Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Hilli schreef:Ik zou het toestaan van alleen-naar-buiten ontzettend laten afhangen van de ruiter, het paard en de omgeving, daar is dus eigenlijk geen zinnig woord over te zeggen. Wél zou ik dan graag willen weten waar de ruiter naartoe zou gaan en hoe lang ze weg wil blijven. Dan weet je wanneer je je ongerust moet gaan maken..
)
ze was strond eigenwijs (haflinger) maar verder super lief beest._JL_ schreef:Met mijn pony's ging ik toen ik 11 was al alleen buiten, wel nooit super ver,
met mijn paard een jaartje of 2 later ook al...
ik heb het altijd vrij normaal gevonden en heb altijd een gsm bij....
àls ik val, wat nog nooit gebeurd is onderweg, kom ik hopelijk wel iemand tegen...
als 14 jarige al alleen buiten in het bos.Ceriadwen schreef:Tot 2 jaar terug reed ik altijd alleen buiten. Tot een dappere dodo zijn herder losliet die in mijn paard zijn billen wel een lekker biefstukje zag met als gevolg dat we een samen over de kop zijn geslagen. Paard was ok alleen ik was een trauma en een probleem rijker. Sinds die tijd rij ik alleen nog maar met iemand anders samen, en zoek ik het niet zomaar meer op. Jammer want ik kon er enorm van genieten maar mijn arm zal nooit meer herstellen en ik ben door het oog van de naald gekropen samen met mijn paardenbeest.
Onassa schreef:Auwttssss....dan heb jij dus een goede bescherm engel op je schouder gehad.
Ik vind het rot om te lezen dat je er een blijvende schade aan je arm aan hebt over gehouden, echt sneu!
Hoop dat je wel weer kunt genieten van het buiten rijden nu met iemand erbij.
En het word een enorme overwinning op mezelf.