Geplaatst Het leek een gewone zaterdag, maar toen ik vroeg in de middag over ons erf liep zag ik vanuit mijn ooghoeken dat er iets mis was. Onze merrie Pepita, op dat moment al 303 dagen probleemloos drachtig, lag te rollen in een hoek van de bak. Dat was raar..
Ze had flink koliek. De dierenarts werd gebeld, die was er gelukkig vlug want Pepita ging hard achteruit. Ze kon niet meer op haar benen blijven staan van de pijn.
Na sonderen en medicatie werd besloten haar in te sturen naar de Uithof. De pijn was verschrikkelijk voor Pepita, geen pijnstiller hielp meer. Ik heb altijd gezegd dat ik nooit over zou gaan tot een koliekoperatie, maar als je voor deze beslissing staat werkt je verstand toch heel anders. Niks doen zou twee dode paarden betekenen, Pepita en haar bijna voldragen veulen. In overleg met mijn dochter die op stal werkt in de Uithof hebben we besloten om toch tot opereren over te gaan. Afhankelijk van wat er werd aangetroffen als ze open was zou ze geopereerd worden of ingeslapen. Mijn dochter mocht bij de OK zijn, dus alles ging in overleg.
Na een paar slopende uren kwam een eerste bericht, er zat een slag in de darm. Even later nog een slag. Het veulen deed het nog goed. Na lang opereren konden ze Pepita moeilijk sluiten, er stond zoveel spanning op de drachtige buik. Als ik het goed heb begrepen hebben ze de darmen leeg moeten laten lopen om de wond te kunnen hechten.
De operatie heeft ruim 4 uur geduurd maar was geslaagd.
Zondag 21 juni
Pepita was de nacht goed doorgekomen. Ze was door het proces wat gaande was in haar darmen wel wat hoefbevangen geworden. Hier kreeg ze medicatie voor en ijszakjes aan haar voeten.
In de avond kwam er een alarmerend telefoontje van een dierenarts. Pepita had lichte koliek. Of we weer zouden willen opereren als het nodig bleek? Nee, dat wilden we Pepita niet aandoen. Het werd afwachten hoe ze de nacht door zou komen.
Maandag 22 juni
Gelukkig, de koliek was weg en ze deed het goed. We haalden opgelucht adem.
Dinsdag 23 juni
De passage van de darmen kwam nog niet goed op gang. Bij het sonderen bleek er steeds ook nog teveel inhoud in de darm. Pepita stond er treurig bij, zou ze het opgeven? Door iedereen is er veel met haar gewandeld, steeds een klein stukje naar buiten. Dat leek haar goed te doen!
Woensdag 24 juni
Het ging beter! Sonderen was niet meer nodig en het eten werd beetje bij beetje opgevoerd.
Vrijdag 26 juni
Pepita kreeg verhoging. Ze was kortademig en bleek vocht in de longen te hebben, waarschijnlijk ontstaan door de lange tijd die ze op de operatietafel had gelegen.
Zondag 28 juni
Ondanks medicatie zakte de verhoging niet. Sterker nog, ze kreeg een koortspiek. Er zat ook een infectie bij de operatiewond, mogelijk was dat de oorzaak van de koorts.
Ondertussen begon het uier te groeien en zaten er doppen op de tepels.
Maandag 29 juni
In de avond kreeg mijn dochter een zorgelijk telefoontje van de dierenarts. Het veulen zou wel eens te vroeg kunnen komen. Door de cortisol die bij Pepita na alle stress en pijn door het lichaam had gegierd was het veulen te snel gaan groeien wat de bevalling in gang zou kunnen zetten. Regumate zou dit proces af moeten remmen.
Na alle ellende zou een te vroege geboorte een rampscenario zijn.
Dinsdag 7 juli
320 dagen drachtig (een magische grens!!) en alles lijkt nog steeds goed te gaan met het veulen. Pepita staat inmiddels wel in een isolatiebox omdat er een resistente bacterie in de operatiewond zit. Mijn dochter heeft die week nachtdienst. Ik grap nog, het zou toch wat zijn als het veulen in jouw nachtdienst wordt geboren! Maar dat verwachte mijn dochter niet.. jaja....
Woensdag 8 juli
Pepita is jarig, ze is 8 jaar geworden!
Mijn dochter gaat om 22.30 richting haar werk, mijn man en ik naar bed. Een minuut na middernacht gaat mijn telefoon: HET VEULEN IS GEBOREN!!!
Tijdens haar dienst was het geboortealarm afgegaan. Ze is bij Pepita gaan kijken en ze vond haar onrustig? Toch geen buikpijn? Maar toen de vliezen braken was het duidelijk.. het veulen kwam eraan! Mijn dochter had het heel erg spannend gevonden, houd de buikwond het wel? Maar alles was goed gegaan en het veulen lag er alert naast!
Na 321 dracht, op haar eigen verjaardag en tijdens de nachtdienst van mijn dochter heeft Pepita na een vreselijk spannende tijd een gezond veulen op de wereld gezet. Het bleek een hengstje en hij gaat Peaky Blinder heten!
Vrijdag 17 juli
P&P zijn thuis, hoe fijn! De kleine moet nog wel een maand boxrust houden want de ossificatie van een tarsaalbeentje is nog niet volledig. Ook beter voor mamma, die nog niet te gek mag doen met de operatiewond die nog niet hersteld is.
Het lijkt Pepita goed te doen om thuis te zijn, ook al is het in een box. De andere paarden zijn mega nieuwsgierig en staan steeds van een afstandje naar de box te kijken als ze niet staan te eten, vooral oma Ilse.
Voor wie benieuwd is naar de afstamming van Peaky.. De vader is Iconic B, Pepita is een cruzado van PRE hengst Seni-Lleno uit onze Haflingermerrie van Wilbert van 't Lievers.
Vanaf hier wil ik nog alle medewerkers van de Uithof onwijs bedanken voor de enorme inspanning en toewijding waarmee ze zich voor Pepita en Peaky ingezet.
Wonderen bestaan..
Een dag na de operatie, Pepita aan het infuus en met haar voetjes in het ijs
IERT5356Net geboren.. Peaky Blinder!
IMG_2582Vanwege corona is er nog zeer beperkt bezoek toegestaan in de kliniek. Na vier dagen mocht ik toch ook even komen, gewapend met mijn camera in een regenhoes (want vieze bacterie) heb ik toch nog een paar aardige veulenfoto's in de isolatiebox kunnen maken!
SO1_6604
SO1_6796Pepita met haar zebrapak wat het verband op haar buik op zijn plaats houdt.
SO1_6809 KopiërenHelemaal gek met haar veulen!
SO1_6838Mijn favoriete foto! Is hij geen plaatje?
SO1_6749 KopiërenDeze vind ik ook leuk!
SO1_6750Thuis! Sorry, weer een paar lelijke telefoonfoto's!
IMG_2648
IMG_2660En tot slot.. oma Ilse, onze eerste pony en inmiddels alweer 25 jaar.. zou ze het weten dat ze oma is? Nee natuurlijk niet, maar mooi vindt ze het wel!
IMG_2641 
Wat fijn dat het zo goed gaat met beide 
