Ikima schreef:Hier in Nederland heeft de ruiterij weinig alternatieve gebieden.
Jij kan met jouw paard zowat overal in Nl een ruiterpad vinden. Van alle bossen waar jij een ruiterpad doorheen vindt mag de hond slechts in een héél klein deel op een beperkt stuk los.
Idem openbare weg.
Tel je zegeningen.
In de streek waar ik woon deel ik héél graag de mooie paden met wandelaars, honden, atb-ers, terreinmotorfietsen, terreinwagens en landbouwvoertuigen.
Doordat al deze groepen dezelfde paden gebruiken is er voor elk alles mogelijk. Wanneer ik als ruiter ga lopen roepen dat ik vrije paden wil omdat een paard nu eenmaal een onvoorspelbaar dier is, krijg ik zeker te horen: wat doe je dan in de openbare ruimte als je een gevaar bent? Terecht!
Zoals Blensink opmerkt is het hier heel normaal dat een paard overal kan rijden, dat je op de rijbaan van de provinciale weg rijdt.
Hier is geen énkel ruiterpad, zijn vluchtstroken en fietspaden zeldzaamheden; hier in onze vallei NUL.
Dat het in NL geaccepteerd wordt dat paarden twijfelachtig verkeersmak zijn, dat er overal ruiterpaden zijn etc. is
Tel je zegeningen!!
Blensink en ik passen ons aan. Ik ga hier op zondagmorgen niet rijden op de paden waarvan ik weet dat ik er wandelaars met honden tegen zal komen.
Ik mijd ook de tijden/paden waarvan ik inmiddels weet dat ik touristen te paard tegen zal komen. Kom ik ze toch onverhoopt tegen, dan zal ik mijn snelheid aan moeten passen bij het passeren. Ik verwacht wel dat ze gelegenheid geven tot vlot en veilig passeren. In de praktijk is dit zelden zo en regelmatig moet ik er van het pad af door de stuiken omheen.
Hoeveel ik ook in mijn 'recht' sta, heb ik NOOIT het recht een situatie gevaarlijk te maken, ook al ligt de fout principieel bij een ander.
hc
Maar ruiters kom ik overal tegen, die houden zich blijkbaar niet aan de ruiterpaden hier.. 