nou, spierwit heeft ook iets hoor, vind ik altijd erg aansprekend. Ook hier geldt de regel: een goed paard kent geen kleur
Met Catootje gaat het goed, de eerste dag was het flink stijgeren tegen de staldeur, dagen erna nog wat hinniken, en daarna kwam er een dip. Daar is ze nu al best wel uit, ze rent lekker met Cees in de wei, en ze wordt goed opgevangen bij Versailles en Wanna. Ze is de situatie nu wel gewend, gelukkig! En ze groeit echt onwijs! net als Cees trouwens, ze zijn allebei erg groot, Cato is 1,32 m en Cees net ietsje daaronder. Dus wij zien niet zo zeer dat ze groot zijn omdat ze het beide zijn, maar ze zijn het wel! Door het groeien [en de situatie van afgelopen tijd?] is ze wel wat mager, maar ze eet goed.