Geplaatst 
Er werden 15 prachtige en kerngezonde kleintjes geboren die allemaal een huisje vonden, maar anderzijds moesten we afscheid nemen van twee van mijn liefste dames.Ik hoop dat 2020 ons meer vreugde gaat geven. Voor mij heeft 2019 in ieder geval een zwart randje. Natuurlijk waren er ook veel mooie momenten, maar ik had nooit gedacht dat ik van twee van mijn eigen vogels afscheid zou moeten nemen.
We begonnen het jaar met de hele groep in één voliere. Zoek de vogels
Halverwege maart zouden 2 koppels (Mégan & Daiquiri en Marabi & Dainty) naar de kraamvoliere verhuizen om te kijken of een nestje zou lukken. Ik koos voor deze twee koppels omdat Mégan en Daiquiri ervaren zijn en Marabi en Dainty onervaren. In de regel probeer ik altijd om een ervaren koppel tegelijkertijd met een onervaren koppel te laten broeden, zodat ik bij problemen de eitjes en babies in het andere nest kan bijleggen of in ieder geval wat hulp van het ervaren koppel kan inschakelen wanneer dat nodig is.
Daiquiri had er zin in
Binnen de kortste keren melden de eerste babies zich 
Uiteindelijk zouden het er 4 worden.
En ook bij het onervaren duo ging het zonder problemen! Ook voor hen werden het 4 kleintjes. Ik ben echt megatrots op hen.
Hier met ongeveer 2 weken oud even snel een foto maken tijdens het verschonen van het nest
Zijn ze niet beeldschoon?
Ondertussen is Mango, onze
Dit jaar is hij 2 jaar oud geworden
Tijdens het verschonen van de nesten is hij supernieuwsgierig, maar blijft hij heel netjes op respectabele afstand.
Mijn trouwe hulpje functioneert hier even als nanny
Uiteraard was dit alleen even snel voor de foto en is hij nooit alleen gebleven met de kleintjes
De kleintjes groeiden supergoed en al gauw zaten ze in de veren. Het ging weer eens veel te snel, maar wat werden ze mooi!
en ook nog eens stuk voor stuk echte kroelbabies
Helaas kwam toen de donkere wolk... Op een ochtend trof ik Phoenix, mijn lieve zorgenkindje van 5 jaar oud, aan terwijl ze het benauwd had. Er kwam bloed uit haar neusdopjes.
We hebben haar meteen ingeladen en naar de vogelarts gebracht.
Wat was nou het geval: 2 jaar geleden heeft ook Phoenix een nestje gehad, waarbij één van haar eitjes ongeveer 2 keer zo groot was als ze normaal zouden moeten zijn. Dit heeft ervoor gezorgd dat haar maagwand toen is gescheurd en verzakt. Normaal gesproken kunnen ze daar gewoon oud mee worden, maar ze mocht uiteraard geen kleintjes meer krijgen.
Helaas is de maagwand op een gegeven moment toch verder gaan scheuren waardoor er veel vocht tussen de organen is gekomen. Die hebben de organen omhoog gedrukt waardoor er veel druk op de longen kwam te staan..
De maagwand vasthechten is helaas bij vogels onmogelijk omdat het heel erg dun is. Op röntgenfoto's was te zien dat we niets meer voor haar konden doen
Phoenix is in mijn armen ingeslapen.
Vijf weken later sloeg het noodlot opnieuw toe. Mijn kleine dappere Halo (inmiddels anderhalf jaar oud) die vanaf de eerste dag dat ze bij ons uit het ei kroop al alles tegen had zitten...Halo heeft sinds dat ze uit het ei kroop al een hartprobleem gehad, waardoor ze bij ons is blijven wonen en ik haar met de hand groot heb moeten brengen. Door haar hartprobleem is ze altijd iets kleiner gebleven als de rest van de vogels, maar verder was ze kerngezond en werd ieder half jaar nagekeken door de vogelarts.
Ze zou uiteraard nooit kleintjes mogen krijgen, maar haar instinct dacht daar anders over. Ook al had mevrouw niet eens een partner, toch besloot haar lijf om eitjes te produceren. Helaas was ze daar te klein voor waardoor ze haar ei er niet zelfstandig uit kreeg. We hebben haar meegenomen naar de spoedarts die het ei heeft verwijderd, maar helaas kwam er een ontsteking bij die haar van binnen heel ziek heeft gemaakt. Zelfs onze eigen vogelarts, die haar al vanaf baby af aan begeleidt maar op dat moment geen dienst had, kwam naar de kliniek om haar te helpen.
Maar helaas mocht het niet meer baten
Mijn geweldige Halo moest de strijd opgeven.
Tja, zo opeens binnen 5 weken afscheid moeten nemen van twee vogels hakte er behoorlijk in.
Gelukkig vond ik veel troost bij mijn andere vogels en natuurlijk Mango, die het heel goed aanvoelde dat vrouwtje niet lekker in haar vel zat.
Ondertussen waren de kleintjes uitgevlogen en al flink groot. Een aantal van hen zijn hier blijven wonen, waaronder Famous.
Famous is (net als zijn vader) een clear pied en die mutatie is vrij zeldzaam.
Dus toen er 2 clear pieds in dit nest zaten was het meteen duidelijk dat ze beiden zouden blijven
Ook mijn trio (bestaande uit 1 man: Yeti, en 2 dames: Merel en Djinti) heeft dit jaar nog een nestje gehad van maar liefst 7 eitjes! Dat was niet helemaal de bedoeling omdat ik voor hen 5 bevruchte eitjes wel het maximale vind. Maar ze waren me te slim af en met hun ervaring zit het wel goed. Ik hoef bij hen ook nooit in te grijpen, want ze weten dondersgoed hoe het allemaal werkt en het zijn geweldige ouders
Mama Merel op het nest
Ook zij brachten zonder problemen alle babies groot.
Uit dit nest is Astra gebleven, omdat ze me qua karakter zoveel aan Halo en Phoenix doet denken.
En het verrassingskleintje uit dit nest. Nooit gedacht dat er een cinnamonkleurige uit mijn trio zou komen, maar dit was toch echt de eerste keer
Supergaaf! 
En nu is het kweekseizoen weer voorbij. De ouders van dit jaar krijgen weer twee jaar rust en volgend jaar zullen andere vogels weer nestjes groot brengen. Mits ze natuurlijk gezond en fit door de winter komen weet ik al wie volgend jaar voor kleintjes gaan zorgen.
Ik hoop oa dat er een volle zus van Halo geboren zal worden
Tot die tijd vermaken Mango en ik ons wel
(En ja, hij kan uitstekend vliegen. Hij ligt gewoon heel graag op zijn rug, en dan het liefste op een plek waar hij standaard in de weg ligt
)
Dus ja, voor ons een dubbel jaar. Supertrots op mijn valken dat ze zonder problemen alle kleintjes groot brachten, maar verdriet om het verlies van Phoenix en Halo.
Ik ben benieuwd wat 2020 voor ons in petto heeft!
terwijl ze later zo knap worden.