Geplaatst Ik had al zo'n voorgevoel. Ze was zacht geworden naast de staart en dacht dat het wel sneller kon komen dan werd gedacht. Zoonlief vroeg nog of ik dacht dat het zou worden geboren en manlief zei dat er nog niks aan de hand was. Terwijl hij toch altijd in de koeien heeft gezeten. Van vrouwen weet hij dan toch nog net iets te weinig.
Doordat ik gisteren erg moe was en last had van mijn rug lag ik al om half 11 in bed met als gevolg dat ik tegen een uur of 3 klaar wakker lig en nog meer last heb van mijn rug. Het bed was lekker warm dus opstaan had ik nog geen zin in.
Maar dan begint het te malen. Stel je nou toch eens voor dat het veulen er is en het blijft in het vlies zitten. Dat vergeef je jezelf nooit weer!! En andere rare dingen.
Om 4 uur toch maar op gestaan om te kijken.
Mijn voorgevoel was goed en het veulen stond al. Wel wiebelig, maar het kon al staan.
Was al bijna helemaal droog.
Moeders was er maar wat wijs mee. Weer een merrieveulen en met het Alexandro-kleurtje.
Wilde ik graag hebben na al die donkerbruinen.
Dan moeten er natuurlijk foto's worden gemaakt na eerst de stal een beetje op orde te hebben gemaakt.
En dit is het dan geworden.
De nieuwe prinses.
Het eerste gesprek.
Van al dat wit en zoveel licht gingen van schrik je ogen dicht.
Dat is ook gevonden dan.
Een gezicht.
, fijn dat alles goed gegaan is. Ik ben benieuwd naar de vervolgfoto's 
. 
Met dit prachtige lenteweer moet dat wel goedkomen lijkt me zo! 
