

Hij heeft iets opgepikt van Sam wat niet de bedoeling was. De paarden equivalent van "f*ck" zeggen als je peuter langs je staat.

Rêve kreeg eten maar Joy duwde haar steeds weg dus Joy mocht niet meer aan de bak van mij. Na een paar pogingen besloot ie Sam te imiteren en kwam ie achterwaarts naar me toe, zoals Sam ook bij Rêve doet als hij iets wil dat zij heeft en ze niet schuift. Ik zag echt een lichtere mini-Sam op me af komen.


Het is jullie misschien al opgevallen dat onze stal op een fundament staat dat zo'n 20 a 30cm boven het zand "uit steekt". Daar stond ik dus op. Toen Joy vlakbij me was en zou gaan duwen heb ik dus soort van reflexmatig mijn knie onder z'n kont geduwd met genoeg kracht dat ie geschrokken murmelend naar voren schoot.



Terwijl Joy geschrokken murmelde stond Sam te kijken met een blik van "oh ja, daarover........."

Sam heeft, toen hij pas bij mij was, me eens verrast met die move en zette me zo vast tegen de muur. In mijn paniek omdat ik besefte dat als ik niks deed, ik sowieso een fikse mep zou krijgen van 'm (en gezien ik tegen de muur stond zou ik de volle impact moeten incasseren want geen mogelijkheid om naar achter te gaan.) heb ik hem toen soort van per ongeluk tussen zijn achterbenen geschopt/met mijn knie gestompt.



Ik denk dat Joy vandaag geleerd heeft waarom geen van de volwassen exemplaren voer af pakt dat ik vast heb.


Ik ben vrij zeker dat als hij nog niet gecastreerd was toen ie bij mij aan kwam, dat ik 'm op dat moment z'n ballen terug naar binnen geduwd zou hebben en volgens mij heeft één of ander oer-deel van zijn paardenbrein dat ook op zeker niveau geregistreerd.
