Geplaatst Ik hou heel erg veel van buitenrijden, al helemaal om met iemand anders samen te rijden. Dat deed ik dan ook heel veel. Tot het eens heel erg goed mis ging. We gingen met zijn drieën buitenrijden in de herfstvakantie. Mijn verzorgpaard ging er tussenuit, wat ze eigenlijk anders nooit had gedaan. Die andere paarden volgden natuurlijk. Een meisje kreeg het paard wel meteen terug, maar een andere niet, ik ook niet. Mijn verzorgpaard ging pas rustiger toen we op de verharde weg zaten. Het meisje dat haar paard niet terugkreeg knalde onder het "tussenuit" gaan tegen een paaltje en niet zo'n beetje ook. Paard had zijn schouder gebroken en moest ingeslapen worden. Hiervan had ik zo'n schuld gevoel over! Eigenlijk nu nog, maar niet meer zo erg als eerst.
Na een tijdje ging ik weer buitenrijden met mensen, we gingen eerst losrijden in het land en opeens ging mijn verzorgpaard er weer tussenuit, kreeg haar daarna wel meteen terug. Maar galopperen hadden we daarna niet meer gedaan buiten, wel nog op het land. Ik rijd nu bijna elke zondag met die mensen mee naar buiten, zij houden gelukkig wel rekening met mij dat ze niet galopperen. Alleen dit vind ik niet leuk voor hun.
Hoe kan ik nu mijn angst loslaten en weer volop genieten van een buitenrit? Ik heb ook vaker alleen gereden met een buitenrit, daar galoppeer ik ook gewoon maar dan doet ze niets. Eerder heeft ze nooit zo'n dingen gedaan, alleen sinds het ongeluk, het hele verhaal:
viewtopic.php?f=100&t=677099&hilit=
* het meisje heeft nu wel een nieuw paard, maar ik blijf het erg vinden voor haar
Heeft er iemand nog tips voor mij? Alvast bedankt
Groetjes, Michelle
Brigitte 