Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Abeltje77 schreef:als ik iets achter hoorde aankomen vroeg ik een beetje stelling/buiging naar links. Beetje stelling is genoeg, paarden kunnen heeeeel ver naar achteren kijken.
voor Abel was dit voldoende, hij zag dat er iets aankwam en daarmee was het schrikeffect weg.
_DP_ schreef:Ik zorg er altijd voor dat hij kan kijken wat eraan komt. We rijden altijd op een rustige weg waar bijna geen fietsers komen, maar als ze er zijn laat ik hem kijken. Dan gaat hij er tenminste niet met me vandoor. Hoop dat hij ooit gaat begrijpen dat fietsers niet eng zijn als hij ze niet eerst gezien heeft.

Sonja schreef:Als je niet door een dravend paard ingehaald kunt worden heb je imo niets buiten te zoeken met je paardDat duurt eeuwen, voor je er in stap voorbij bent. En daarna zeker nog 2 kilometer niet wegdraven? Ze zien je aankomen.
Voor passeren ga je inderdaad netjes in stap over. Je komt elkaar dan dus voorlangs tegen. Als je iemand in wil halen vraag je netjes of je in draf mag passeren en dan draaf je rustig voorbij. Als je niet voorbij zou mogen draven duurt het heeeeuuul lang voordat je voorbij bent 
Gentlegiant schreef:Je hebt gewoon niet in draf te passeren
Sonja schreef:Gentlegiant schreef:Je hebt gewoon niet in draf te passeren
O ik ga op het laatste moment keurig even in stap over hoor en als ik zie dat iemand het moeilijk heeft met z'n paard dan zal ik echt proberen het ze zo makkelijk mogelijk te maken. Elk paard moet het immers ook leren.
Maar iemand inhalen zonder in draf in de buurt te komen is gewoon niet mogelijk. Dan zou ik m'n paarden toch kilometerslang over hun staptempo heen moeten jagen om in te kunnen halen? Dan duurt de ellende toch nog veel langer?
Hoe lossen jullie dat dan op? (Overigens probeer ik doorgaans gewoon heel simpel een ander pad te pakken als ik met een groep buitenrij en ik zie een ruiter voor me, maar dat kan ook niet altijd)