Kaus schreef:Ik zit nog steeds vol spanning te wachten wat TS er nou mee gedaan heeft
ik ook


Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Iris82 schreef:Beste is om ze ofwel de genadeklap te geven of te verdrinken. Of aan de Jack Russel van stal te geven.
Loslaten heeft geen zin want ze hebben de ogen nog niet open dus kunnen ze zichzelf nooit redden en in de prullenbak gooien werkt ook niet want dan verhonger je ze enkel en dat is ook niet echt diervriendelijk.
Focussed schreef:Iris82 schreef:Beste is om ze ofwel de genadeklap te geven of te verdrinken. Of aan de Jack Russel van stal te geven.
Loslaten heeft geen zin want ze hebben de ogen nog niet open dus kunnen ze zichzelf nooit redden en in de prullenbak gooien werkt ook niet want dan verhonger je ze enkel en dat is ook niet echt diervriendelijk.
Verdrinken is ook een hele ellendige en pijnlijke/stressvolle dood...
Het beste is ze of in 1 klap flink tegen de grond te gooien of er een tegel flink hard op te laten vallen.
Klinkt heel gruwelijk maar dan zijn ze in 1 keer weg. Buiten zetten leidt tot verhongeren of dood vriezen, een dood die een veel langere lijdensweg met zich meebrengt..
_Bitje_ schreef:Oke ik zal vertellen wat er mee is gebeurt:
(ik garandeer je een zakdoek)
Ik werd , na een beetje angst te hebben overwonnen, natuurlijk helemaal stapel verliefd en de moeder gevoelens kwamen al
helemaal omhoog kruipen. Die pootjes, dat neusje, dat staartje,.... aahww(had de melk al klaar staan.)
Maar toen.. Toen werd ons gelukkige moeder-kids momentje verstoord door een hele kwade man, die mij heel woest en gemeen in de ogen keek en schreeuwde tegen mij;
'Lotte dit kan echt niet, wat wil je er mee gaan doen dan? Gatverdamme, we hebben hier al zo'n muizenplaag, ik zeg; dood'.
Ik moest huilen, maar ik kon de kwade man niet tegen houden, want als ik dit wel zou doen, zou het niet best aflopen
Hij liep met het grutje naar buiten, pakte een schep en toen hoorde ik 4 keer *hak* *spletch* *bam*....
Er volgde een stilte......
En ik en mijn kast leefde nog lang en gelukkig