Geplaatst Maar in al die reacties kwam ik maar zelden mensen tegen die het zelf al eens hadden gedaan, die ervaringen konden delen, noem het maar op. Daarom mijn besluit om dit topic aan te maken. Ik heb tot nu toe 2 nesten muizen succesvol groot gebracht. Mijn eerste nestje waren er 2, mijn 2e nestje waren er 5. Bij het tweede nest heb besloten een muizendagboek te maken. En bij deze zet ik dat op internet, zodat mensen kunnen kijken, kunnen leren, vragen kunnen stellen, maakt mij niets uit. Dit zijn dus stukjes in een dagboek dat ik heb geschreven toen ik de kids groot bracht. Vaak om snachts, als ik ze net gevoerd had, of op de dag erna, omdat het veel energie trekt.
Hierbij het dagboek, de foto's die ik erbij zet, zijn op de bewuste dag genomen. Dan kan je ook zien hoe de muisjes zich ontwikkelden. Het is wel een lang verhaal, en er zullen ongetwijfeld fouten inzitten, maar lees daar maar overheen
Dinsdag 3 maart.
Mam was in de garage op zoek naar t een of het ander, en had al zo'n vermoeden dat ze nét in dat ene doosje niet moest kijken. Maar goed, zoals iedereen wordt dat natuurlijk niet doorgezet dat vermoeden, dus men kijkt toch in dat doosje. En ja hoor, 5 baby veldmuisjes, oogjes nog dicht, kleine dikke ronde buikjes, denk dat ze nog geen week oud zijn. Ik zat binnen, hoor inene: BAAAAAAR!!!! Dus ik storm naar buiten, vrezend dat er iets met de beesten aan de hand is. Nou, goed gegokt dus. Niet de onze, maar wildvreemde beesten. Goed, wat doe je dan? Ze waren al uit het doosje, want dat was al omgekiept, ze zaten in papiersnippers. Dus ik grijp een hand papiersnippers, en zie inderdaad 5 muizenkindertjes in mijn handen krioelen, denk dat ze een dag of 2 oud zijn, ze hebben nog niet eens echt haartjes. En hoe verder dan. Zet je ze weer terug, of probeer je ze groot te trekken.. Nou ja, ikzelf had zoiets van ik laat ze iig niet doodgaan, en moeders dacht hetzelfde, maar die baalde als een stekker. Dus wat doe je dan? Jawel. Je pleurt die beesten terug in het doosje, en dan maar op zoek naar de goede spullen.
Dat worden lange nachten met ieder uur voeren, en dan maar met een wattenstaafje proberen melk erin te krijgen. Tot nu toe zijn er 2 die eigenlijk zelf niet eten, die moet ik het echt naar binnen frotten. Het zijn de twee kleinste, ik denk dat het daaraan ligt. De andere 3 nemen wel kleine slokjes. Het is niet veel, maar ze krijgen in elk geval ieder wat binnen. En mochten ze dood gaan, gaan ze tenminste met volle buikjes, met zijn alle onder een warmtelamp.
Woensdag 4 maart.
Vannacht zijn ze uiteindelijk beter gaan eten. Het kleinste muisje wilde eerst niet, terwijl het andere kleine muisje wel al begon te eten. Later begonnen de eerste drie steeds beter te eten, zelfs al met voetjes tegen het watje aan duwen enzo, dus dat ging steeds beter. Ze zijn ook begonnen met rondkruipen, dus ik kon en kan ze elke keer in het hooi gaan zoeken. Heb ook maar een groot deel hooi weggepakt, op die manier blijven ze tenminste een beetje zichtbaar. Ik ben ze om de 2 uur gaan voeren. Gisteren was nog even om te zorgen dat ze aan de melk konden wennen, en de manier van voeren. Zodat ze niet honger gingen lijden omdat ze zo slecht aten. Maar nu eten ze goed, dus ik voer ze om de 2 uur, en tot nu toe lijkt dat gewoon goed te gaan.
Donderdag 5 maart.
Vannacht is het weer hetzelfde gegaan als gisternacht. De drie die echt goed aten leken nu dus echt goed te eten. Ze beginnen het wattenstaafje een beetje vast te pakken, en slurpen zo best wel al een beetje wat naar binnen toe.
Later op de dag zijn ze slechter gaan eten. Ze wilden niet echt meer goed eten, en ze begonnen wat sloom te worden. Om te beginnen nog maar even de lamp wat naar beneden gehangen, zodat ze niet teveel energie hoeven te gebruiken om op te warmen.
