Geplaatst Huertecilla schreef:Nee, met een mobieltje, naamkaartje etc., voorkom je problemen NIET. Het zijn wel kleine stukjes verzekering tegen het escaleren van de gevolgen.
Nou, deze mening deel ik niet met je.
Je zegt dus eigenlijk dat ik sowieso al moet voorkomen dat ik eraf val: trust me, i'm trying. Maar weet je wat dan nog veiliger is: er niet op gaan zitten.
Het gaat mij erom dat mocht er iets gebeuren, want dat kan altijd met de relatie tussen een dier en mens, dier en dier en verkeer en dier, dat ik het mogelijke heb gedaan waardoor ik de opvolgende situatie zo veilig mogelijk maak. Juist om hem, mij en anderen te beschermen! Ik neem juist de verantwoordelijkheid, anders moet ik er niet buiten mee op stap gaan.
Ik snap heel goed wat je bedoelt en hoe je denkt (ongeveer denk ik..
) maar ik vind het te ver doorgetrokken in de relatie tussen een mens en een dier.Citaat:Dat vertrouwen is ERG belangrijk.
Jouw paard moet er op kunnen vertrouwen dat JIJ voor de veiligheid zorgt.
Jouw omgeving vertrouwt er op dat jij hen niet in de problemen brengt.
Jij moet er op kunnen vertrouwen dat jouw paard jou vertrouwt.
Dat komt niet uit de lucht vallen. Daarvoor is voorbereiding en vaardigheid nodig. HEEL VEEL KWALITEITSTIJD.
Vivaldi vertrouwt mij erop dat hij ergens langs kan, terwijl hij heeft ingeschat dat het niet kan (bv bruggetjes). Hij gaat er dan ook langs of overheen, met een scheef oor richting mij van 'zeker weten? Dan doen we het.'
Druk verkeer, klepperende zeilen, industrieterreinen, no problem allemaal.
Dingen die ik van hem vraag zijn nooit onmogelijk, dat weet hij!
Maar zoals ik al als voorbeeld aangaf: hij ziet duidelijk een gevaar in koeien die meerennen. Waarom, geeeeeen idee. Hij gaat er langs als ik hem dat zeg, maar hij bouwt dan zoveel spanning op, uiteindelijk wil hij maar 1 ding en dat is er weg! En dat is gewoon zijn instinct. Puur dierlijk.
Ik neem hem niks kwalijk, ik vind het niet erg, we gaan er iets aan doen. Nou, eigenlijk gaat HIJ er iets aan doen. Hij gaat ermee de wei in, confronteren en leren. Leren dat ze niet eng zijn door er domweg dagelijks bij in de buurt te zijn, gewenning.
Quality-time hebben we erg veel, schrik training, spelen vanaf het moment dat hij bij ons kwam als vers gecastreerde ruin uit de koppel dat nog he-le-maal niks kende. Dit alles met de boodschap: jij = dier, ik = mens en ik sta boven jou. No matter what.
Nou, wat ik eigenlijk wil zeggen: ik snap wat je bedoelt. Voorbereiding, vaardigheid, vertrouwen zijn ongelooflijk belangrijk. Maar hij blijft een schrik en vluchtDIER!
en zo vinden we de weg huiswaarts,ben nml ook in het bezit van een paard zonder richtingsgevoel),cap heb ik altijd op mijn koppie en felgekleurd hesje aan en een vetertje standaard eraan.
) maar als je bij alles wat je doet angst moet hebben van stel dat.....dan moet je zeker niet op een vluchtdier gaan zitten(dan is overigens een fiets nog gevaarlijk).
). 
Nou ben ik zo'n gek die haar paard bomproof heeft gemaakt met een klappertjespistool en weet ik wat voor ongein maar menig paard schrikt daar wel van. Of er gebeurt voor je neus een auto ongeluk, altijd handig zo'n GSM. 
