Geplaatst Mijn naam is Wahida Bella F. en ik moet heel eventjes mijn verhaal kwijt, want ik vind het gewoon niet grappig wat ze gedaan hebben.
Ik zal even in het kort vertellen wie ik ben, ik ben dus Wahida wat in het Arabische Uniek betekend. Ik ben geboren op 16 juni 2009 en ben het eerste veulen die mijn mama gekregen heeft en ook het eerste veulentje wat mijn eigenaar gefokt heeft, kortom ik ben dus best wel bijzonder al zeg ik het zelf.
Op de dag dat ik 4 maanden, 2 weken en 2 dagen jong was gebeurde het volgende,
Ik werd wel eens vaker van mijn mama gescheiden, dan moest mijn mama een werkje doen, of ik ging gezellig met mijn bazin een wandelingetje maken over het erf, maar daarna mocht ik “altijd “ weer terug bij me mama in de box. Tot vandaag dus.
Na gisteren nog gezellig met mijn mama in het weiland gestaan te hebben, heb ik lekker gespeeld en grasjes gegeten en lekker knus saampjes in de box geslapen te hebben, werden mijn mama en ik de volgende dag “weer” van elkaar gescheiden. Na een poets en knuffelbeurt werd ik in een andere box gezet waar ik normaal nooit sta en ik maar roepen en wachten op mijn mama, maar zij kwam niet, ik hoorde mijn mama niet roepen naar mij, was is hier aan de hand. Ik rook haar wel, maar kan haar niet zien.
Uiteindelijk kwam me bazin bij me kijken, goh wat was ik blij, eindelijk een bekend gezicht. Na een knuffel gegeven te hebben, fluisterde zij mij in me oor dat ik nu echt zelfstandig moet worden en niet meer onder mama’s rokken moet blijven hangen.
Maar ik wil helemaal niet weg bij me mama. Ik kan nu niet meer melkjes drinken en er is nu ook niemand meer in de buurt die me beschermd tegen de andere “grotere” paarden hier op stal.
Al ben ik niet bang voor ze hoor, maar toch je weet maar nooit. Maar me bazin vertelde me dat ik al heel erg zelfstandig heb, omdat ik heel vaak bij mijn mama zelf weg ga en lekker op ontdekkingstocht ga, maar hoe kan ik haar nu duidelijk maken dat, dat toch anders is, want dan is mama altijd in de buurt om mij te hulp te schieten en nu kan dat niet meer.
Ik kan doen wat ik wil, maar mijn bazin veranderd niet van gedachten, ik moet echt groot en sterk zijn en op eigen benen leren staan.
En ik hoorde een andere veulentje en haar mama heel hard roepen om elkaar, zullen die in het zelfde schuitje zitten als waar ik nu in zit?
Wat kunnen die mensen toch gemeen zijn, wij als veulens moeten toch lekker bij onze mama kunnen blijven en lekker melkjes kunnen drinken en lekker ongestoord kunnen spelen terwijl mams een oogje in het zeil houdt, maar nee, onze baasjes vinden het hoog tijd worden dat wij groot en sterk moeten zijn. Ik vind het niet eerlijk, zij zijn groot en ik ben klein en nog helemaal niet zo wijs als ze denken dat ik ben.
Oke oke oke, ik probeer al groot en sterk te zijn, maar vind het wel keimoeilijk hoor. Ik woon nu als buuf van mijn mama.
Bedankt voor het lezen van mijn verhaal. Een berichtje zou ik leuk vinden ...
