Zoals een aantal van jullie weten is in maart mijn merrie bevallen en is het veulen helaas overleden. Ik heb het er erg moeilijk mee gehad omdat je je altijd afvraagt wat als? Wat als ik 10 minuutjes eerder gekeken had? Wat als ik in de stal was geweest? Wat als de camera geen dode hoek had? Maar uiteindelijk kun je jezelf de schuld gewoon niet geven want als het moest gebeuren was het sowieso toch gebeurd. Ik heb me er dan ook bij neergelegd dat ik mijn schitterende veulentje nooit heb mogen zien opgroeien. Maar het lijkt alsof ik een tweede kans gekregen heb, Cheyenne (moeder van Chihiro, waarvan het veulen overleden is) is 21 april om 22:45 bevallen van een buckskin bont merrieveulen met een maanoog. Het veulen wat overleden was was ook bruin van basiskleur en had ook een maanoog. Ik ben een enorme fan van blauwe ogen en had altijd al zo graag een gehad met een maanoog en nu krijg ik zowaar een tweede veulen dat ook een blauw oog heeft.
Nou je kunt je dus wel indenken hoe ik reageerde toen ik door had wat voor kleur haar oog had
Cheyenne is 15 dagen overtijd geweest en ik heb die twee weken net vakantie gehad. Iedere dag en nacht waken uit angst dat er weer iets fout zou gaan tot ik uit moeheid gewoon zoiets had van ze gaat de wei op! De stal is veel te benauwd, lekker de wei op. Dus 's avonds iets na 12 wezen kijken in de wei op 20 april en daar waren de harskegeltjes... Terug naar bed, want moest de dag erna net de hele dag naar school (6:40 opstaan en 23:00 thuiskomen) en toch om 01:00 ongeveer naar beneden, kon niet slapen, wilde Cheyenne toch op stal hebben. Dus in het donker toch weer binnen gehaald. Ik was kapot moe daarna en had gewoon het idee dat ik echt pech ging hebben want ik moest op school blijven en Cheyenne liep de hele dag al rondjes door de stal. Moeder is me komen halen na de lezing rond half 10 's avonds en we hadden ons verreden met een kwartier.
Daarna meteen naar de stal gerend en Cheyenne antwoordde niet. Dus ik loop naar binnen en kijk, en wat ligt daar in een hoekje?
Dus ik "Ahhhhh het veulen is er!!!" mam komt ook aanrennen en uit schrik is ze zomaar opgestaan
Ik durfde niet te kijken naar het geslacht dus moest mijn moeder dat doen want ik vreesde voor het ergste (5e hengst op rij...) Maar zij was de combo-breaker, en bleek een merrie te zijn. Nouja, ik ben dus helemaal in de wolken. Een tweede Jackpot winnen had ik nooit verwacht na zo'n prachtig veulen als Chazie, maar Sansa is ook echt fantatisch. In de buik zag je haar al woelen. Het was een hittepitje al in de buik en nu doet ze ook niets anders dan rondjes rennen in de stal (waar Cheyenne doodleuk als een standbeeld bijstaat) en ze is ontzettend nieuwsgierig, totaal niet bang en gister op wei ging ze zonder moeder al meteen op onderzoek uit naar de weide afrastering en de gele skippy bal. Het is een heel uitbundig dametje met karakter, en dat is precies het type waar ik nu voor val.
Maar ik ga stoppen met mijn verhaaltje, dus bij deze de foto's van gister, iets minder dan een dag oud.
Hopelijk vinden jullie haar net zo mooi als mij 