Dustinlover schreef:Wat een prachtig veulen zeg!! Heel mooi getekend!
Maar waarom is die merrie zo dun? En hoezo wist je niet dat ze drachtig kon zijn terwijl het door je eigen hengst is gebeurd?
Dankjewel voor het mooie compliment
Tja, ik weet dat de merrie zo dun is, ze heeft de laatste 2 jaar helaas nogal wat aan gewicht en bespiering ingeboet...
Het is een combinatie van leeftijd (ze is tenslotte al 21 jaar), gewoon niet aan willen/kunnen komen, een veulen aan de voet en helaas een nogal slecht gebit (ondanks regelmatige paardentandarts...).
Ze krijgt ontzettend veel en heel erg mooi kwaliteitsvoer, krijgt minstens 6 maal daags ruwvoer van hele mooie kwaliteit, 2 maal daags Seniorenslobber in combinatie met merriebrok en bietenpulp, 1 maal daags Seniorenslobber met Structuurmix en Omega 3-6-9, gaat regelmatig de weide op, wordt goed ontwormt (iedere 8 weken en dan afwisselende soorten ontworm-middelen) en 1 maal in de 3 maanden een vitamine-stoot.
Ook heb ik de dierenarts er al bij gehad voor voeradvies, heb ik hier op Bokt om tips gevraagd en heb ik er nog een voerspecialist bij gehad...
Ze eet ontzettend goed, is gek op eten, maar komt dus gewoon niet aan...
Wel is ze altijd al een "sportief type" geweest en nog nooit een "dikkerd", zal 'm dus ook wel een beetje in het type zitten.
Verder wordt ze zo'n 2 tot 3 maal in de week recreatief gereden, wat ze heerlijk vindt en met veel plezier doet
Mocht je dus nog voedingstips hebben, alles is welkom.
En dan nu het verrassende van de drachtigheid:
ik heb haar vorig jaar idd door onze zwarte Quarter hengst laten dekken, heb haar daarna op 18 dagen laten scannen, maar de dierenarts kon dus geen vruchtje vinden. Wel zag hij een hoop z.g. "ouderdoms-cystes" (= slijtage van de baarmoeder), ik schrok me natuurlijk wezenloos, maar het kon geen kwaad. Het zou alleen een eventuele drachtigheid bemoeilijken.
Ik ging er dus vanuit dat ze dus nooit meer drachtig zou worden, wat mij een hoop verdriet gaf, omdat ik echt heeeeeel erg graag een dochter van haar en mijn hengst hebben wilde (en dan natuurlijk het liefste een bonte dochter
).
Ze had mij de 4 jaar daarvoor namelijk allemaal hengstjes gegeven in combi met onze hengst.
Ondertussen had ik mij er al bij neergelegd dat ik dus nooit geen veulen meer van Julie zou krijgen en was stilletjes aan al een beetje op zoek naar een andere overo bonte merrie, omdat het hobbyfokken met deze paarden mijn lust en mijn leven is
Ik wilde dus graag een opvolgster voor onze Julie.
Toen ergens begin april, ik twijfels begon te krijgen, omdat Julie toch iets van een buikje kreeg. Dit aan mijn man verteld, maar hij had zoiets van "je moet geen dingen willen zien, hou jezelf niet zo voor de gek...", maar ik bleef twijfelen.
Vervolgens ben ik begin mei op een georganiseerde buitenrit met Julie geweest en toen vroeg mijn buurvrouw ook ineens "Is Julie drachtig ofzo??"... Ik heb haar toen over mijn twijfels en vermoedens verteld, maar durfde er nog steeds niet op te hopen...
Die week daarop toch maar ff de dierenarts gebeld en hij heeft Julie toen voorzichtig opgevoeld en voelde toen een stel voetjes zitten
Zelfs hij heeft ff een vreugdedansje gemaakt, zo leuk vond hij het
Bij mij liepen ondertussen de tranen over mijn gezicht van blijdschap, ik kon het gewoonweg niet geloven...
En toen, donderdag 31 mei 2012, zo rond 8 uur 's ochtends, heeft mama Julie mij verrast met deze prachtige droom, mijn mooie Shelby
Shelby is wel het laatste veulen van Julie, ik ga het haar in deze conditie niet meer aandoen om nog een keer een veulen te dragen en te zogen.
Ik hoop mama Julie nog vele jaren bij me te kunnen hebben, want God, wat houd ik van dat paard...
(Het is best een beetje een Penny-verhaal geworden, maar het zijn, ook nu nog steeds, de emoties die de overhand nemen. Ik kan gewoonweg niet vertellen hoe blij ik met hen ben, ik hoop maar dat het zo op deze manier een beetje duidelijk is... )