Ik zie dit topic nu pas; wat bijzonder, een hermafrodietje. Ik wist dat het bij katten voorkwam, maar bij honden had ik nog niet eerder gehoord.
Lente schreef:Ik mag aan zijn heup komen, maar bij zijn knie trekt hij terug.
Hij trekt haren bij zijn piemel weg dus pijn/jeuk kan daar ook vandaan komen. Hij lijkt met een gebold bekken te staan.
Plassen kost hem moeite want hij kan het alleen met zijn linkerpoot in de lucht (en dan moet hij dus op rechts leunen). Uiteindelijk zakt hij dan door zijn heupen om te plassen, zoals hij vroeger altijd deed... En als hij opstaat staat hij op drie poten. Met zijn rechterpoot op plashoogte in de lucht. Zo blijft hij een tijd staan en vervolgens zet hij hem neer en loopt hij op eieren, hapt naar zijn poot, gaat liggen (eerder op rechts, nu duidelijk niet meer) en hapt eventueel weer naar zijn piemel.
Probleem is alleen dat hij (buiten piepen van vanmorgen) nooit écht duidelijk pijn laat zien.
Misschien klinkt dit heel bot, maar als ik dit lees, plus dat hij het nu iets beter doet op de Metacam, vraag ik me af of dit niet een goed moment is om afscheid te nemen?
Ik snap dat je hond een gezinslid is en veel meer dan alleen een dier, maar als ik in deze situatie zou zitten waarbij ik een dier heb dat sowieso waarschijnlijk nog maar kort en met veel pijn en problemen te leven heeft en nu pijnstilling nodig heeft om zoiets essentieels als plassen (als dat nu tenminste weer voor 100 % gaat?), dan zou ik niet wachten tot het nog erger wordt maar morgen toch naar de dierenarts gaan, maar dan om hem definitief van alle pijn te verlossen.
Ergens in een van je eerste posts schrijf je ook iets in die trant over het moment dat hij zelfs de meest basale dingen niet meer zelf kan doen. Dat wekte bij mij de vraag of je dat moment niet beter voor kunt zijn?
Mocht je besluiten om hem zo lang mogelijk in leven te houden, dan zou ik ook echt 100% voor pro life gaan en morgen toch echt weer naar de dierenarts gaan om te kijken waar de pijnklachten vandaan komen, hoe vervelend ook. Misschien dat hij artrose heeft aan een knie en er een chip is losgeschoten die in het gewricht prikt; er zijn een hoop aandoeningen die juist verergeren als je het dier verdoofd door de pijn en dus ook schade heen laat lopen. Vooral bij een dier dat sowieso slecht is in pijn aangeven zou ik het riskant vinden. Misschien is een kleine ingreep al genoeg om hem weer tijdelijk op de been te helpen.
Ik snap wel dat je gewoon eerst alle metacam op wilt maken om dan gewoon te zien wat er gebeurt, maar wat er nu ook met hem aan de hand is, de metacam gaat het niet genezen en mogelijk zelfs verergeren. Het klinkt dus alsof je daarmee ook al naar een einde toewerkt, maar dan trager, alleen met daardoor voor hem als de metacam uitgewerkt raakt ook meer dagen - of als het meezit uren - van pijn voor het definitief eindigt.
Maar goed, dat is allemaal zonder de hond ooit gezien te hebben en enkel en alleen gebaseerd op alles wat je hier aan klachten opsomt. Ik hoop dus dat het in het echt een heel stuk meevalt, maar als het zo erg is als je beschrijft, dan zou ik hoe dan ook morgen naar de dierenarts gaan voor een van beide opties en een eerlijke, neutrale inschatting van zijn kansen, en niet zelf doorverdoven.
Hoe dan ook; veel sterkte met alle opties, want dat dit een moeilijk punt is in het leven van een dierenvriend is zeker.
Laatst bijgewerkt door Anoniem op 19-10-15 00:37, in het totaal 1 keer bewerkt