Mam is even komen kijken, en die bedacht ineens dat we de vorige 2 muisjes met watjes voerde. Dus naar boven geraced, ze hadden al een uur of 6 slecht gegeten. Watjes gepakt, puntje gerold, en aangeboden. Nou dat ging als een trein. Zelfs de twee kleintjes hebben zich helemaal volgetankt. Ik denk dat ze het, als ze het zo volhouden wel gaan redden, ze hebben echt bolle buikjes en liggen dus ook met bolle buikjes te voeren. Ze geven nu ook zelf aan als ze genoeg hebben, dan gaat er een knopje om en vallen ze in slaap. Of misschien is dat alleen nu geweest omdat ze zoveel gegeten hebben, who knows! De allerkleinste heb ik mister T genoemd. T vanwege Tiny, en mr T omdat hij maar groot en sterk moet worden. Er is er ook eentje met een gebogen teentje, en die heet Towy. En eentje met witte handschoentjes, die heet Socks. Zo kan ik tenminste een beetje uit elkaar halen wie wie is. De grootste en dikste heet Brutus.
Vrijdag 6 maart.
Nog steeds geen open oogjes en geen open oortjes, maar de oortjes beginnen wel al te bewegen zag ik vannacht. Het voeren wordt nu echt weer leuk, nu ze zoveel eten en zo makkelijk. Mam en ik hebben lopen denken, en als ze groot zijn en het is buiten nog te koud gaan ze in een groot aquarium met wat takken en spul, en dan moeten ze zichzelf maar leren redden tot het warm genoeg is en ze naar buiten kunnen.
Ze eten nu echt heel erg goed, ze draaien zich op hun rugjes om goed erbij te kunnen, echt heel erg leuk. De ‘slaapklik’ is verdwenen, maar ze vallen nu tenminste wel in slaap zonder dat ze elkaar helemaal eerst af gaan lebberen, lijkt me toch een teken dat ze genoeg binnenkrijgen.
Towy eet vrij slecht, die moet je echt even blijven pushen. Ben benieuwd hoe het met mijn kindertjes gaat aflopen, ik heb er goede gedachtes over. Zelfs Towy, want áls hij eenmaal drinkt, drinkt hij ook heel erg veel. Ik denk trouwens dat de vorige die we binnenkregen (een koppeltje wat over was gebleven van 11, nadat kinderen ze hadden gevonden en niet mochten houden van hun ouders. Wat dus resulteerde in een dag rondlopen met 11 muisjes, ‘savonds laat ‘uitzetten’ en de volgende dag 9 dood en 2 levend vinden, en dan alsnog, nadat ik duidelijk had gezegd dat ik het niet wilde en me echt groot heb moeten houden, hier aan de deur komen staan met 2 half bevroren half verhongerde muisjes. Uiteindelijk hebben we die groot gebracht en uit kunnen zetten, ze werden vanzelf weer wild, dus dat ging heel erg goed) even oud waren als dat deze kudde nu is. Dan zullen die dus een dag of 5 geweest zijn. Ik denk dit omdat de kleintjes van nu een soort overactief zuigreflex hebben, wat die kleintjes toen direct al hadden. Hun onderkaakjes verstijven dan, net als hun handjes. Dit duurt heel eventjes, en dan reageert alles weer en beginnen ze ook direct weer te sabbelen.
Towy lijkt toch goed te eten, ik denk dat het op en neer gaat, was met die vorige ook zo. De oortjes beginnen nu vorm te krijgen, bij Brutus zijn er echt al oorschelpjes te zien, denk niet dat het nog lang duurt voordat de oortjes opengaan.
Zaterdag 7 maart.
Vannacht hebben 2 van de muisjes wat aan het harde voer zitten prutsen, ze aten het nog niet, maar toonde wel degelijk belangstelling ervoor. Zal dus niet meer lang gaan duren, misschien dat ik binnenkort maar even een bakje brinta erin zet, maar dan moet eerste de lamp erboven weg, want die zorgt natuurlijk voor supersnelle verzuring. De muisjes hebben nu allemaal een naam: Towy –met het kromme teentje- , Mr T –klein en moet sterk worden- , Socks –heeft een wit achtervoetje- , Brutus –de grootste en sterkste uit het clubje- , en Pas de Nom –heeft geen duidelijke kenmerken-. Ze eten nu allemaal vrij goed, alleen heel wisselend. Het ene moment vreten ze zich helemaal vol, en het volgende moment eten ze dan dus bijna niets voor een paar uur. Ach ja, zolang ze levendig zijn moet het bijna wel goed gaan.
