Citaat:
Scheelt wel dat wij geen drukke wegen op hoefden oid, dan had ik wss toch een hoofdstel in gedaan. Niet omdat ik het niet zou vertrouwen, maar omdat elk paard kan schrikken. Met hoofdstel grijp je dan net even wat makkelijker in en dat kan het verschil maken.
Ik heb een pony gehad waarmee ik zonder tuig kon rijden, maar dat deed ik alleen in een afgesloten bak.
Langs de weg had ik altijd minstens een halster met teugels, en dat heeft ons toch menigmaal gered.
Ieder paard kan schrikken, hoe braaf (en deze was extreem braaf, en gewend aan heel druk langsrazend verkeer) ook. En dan kan je met teugels aan het hoofd toch net even sturen bij paniek waar je met halsrope geen enkele invloed op de richting meer uitoefent.
Sommige mensen hebben misschien een engeltje op hun schouder, ik vind dat je zodra je je in het verkeer begeeft met een vluchtdier, je verstand moet gebruiken en ook verantwoordelijk bent voor de veiligheid van dier en andere verkeersdeelnemers.
Dus in natuurgebieden: eventueel halsrope.
In verkeer: minstens neusbesturing en bij meeste paarden, een bit.
Citaat:
Tja, vluchtdieren, een paard dat schrikt en niet wordt tegengehouden, rent welgeteld een meter of 100 vooruit, stopt en keert dan om, om te kijken wat het was. Of ze blijven gewoon even staan om te observeren wat het is.
Dat kan waar zijn waar het paard bekend is maar een dier dat op vreemd terrein loskomt, bij de groep vandaan rent of alleen was, rent soms kilometers uit paniek door.
Of het rent naar de stal en die bevindt zich ook niet altijd op 100 meter.