Geplaatst De laatste jaren is het ook mogelijk voor aanspanningen om een groot gedeelte van deze jacht mee te maken, dus M en ik hadden ons ingeschreven met de Andalusiër voor de marathonwagen. Helaas moest de groep menners op vrijdagavond de beslissing nemen om niet deel te nemen; de omstandigheden (zompige baggergrond, zeer slechte weersvoorspellingen met sneeuwval en gladheid) en langere stops dan de groep ruiters zouden de rit met koetsen erg zwaar maken waardoor het risico op blessures te groot werd. Wij zijn dus uiteindelijk, warm en droog zittend, met "stalen pk's" gevolgd. Het voordeel daarvan is dat ik fijn foto's en filmpjes heb kunnen maken
!Achtergrondinformatie
"De slipjacht zoals die in Nederland wordt verreden is een imitatie van de Engelse vossenjacht. Men heeft voor deze vorm van jacht gekozen, omdat het in Nederland niet is toegestaan om met een meute honden achter vrij bewegend wild te jagen. Ook door de steeds drukker wordende infrastructuur en afrasteringen wordt het zelfs gevaarlijk als er een willekeurige route verreden zou worden.
Zoals het woord 'slipjacht' al doet vermoeden wordt er niet achter levend wild gejaagd, maar achter een sleep (slip). Deze slip is samengesteld uit een juten doek met daarin stro vermengd met vossenmest. Deze slip heeft dus wel de echte geur van een vos.
Ongeveer een half uur voor aanvang van de jacht wordt deze slip door een 'sliptrekker' te paard aan een lang touw door de bossen en velden getrokken. Om door deze gebieden te mogen rijden heeft de organisatie ruim van te voren aan alle betrokken landeigenaren en overheidsinstanties om toestemming gevraagd. Zonder die toestemming wordt er niet gejaagd in die velden of bossen.
In Nederland wordt door drie jachtverenigingen in de herfst en winterperiodes van oktober tot en met april circa 60 slipjachten in georganiseerd in Nederland en het grensgebied België.
Jachtvereniging De Veluwe Hunt is kort na het einde van de Tweede Wereld Oorlog in de lente van 1947 ontstaan in het zuidelijke deel van de Veluwe in de provincie Gelderland, vandaar de naam Veluwe Hunt. Na hier een paar jaar gejaagd te hebben verhuisde de vereniging haar meute in 1958 naar Tilburg in de provincie Noord-Brabant waarna het in 1962 verhuisde naar Oisterwijk.
Zoals al gezegd is de slipjacht een imitatie van de Engelse vossenjacht en dit is onder andere terug te vinden in het taalgebruik van de 'equipage'; dit zijn meestal Engelse woorden. De equipage bestaat uit een Huntsman en meerdere Whipper-in's. De taak van de Huntsman bestaat er onder andere uit om te zorgen dat de honden zo goed mogelijk jagen en indien de honden het spoor bijster zijn hen weer terug op het goede spoor te zetten. Hij wordt hierbij door de Whipper-in's geholpen. Een andere taak die de Whipper-in's in het jachtveld hebben is achtergebleven of verdwaalde honden terug te brengen naar het 'Pack' (de groep honden). Aan het hoofd van iedere jachtvereniging staat een 'Master', of 'Joint Masters'
Achter de Master en Equipage rijdt de 'Fieldmaster'. De Fieldmaster, meestal een ervaren jachtruiter, dient er voor te zorgen dat er in het veld geen onjuistheden gebeuren, en dat de ruiters voldoende afstand van de honden houden zodat deze niet gestoord worden in hun werk. Tijdens de jacht dienen zijn aanwijzingen door iedereen behalve de Master, Huntsman en de Equipage stipt opgevolgd te worden.
De jacht begint meestal op een ruime verzamelplaats waar de ruiters en de Equipage met de honden elkaar treffen. Dit wordt de 'Meet' genoemd. Hier wordt aan de niet ervaren jachtruiters eerst verteld aan welke regels zij geacht worden zich te houden.
Daarna wordt er een 'Stirrup-cup' rondgedeeld. Dit is een beker met port of sherry, waar iedereen een slok uit mag drinken op de goede afloop van de jacht. Wanneer iedereen klaar is om te beginnen, blaast de Huntsman op zijn 'Packhoorn' zodat iedereen weet dat de jacht gaat beginnen. De honden volgen hem begeleid door de Equipage naar de inzet van de jacht. De jacht bestaat over het algemeen uit vier stukken, de 'Runs', met daar tussen korte stops om de paarden, honden en ruiters even tot rust te laten komen.
Aan het einde van de jacht krijgen de honden een beloning in de vorm van een koeienpens. Dit wordt de 'Kill' genoemd. Het is een gebruik dat alle ruiters zich daarbij in een kring rond de Huntsman en meute opstellen. Nadat de honden de koeienpens hebben verorberd, volgen er drie 'Cheers' voor de Huntsman, Equipage en de honden om hen te bedanken voor de getoonde inzet."
Een foto-impressie van de dag!
De eerste korte stop op de Zevensprong
1.
De meute
De sonneurs
De tweede run, "sent" (het geurspoor) zoeken door de (zware) velden
2.
De "sent" gevonden en daar gaan ze weer
3.
4.
De stop op het landgoed van L. van Berkel, waar de inwendige mens uitstekend verzorgd werd.
5.
het landgoed
"Trompes de Chasse"
foto's en filmpjes vanuit de lucht met een drone
De derde run was het meest spectaculair. We hadden vanaf de waterlijn van één van de vele vennen een prachtig uitzicht op de stoet.
De sliptrekker rijdt om de ven heen
6.
slip (sleep) omhoog door het water
Gevolgd door de meute en stoet
7.
8.
mooie bossen van Waalre
De stoet nadert de één na laatste stop
9.
10.
begeleider
Laatste stop op de Eindhovense manege
11.
de koeienpens, niet voor zwakke magen geschikt
ontgroening van drie amazones die voor de eerste keer meereden: het besmeuren met een stuk pens
De "kill".
Helaas niet zo goed te zien, maar let (rechts) op de uitnodiging van de huntsman aan de honden om zich tegoed te doen aan de koeienpens.
De sonneurs blazen de aftocht
12.
Nadat de paarden en honden verzorgd waren, volgde een dankwoord en evaluatie van de huntsman zodat de organisatie weer kan leren van deze hunt en kon iedereen zich tegoed doen aan een heerlijk jachtbuffet.
Erg leuk om dit mee te maken, volgend jaar hopelijk wél als menner!
. 
