, tsja, alles spannend, overal tennisballen...), en ik met tijdschrift en thee lezend op de bank. Hij ging onderaan de bank van "prinses Pelle" liggen doezelen. Af en toe werd er aan mekaar gesnuffeld, gekwispeld, daarna werd iedereen MOE, en na hem weer een paar keer op zijn plaats gestuurd te hebben en een paar bruine boterhammen met leverworst te hebben verstrekt vielen meneer z'n ogen toe, gevolgd door ENORM HARD gesnurk.
Ik ging ook slapen, op de bank voor de zekerheid (dan lig ik min of meer tussen die twee in, kon ik alles in de gaten houden. Hij piste wel gelijk (al lopend) de hele kamer door, maar dat vond ik begrijpelijk. Tussen een uur en twee uur in de nacht werd hij nog wakker, had-ie weer een tennisbal, maar ik heb toen rsuluut alles afgepakt en daarna iedereen doorgslapen tot zes uur (ik ben altijd heel vroeg wakker). Dat was dus vanmorgen. Iedereen rende toen naar buiten, piesen, etc. Miro een half bruin brood en diner met een scheut olie, dat schrokte hij op (hij schrokt trouwens droge boterhammen ook achter mekaar op, hij lijkt wel uitgehongerd!). Dat wordt wel 4 x per dag eten verstrekken, die moet nodig aakomen hij is vel over been! Varkens voeren... nu keek hij er amper naar. Kwispelstaartend in de keuken terwijl ik koffie zette, en achter mij vier plekken dunne schijt (al rondlopend) in huis deponeerde. Okee dan, niet lang genoeg op het erf laten lopen dus, dat weten we dan ook weer. Toen de kluiven weer tevoorschijn gehaald, en de tennisballen rondgestrooid, terwijl ik krant en koffie had gingen meneer en mevrouw liggen knagen. Overigens: toen ik hem toen het gisteravond eenmaal donker was, nog buiten wilde laten piesen, vergeet het maar: buitenlicht aangedaan, meneer verd ... het, durft niet naar buiten als het buiten donker is op het erf. Een Dobermann...? hahaha.....Nu net wasmachine aangezet (met bepiste kleed er in). Was ook raar, dat geluid. Hij kijkt nu niet meer op bij autogeluiden. Af en toe komt hij naast de bank zitten en legt dan grote kop op mijn been en staart me aan. Ja, 't is wennen, he grote jongen? Straks ga ik eerst naar mijn paard, dan let schilderscollega Adrian even op, daarna naar atelier op achtererf, waar twee grote feauteuils achterin staan, voor elke hond eentje. Hij moet leren dat als we daar zitten te schlderen, hij daar moet blijven, als het mooi weer is staan atelierdeuren open, kan-ie in en uit banjeren want hij is wel HEEL erg druk. Straks mag hij meehelpen de was op te hangen.
Pelle verblikt of verbloost verder niet, zo lang hij haar "private parts" maar met rust laat (ze is gesteriliseerd, hoor). Over en weer wordt er af en toe gesnuffeld en gekwispeld. Mevrouw houdt niet zo van kouwe drukte. Naar de vogeltjes hier in huis kijkt hij ook niet om, kippen ook niet. Nu ik achter de PC zit om even te melden dat het zeer voorspoedig gaat, komt-ie af en toe een tennisbal op mijn schoot leggen, of gaat achter mijn stoel liggen met zijn (hele grote!) kluif. Ja mensen, het lijkt er op ... DIE BLIJFT! Staat-ie weer naast me, wilde je ook iets kwijt, Miertje? Zeg het dan maar... hij zegt: "Ik ben THUIS..."
Ik hou iedereen verder op de hoogte, en spreek nogmaals mijn dank uit voor het doorzettingsvermogen van Maaike (Wuis) en asielbeheer. Zonder dat, was hij er misschien al niet meer gweest ....