Zondag 8 maart.
Veel verandering is er niet eigenlijk, ze eten nog steeds goed. Hun tandjes beginnen nu echt goed door te komen, die had ik 2 dagen geleden al gezien, maar nu pakken ze je vinger vast als ze echt honger hebben, en dan voel je echt die tandjes erdoorheen komen. Is wel schattig, maar is nu dus ook een beetje oppassen. Vanmorgen dacht ik dat bij Brutus de oortjes open waren, maar na zorgvuldig getest te hebben bleek dat nog niet zo te zijn. De oorschelpen hebben nu echt vorm, en je ziet ook echt dat het hele oortje vorm heeft, overal die stukjes kraakbeen zeg maar. Echt heel erg leuk, vooral als je bedenkt dat ze 5 dagen geleden alleen nog maar kruisjes op hun oortjes hadden staan. Maar ik denk dus dat morgen wel eens de oortjes open kunnen zijn.
De muisjes worden steeds meer op eten gericht. Als je er nu eentje uit de groep probeert te halen, klimmen de andere op je hand, pakken de muis die je vast hebt bij tenen en staart en laten zich mee omhoog trekken. Ook houden ze nu het watje vast, zodat je dat in stukjes uit hun smoeltje moet trekken. Ook als je je hand in de bak steekt en wat in het hooi rommelt dan worden ze allemaal hyper, dus ik gok erop dat ze stiekem toch wel al een beetje kunnen horen.
Het eerste muisje heeft zijn oogjes open! En nee, het is niet Brutus, het is Mr T! Dus met een dag of 8, ervan uitgaande dat deze muisjes een dag of 2 waren toen ze kwamen, gaan de oogjes open. Dan zal de rest ook wel snel komen.
De stand van zaken voor vandaag: Brutus heeft zijn oren open, mr T heeft zijn oogjes open, en bij Socks beginnen zowel de oogjes als de oortjes open te gaan. Op naar wat de dag morgen brengt!
Maandag 9 maart.
Vannacht hebben de muisjes goed gegeten, Ik was door de wekker heen geslapen, en dus hadden ze 7 uur niet gegeten. Ze hebben zich afgetopt, en zijn toen weer gaan pitten. Om 7 uur nog maar eens gevoerd, dacht dat ze wel even om de 2 uur konden hebben.
De stand van vanmorgen is: Socks, Brutus en Mr T hebben zowel de oortjes als de oogjes open. Bij Towy zijn de oortjes open, en volgens mij beginnen daar de oogjes ook langzaam te komen. Pas de Nom heeft nog helemaal niets open, maar dat komt vast nog wel.
De, denk ik, eindstand van vandaag: bij 4 van de 5 zijn de oogjes open, en ik gok erop dat de oortjes ook open zijn. Heb ik niet naar gekeken, maar aangezien dat nu zo snel gaat. Er is alleen een heel kleintje, ik denk dat het Pas de Nom is. Die heeft nog niets open, en heeft nu ook diarree een beetje. Dus ik ga even uitzoeken wat ik daarmee moet doen. Hij is ook wat suffig, dus ik heb de lamp, die ik iets omhoog had gehangen, weer omlaag gehangen. Als alles meezit krijgen ze morgen een bakje brinta, mogen ze daar mee spelen.
Dinsdag 10 maart.
Goed, de stand van zaken tegenwoordig. Iedereen heeft nu ogen en oortjes open, het is echt heel erg leuk. Nu beginnen ze pas leuk te worden, aangezien ze ook ineens beter gaan lopen, en ondernemender worden. Als ik ze in de beker stop als ze gevoerd zijn, moet ik echt onthouden hoeveel ik er gevoerd heb, want ze springen nu al in de beker, of er juist uit. Het is bijna niet meer te doen om te kijken wie wie is, de enige die nog wel herkenbaar zijn, zijn Socks en Towy, de rest is allemaal zo’n beetje even groot, en met dezelfde kleur. Pas de Nom is nog wel herkenbaar, die heeft nog een beetje een dichtgeplakt oogje, maar dat zal niet lang meer duren.
