Geplaatst Op bed genesteld voor de cam, mannetje kwam vroeger naar huis.
Merrietje hield het voor gezien natuurlijk.
Om ongeveer 10 pm schakel ik van de t.v. terug naar de cam en ja hoor, daar ging de merrie neer. Plat, rechtliggen en dat tot 4x toe. Ik moest mezelf goed in bedwang houden om niet gelijk te gaan kijken want vorig jaar stond me nog goed in mijn geheugen gegrift; toen stopte ze dus toen ik per ongeluk de blaas al had gezien.
Natuurlijk lag ze net in een hoekje dat ik niet goed kon overzien. KLOINK! dat kon niet missen, een lijfje of beentjes die tegen het hekwerk sloegen.
Gelijk naar buiten met 't mannetje. Hij ging op de tast in het donker de stal in en heeft het licht aangeknipt. En daar lag een heel klein hoopje pony.
Er was een hele grote kans dat het een bruin veulen zou worden. Wat minder kans op een zwarte en weinig maar toch kans op een vosje.
En wat denk je? Een vos lijkt het zo in het lamplicht te zijn.
Ons mini hengstje stond buiten te stampvoeten. Met lood in mijn schoenen ben ik naar buiten gegaan. Want ik lieg niet graag. Maar met opgewekte stem zei ik:"Gefeliciteerd!" je hebt een kind.
Kan hem natuurlijk moeilijk vertellen dat zijn partner passioneel is vreemd gegaan met de zwarte buurman, of wel dan?
Enfin. Het veulen bleef liggen. "Hengst", zei ik tegen het mannetje. Het merrietje loensde wat duister mijn kant op. Zou ik een blik onder de staart van de boreling durven wagen?
Heel voorzichtig tilde ik het staartje op. "Verrek zeg.. toch een merrie". Nog maar eens controleren na 10 minuten of zo. "Hengst" want ik zag toch echt maar 1 gaatje.
"Kijk jij nog eens". Mannetje trotseerde de loensende blik van moeders. "Merrie hoor". Nou vreet ik een bezem, dacht ik.
Veulen begon steeds rapper te worden, opstaan, vallen, opstaan en niet meer om te krijgen.
Na een uur vond het dan toch de uier. Terwijl het dronk, nog een laatste blik onder de staart. Ja hoor, toch echt wel een merrie.
Even later ging de merrie neer. Opstaan, nog een minuutje of tien en ook de nageboorte kwam er mooi in zijn geheel af.
Buiten huilden de coyotes dus no way dat ik uit de stal ging totdat ik zeker wist dat ma ze zelf wel een mep om hun oren zou geven als ze aan d'r kind zouden komen.
Nageboorte in een emmer en meegenomen en dat zorgde al voor veel meer rust buiten.
Meconium kwam er netjes af en het bleek een bevalling en geboorte uit het boekje.
Welterusten... Foto's volgen natuurlijk nog. Hier een voorproefje.
. 
. Ik moet de buurman nog op de hoogte gaan brengen. Tegen hem hoef ik tenminste niet te liegen.