Ik blijf met tegenzin een weekje weg, okal zou ik graag bij Benji willen kijken. Hij is in de grote ruinen groep gevoegd, hij moet daar echt zijn weg nog omhoog werken en wil het liefst met mij mee eruit. Er zitten hele lieve paardjes tussen (een oudere Fries is zijn favoriet nu volgens mij), maar hij vind derest echt nog spannend en heeft wat “lakschade” na de eerste dag en nacht. Toen ik gister aankwam stond hij achterin op het weitje te grazen met die lieve Fries. Zodra hij me ziet komt hij naar me toe en loopt de hele paddock met me af naar de voorkant. Komt er een paard aan de linkerkant, loopt hij rechts van mij en andersom. Het is echt een baby. Met terugzetten wilde ik hem weer terug naar het weitje lopen, loopt hij ook onzeker achter mij aan. Helaas wilde hij daar niet blijven zonder mij en liep hij de hele paddock weer als een veulentje achter zijn moeder (ik nu haha) aan. Alleen zou hij dat niet durven. Bij weggaan loopt hij onrustig langs het hek, wil echt bij mij blijven. Zou graag willen zien hoe het vandaag gaat (vast goed, er zitten echt leuke paarden tussen) maar hij hangt zó veel op mij als ik er ben. Ik blijf even uit beeld en fingers crossed. Maar ik vind het maar moeilijk! Het is zo’n veulentje als ie zich zo gedraagt. Ook omdat ik weet dat hij in de opfok flink werd opgejaagd, ik zie nu dezelfde spanning, maar daar moet hij echt even doorheen. Hij kan hier aan alle kanten wegkomen. Nu maar hopen dat het bij lakschade blijft, er zitten natuurlijk ook paarden tussen die aan hem moeten wennen.
Dan merk je toch wel weer hoe veel je al om je eerst nog zo’n klein veulentje bent gaan geven hé