Vandaag hebben ze brinta gehad. Ze vonden het zeer aantrekkelijk ruiken, maar snapte de bedoeling niet helemaal van het bakje. Dus ze hebben er even doorheen gestampt, maar ik geloof niet dat ze er uiteindelijk van hebben gegeten. Wel heb ik besloten de melk iets te gaan verdunnen, om ze toch langzaam maar zeker op het echte leven voor te bereiden. Ook heb ik ze vandaag gewassen, met een watje en wat water. Wat kwam daar een zooi vanaf zeg! Allemaal oude melk die erop zat, is er nu af. Nu zijn het tenminste muisjes. Lekker zacht velletje, en de oortjes staan ook wat naar voren bij sommige. Ze zijn nog niet helemaal schoon, maar misschien over een paar dagen nog een keertje doen, en dan moet het maar goed zijn. De hardste stukjes zijn in ieder geval van de gezichtjes af, en dat is al fijn lijkt mij.
Ze slapen tegenwoordig in de beker, en niet meer in het hooi. Ik denk dat als ik ze uit ga zetten dat ik ze dan even met die beker en al uitzet, met hun eigen dekentje, dan hebben ze een beetje eigen geur en vertrouwdheid bij zich.
Morgen krijgen ze een beetje konijnenvoer erbij, hetgeen wat ze nu hadden is verdwenen, ik denk dat dat ergens op de bodem ligt. Vandaar dat ik het ze morgen maar in een bordje geef, dan blijft het tenminste op het hooi liggen.
De lamp is ook al wat omhoog gehangen, die ga ik denk ik vanaf morgen per dag een uurtje uitzetten, en dat dan opbouwen. Zodat ze ook binnenkort zonder lamp kunnen wonen, in principe moeten ze elkaar ook warm kunnen houden, ik bedoel, ze zijn met zijn vijven, die vorige waren met 2, en die konden het op het laatst ook zonder lamp. Tuurlijk kunnen ze dat!
Woensdag 11 maart.
Vanmorgen heb ik de muisjes wat konijnenkorrel gegeven. Op het eerste gezicht vonden ze dit niet erg boeiend, maar toen het er even stond begonnen ze er wel wat aan de puddelen. Er is er in ieder geval eentje die al wat knaagt aan dingetjes, ook aan stukjes droog brood enzo. Maar erg hard gaat het nog niet. Komt vast nog wel.
Ik wilde vandaag eigenlijk proberen de lamp er af en toe vanaf te halen, zodat ze eraan wennen om het niet altijd warm te hebben. Dit is bijna uitgelopen op een catastrofe. Toen ik een uurtje later ging kijken, waren ze helemaal koud en stijf, en kreeg ik geen reactie toen ik in ze purkte. Dus ik heb ze op mijn handen gelegd, en onder de lamp gehangen. Toen warmden ze wel weer wat op. Maar voor eerst gaat de lamp dus niet helemaal uit. Ik denk dat ik hem wel elke dag een stukje hoger ga hangen, dat moeten ze toch wel kunnen. Ik weet nu in ieder geval dat je het merkt als ze het koud hebben.
Ze hebben vandaag een speelrekje gekregen, dat vinden ze erg leuk. Kunnen ze een beetje spelen en rouzen en dergelijk. Ze beginnen nu ook minder te eten, ik denk dat ze best al veel vast voer eten, vandaar. Zeker weten doe ik het niet, maar ik kan me dat zo voorstellen. Het gaat nu echt heel erg goed met de muisjes, ben zo blij!
Donderdag 12 maart.
De muisjes kunnen eindelijk om de 4 uur gevoerd worden! Ze eten nog maar heel kleine beetjes, en ze drinken van een schoteltje. Althans, 3 van de 5, denk dat de andere snel zullen volgen. In verband met de handigheid voer ik ze vandaag nog even om de 3 uur, maar vanavond gaat dat dus om de 4 uur worden. Ze hebben ook een schoteltje melk gekregen, en daar kunnen ze nu van drinken. Ze lopen met de pootjes hoog, en de buikjes opgetrokken, en af en toe gaan ze aan het randje zitten en drinken een paar slokjes.
Ze beginnen nu ook echt goed hard voer te eten, je hoort ze regelmatig kraken op stukjes brood of hard voer. Ik ben zo blij dat ze het zo erg goed doen. Het zal lastig zijn om ze strakjes weer vrij te laten, maar evengoed is dat wel waar ik naartoe werk. En daar draait het toch om, dat ze zonder mij geen kans zouden maken, en dat ik ze die kans heb gegeven en dat ze die aan hebben gegrepen. Hoera voor mij en de muizenbaby’s!
