Niet mijn paard maar ik....
Pff ik vind dit echt een heel vervelend dilemma omdat ik het heerlijk vind om buiten te rijden, dus daarom dit topic.
Vorig jaar ben ik begonnen met lange ritten maken samen met een kennis. We deden altijd de paarden in de trailer en reden dan naar het bos om vervolgens lange ritten te maken. We reden altijd zo'n 20 a 40 km door het bos, af en toe kwamen we wel eens een klein stukje over de openbare weg en dan merkte ik al dat ik wat angstig werd. Eigenlijk heb ik niet echt een reden om angst te hebben want er zijn nooit gekke dingen gebeurd. Mijn paard is in grote lijnen gewoon braaf, wel wakker maar niet snel echt van haar stuk.
Nu willen mijn kennis en ik eigenlijk vanaf stal vertrekken omdat we gewoon heel centraal zitten en van daaruit naar hele mooie stukken natuur kunnen rijden. Dit betekend echter wel dat we elke keer zo'n 4 km over de openbare weg moeten, we komen daar van alle soorten verkeer tegen. Mijn kennis weet dat ik bang ben, daarom gaan we onze kleine stukjes over de openbare weg steeds wat meer uitbereiden. Maar nogmaals ik ben een stuk banger en onzekerder dan mijn paard en ik merk ook dat ik mijn paard soms in de weg zit met mijn angst. Laatst kwam er bijvoorbeeld een hele grote trekker aan, gelijk hup teugels kort benen aangeklemt en wachten op het ergste maar mijn paard zat mooi rustig te kijken en was totaal niet onder de indruk. Soms maak ik mijn paard ook bang, paard schrikt bijvoorbeeld heel iets en ik gelijk in de stress waardoor haar reactie natuurlijk erger wordt.
Nu vragen jullie je natuurlijk af waarom ik bang ben. Ik ben eigenlijk vooral bang voor het verkeer, ik heb niet de controle over wat andere mensen in het verkeer doen en dat in combinatie met wat je allemaal hoort beangstigt mij best wel.
Nu kan je heel simpel zeggen als het je zo beangstigt zoek het dan niet op. Maar ik wil mijn angsten eigenlijk niet uit de weg gaan en daarnaast vind ik het ook veel te leuk om buiten te rijden.
Zijn er mensen die dit herkennen? En hoe los je dit op?