Geplaatst Toen ik vanmorgen om half 7 de paarden hooi ging voeren, kwam Maeve direct achter uit de wei naar voren galopperen en hinnikte. Niks bijzonders, want dit doet ze elke morgen. Het viel me echter meteen op dat ze wel heel erg ingevallen en flink bezweet was.
Ik wist dus dat ze haar veulen geworpen moest hebben. Er was echter geen veulen te bekennen !
Al snel zag ik voor in de wei de nageboorte liggen, maar nog steeds hoorde of zag ik geen veulen.
De eerste gedachte die ik had, was dat er iets mis moest zijn met het veulen.
Misschien kon het niet staan of was het al dood...ik gooide het hooi in de band en liep direct naar achteren.
De hengst at van het hooi, maar de merrie liep rustig met me mee. Achter in de wei staat een keetje waar de pony's wat beschutting kunnen vinden. Ik dacht dat ik daar achter het veulen misschien zou vinden. Ziek / zwak of dood...
Achter de keet was echter geen spoor van een veulen te bekennen. Vervolgens ben ik maar langs de omheining gelopen en keek ik in de wei van de buurman en in de bosjes achter onze wei.
...Geen veulen te bekennen...de merrie stormde naar de omheining bij het bos en hinnikte een paar keer, maar ik hoorde niets wat leek op een veulen...de merrie moest haar veulen dus daar uit het oog verloren zijn, maar hoe ?
Het viel me op dat het onderste stroomdraad op de grond lag, het veulen zou daar dus overheen gestapt kunnen zijn, maar normaal gesproken blijft een veulen wel bij zijn moeder. Bovendien weet ik vrij zeker dat het veulen voor in de wei geboren moet zijn...dat was het plekje waar de merrie het liefste lag en de nageboorte lag daar ook.
Van alles spookte door mijn hoofd...een roofdier misschien ? Dat leek me onwaarschijnlijk. Je zou dan toch een spoor of resten moeten kunnen vinden.
Gestolen ? Maar wie steelt er nu een pasgeboren veulen 's morgens vroeg in de middle off nowhere ?
Ik wilde me net omdraaien om Bertus wakker te maken om te helpen zoeken, toen ik een goede honderd meter verder, op het pad achter het bos iets zag bewegen.
Ik kroop onder de omheining door, door de braamstruiken, over takken en liep naar het pad.
Op het pad stond een nog half nat veulentje. Het beestje kwam direct op me af en murmelde naar me, alsof hij wilde vragen of ik misschien zijn moeder was en iets te eten of drinken had.
Ik kon hem dus zo pakken en optillen. Het veulen spartelde wel wat met zijn beentjes en zag er verder ook niet ziek of zwak uit, wat mij enigszins gerust stelde.
Eenmaal bij moeders, die hem opgelucht begroette en likte, ging hij al snel op zoek naar het uier. Ook de hengst kwam een kijkje nemen en snuffelde aan het veulen om vervolgens de hond uit de buurt van merrie + veulen te jagen en terug te lopen naar zijn hooi.
Ik ben naar binnen gelopen, heb een andere broek aangetrokken (die enige moddersporen vertoonde), mijn werk gebeld dat ik later kwam, de andere paarden en pony's te eten gegeven, een stal uitgemest en opgestrooid, het fototoestel gepakt en vervolgens wat plaatjes geschoten in het ochtendzonnetje van een erg opgeluchte merrie en een dorstige avonturier.
Daarna heb ik moeder en kind maar binnen gezet, zodat de merrie rustig zou kunnen eten om weer wat op krachten te komen. In de middag heeft Bertus ze nog even buiten de benen laten strekken.
Toen ik Bertus wakker maakte en dit verhaal vertelde, wilde hij het niet geloven...tja...het is ook een verhaal wat je zo in de Penny tegen zou kunnen komen. We hebben er ook nog geen logische verklaring voor dat een pasgeboren veulen bij de merrie weg loopt.
Gelukkig maken moeder en kind het prima.
De kleine avonturier is een lichtbruin hengstveulen, dit keer één met een mooi beschaafd blesje
Een naam heeft hij nog niet, maar het moet beginnen met 'Ma'. Ik zat stiekem al te denken aan Magic, maar dat vind ik eigenlijk toch net iets te Penny...
1.
2.
3.
4.