Je kan trouwens aan de stand van hun oren zien hoe ver hun oortjes open zijn. Als ze nog helemaal dicht zijn zijn het een soort dikke rondjes met een kruisje erin. Langzaam vormt zich dan de oorschelp, en daarna zie je een heel klein gaatje, en reageren ze al op wat geluidjes. En nu, nu de oortjes echt helemaal open zijn, gaan de oortjes wat naar voren staan, en het worden echt een soort kommetjes waarin ze het geluid opvangen. Het zijn dus nu echte muisjes, echter dan dit kunnen ze niet worden. Er is ook niet meer zoveel verschil in grootte, dus ik kan ze nu niet meer zo herkennen als ik ze vast heb. Alleen Towy en Socks, maar dat komt door het rare teentje en het witte voetje.
Vrijdag 13 maart.
Veel verschil is er niet met gisteren. Ze eten nu echt zelf, allemaal. Als ik het ze met een watje aanbied, dan likken ze er 2 keer aan, en dan willen ze niet meer. Dus nu krijgen ze gewoon nog in een schoteltje.
Ik ben benieuwd wanneer ze wilder gaan worden, ik hoop dat dat nog even duurt…
Zaterdag 14 maart.
Vandaag is het zover. De muisjes zijn wilder aan het worden. Als je de kamer binnenloopt komen ze niet meer bij het glas zitten kijken, maar blijven ze doodsstil zitten, en wachten even af wat je doet. Ik heb ze havermout gegeven, dat vinden ze heel erg lekker, daar eten ze ook veel van. Dus ik denk dat ze dat in hun huisje krijgen als ik ze vrij ga laten.
Woensdag 18 maart.
Een tijdje niets geschreven, maar er is ook niet veel veranderd, behalve vandaag dus. De muisjes hebben voor het eerst geen melk gehad in hun water, want ze eten nu echt gewoon zelf havermout en knijnenvoer. Morgen ga ik ze denk ik ook wat kaas en brood en alles aanbieden, kunnen ze dat ook leren eten.
Ook heb ik vandaag de lamp uitgehad. Eerst 20 minuutjes, en toen na een paar uur een uurtje. Dat ging tot mijn verbazing erg goed. Ze hebben een holletje onder het hooi gemaakt, en daar wonen ze nu in, erg leuk om te zien.
Een paar muisjes zijn wat kalig geworden, hoe het kan weet ik niet, ik hoop dat de vacht teruggroeit, en dat ze niet kaal blijven. Want ik wilde ze eigenlijk half april uitzetten, voordat ze dus jongen kunnen krijgen. Ze kunnen vanaf 8 weken jongen verwekken, maar met 6 of 7 weken bij hoge uitzondering ook. En ze zijn nu een week of 3 oud denk ik zo, dus dan hebben ze nog eventjes.
Donderdag 19 maart.
De muisjes zijn nu echt groot, dus hebben ze ook geen lamp meer nodig. Na een zorgvuldige uitprobeer periode (dwz vanmorgen een uurtje de lamp uit gelaten) bleven ze actief, dus nu is de lamp al de hele dag uit. Verder niet veel verandering.
Vrijdag 20 maart.
Sinds de lamp uit is lijkt het alsof de haartjes van de muisjes terug zijn gegroeid. Hun koppetjes zijn weer grijs, dus het zijn nu weer echte muisjes. Ze eten nog steeds goed, vandaag zat er eentje boven op het bouwwerk. Ze hebben ook wat graantjes verstopt in de mok waarin ik ze vrij wil laten, dus dat weten ze ook. Apart eigenlijk dat ze dat allemaal zo goed weten wat ze moeten doen, ondanks dat ze dus vanaf 0 met de hand zijn groot gebracht.
We zijn nog steeds na aan het denken waar we ze het best vrij kunnen laten, maar ik denk in het voerhokje. Anders moeten ze open veld over eer dat ze bij de struiken zijn als we ze bij Dodge vrij laten.
Zaterdag 21 maart.
Het is nu half 3 in de morgen. Rond kwart over 2 werd ik wakker omdat Dolf herrie maakte. Dus ik wordt wakker en zie hem waaks kijken. Ik met mijn nog moewe hoofd vroeg me af of hij ze nog wel allemaal op een rijtje had. Tot er een nare angst begon te knagen. Het zal toch niet… Dus ik ga uit bed, en jawel hoor, 2 van de 5 muisjes zijn weg. Ik al het hooi uit hun hokje gehaald en nagekeken, en er waren er inderdaad 2 weg.
Even later hoorde ik iets knagen, gelukkig, eentje was gevonden, die zat namelijk achter het aquarium op een stukje brood te knagen. En dan die andere nog.
Ik mam geroepen, en Dolf de kamer in gezet. Hele buro tafel leeg gehaald en doorgespit, maar nergens geen muis te bekennen. En tja, moet eerlijk zeggen, ik dacht dat we hem nooit meer zouden vinden. Hij kon overal zitten, en alles wat je had nagekeken kon hij dan weer in kruipen. Dolf had hem kunnen eten, de fretten konden hem hebben opgegeten, en hij kon ook nog het afvoerputje in zijn gegaan.
Maar gelukkig. Ik deed de gordijnen open, en daar, in het hokje van de omlijsting van de deur zag ik een zwart staartje afsteken tegen de witte deur. Dus ik deed een voorzichtige grijp naar zijn staart, en ik had hem! Nummer 5 was ook weer terecht.
Tja, en dan. Dan moet je iets nieuws verzinnen om hun hok af te dichten. Eerste gedachte was gaatjes in het plexiglas boren, maar ik had geen zin om de boor te halen, en mam ook niet. Dus op zoek naar een groter aquarium dan maar. Dat konden we zo even niet vinden. Een plastike bak dan. Ook niet je van het. De badkamer.. Tja, als iemand dan de deur open zou laten zou de kat erbij kunnen. Dus dan toch maar gaatjes boren.
Ik heb een handje vol gaatjes geboord, en op de zijkant boeken gelegd. Ze moeten er nu in principe niet meer kunnen komen. We gaan het proberen. Ik denk dat ze gewoon zin hadden in een nachtelijk avontuurtje!
Donderdag 26 maart.
Net toen ik de muizen eten wilde gaan geven, merkte ik dat er niemand bewoog. Dus ik kijk in het hooi, zie ik daar 5 verkleumde, half dode lijfjes liggen. Dus ik vis ze eruit en ren ermee naar de kamer. Wat bleek, na nader inspectie van hun hok, dat ze geen eten meer hadden, terwijl ze elke morgen een handje konijnenvoer kregen. Ze moeten dus veel meer hebben. Ze moeten altijd, de hele dag door eten hebben, ze staan nu op de keukentafel, zodat we ze goed in de gaten kunnen houden.
Eerst wilden ze niet drinken en eten, dus we hebben ze suikerwater via een keukenpapiertje in hun mond gestopt, dus dat moesten ze wel eten. Toen begonnen ze wat rond te scharrelen, te bibberen, en uiteindelijk begonnen ze te eten. Godzijdank, tweede keer dat ze door het oog van de naald zijn gekropen.
Tot overmaat van ramp was er ook nog een van de dikkere muisjes die er tussenuit kneep, en dus ontsnapte. Gelukkig vonden we die ook vrij snel weer terug, en nu zitten ze met zijn vijven weer in het aquarium, doen wat ze moeten doen. Apart eigenlijk… Ene moment zijn ze halfdood, volgende moment rennen ze weer als idioten door het hokje heen.
Woensdag 1 april.
Vandaag was het zover. We hadden de muisjes al in het aquarium buiten zitten, zodat ze wat aan de temperatuur konden wennen. Dit ging allemaal goed, en vanavond zouden ze voor het eerst een nacht buiten blijven. Dus waarom dan niet meteen loslaten?
Dus dat hebben we gedaan. Hokje klaar gemaakt, stukje afgezet zodat de kippen er niet meer bij konden, aquarium erin, en ten slotte deksel eraf. Ze zitten nu in het voerhokje met een speciaal afgezet stukje.
Ze werden vrij snel wakker, natuurlijk door al het rumoer, dus we hebben ze nog in en uit het aquarium kunnen zien gaan. De laatste foto’s zijn gemaakt, en nu is het een kwestie van tijd voor ze hun eigen weg hebben gevonden. We voeren ze wel nog zolang het nodig is, dus zolang we merken dat ze hun eten en drinken komen halen wordt dat nog gewoon bijgevuld.
Mijn eerste zelf groot gebrachte nestje muisjes.. 5 Stuks, begonnen als kale neten, en nu gezonde, strak in het vel zittende springveertjes. Ik hoop dat ze het gaan redden in de wijde wereld, maar hoe ze er nu uit zien, beter dan dat worden ze niet. Het gaat jullie goed!
! 
