Geplaatst Toen het gisteren donker werd, bleek dat de plaats van de kar niet helemaal ideaal was.. Note to self: Kijk waar de verlichting van het terrein staat voordat je de kar ergens neerzet.. Nu stonden we PRECIES voor een mooie lantaarn, die de kar zo verlichtte dat we een mimespel konden spelen voor de rest van de camping.. En niet te vergeten het slapen in een fel verlichtte kar..
Vanmorgen al weer vroeg wakker.. Note to self nummer 2
; volgend jaar een klein wekkertje meenemen zodat ik makkelijk kan zien HOE vroeg het is.. Nu moet ik telefoon zoeken op het aanrecht, en met 2 slapende armen (ja mijn slaaphouding is bagger) proberen dat kleine knopje aan de zijkant in te drukken zodat het display aangaat en ik de tijd kan zien.. Tegen die tijd ben je wel goed wakker, en als het pas half 6 is, is dat niet handig.. Toch weer in slaap gevallen, om rond half 9 dezelfde handelingen te herhalen, maar toen er maar wel uit gegaan.Nadat we wakker waren, was Gerard even snel naar de AH gefietst voor verse broodjes, en tijdens het ontbijt kwam de vraag.. wat doen we vandaag? (Wat rijmt dat prachtig
) Volgens leugenradar kwam er heel slecht weer aan voor de avond, nacht en zaterdag ochtend... En dat maakte dat het besluit toch naar huis te rijden het won van doorrijden naar Orvelte.. Wat hebben we aan een extra dag rijden, als die dag noodweer, onweer, en windvlagen met zich meebrengt..Inspannen dan maar, en ondertussen de beste route uitzoeken van Sleen naar Ees. Ik wou de 80 km weg van Sleen - Schoonoord zoveel mogelijk vermeiden, en dat kon als we via 't Haantje gingen. Het vertrek van de camping was weer een ware attractie, ik schat zo`n 10 man/vrouw met camera`s, bijna vechtend voor de beste plekjes om een foto vandaan te nemen..
Blijft grappig Na vertek wou Gerard beginnen met foto`s maken, om er achter te komen dat de accu van de camera leeg was... Hij had gister het lampje wel zien knipperen, maar door alle hectiek was hij vergeten hem aan de lading te doen.. Dus dan maar met de telefoon, maar zijn telefooncameralens (wow prachtig woord
) is zo gekrast dat het wel een beetje euhhh vage foto`s opleverde.. Maarja beter iets dan niets toch, anders hadden jullie nu alleen maar tekst gehad.. 
Het eerste stukje van de rit was gelijk aan die naar Orvelte, Maar al gauw kwam het punt... nu rechtdoor is naar huis en einde vakantie, nu naar links is naar Orvelte en nog een dag... Een diepe zucht, ik sta achter de keuze, en we gingen verder rechtdoor... Terwijl je dan toch nog even achterom kijkt.. naar de "andere ik" die misschien wel afgeslagen zou zijn... zucht..
Maar veel tijd om na te zwijmelen had ik niet, de honden hadden iets te pakken (terwijl ze vast naast de kar lopen) dat verschrikkelijk aan het gillen was.. Gerard sprint van de kar, en red een jonge specht uit de bek van Garuda. We kijken hem even na, op een kras op zijn vleugel na zag hij er verder goed uit. Ik wil nog een foto nemen, maar net te vroeg weet hij zich uit Gerard zijn handen te werken, tegen de gevel van een huis aan de andere kant van de weg te vliegen, om daarna daar maar aan de muur te blijven hangen.. Hopelijk red hij het..
De lucht was af en toe wat dreigend, maar we reden ook redelijk veel in de zon, en de hele pauze hebben we lekker kunnen genieten, wetende dat we met een paar uur weer terug zouden zijn in ons 'normale leven'.. We zijn niet te lang blijven zitten, als het kon wouden we toch wel voor het slechte weer thuis zijn.. Dus verder naar Odoorn, om daarvandaan via de paralelweg langs de N34 naar Ees te rijden.. Een ritje met de auto van nog geen 10 minuten, nu een uur..
Ciara had als eerste door dat we op bekende gronden aangekomen waren.. Kop in de lucht, snuif snuif, een hinnik, gespitste oren... en een versnelde pas.. Katinka had het of niet door, of het boeide haar niet.. Haar kennende kon het ook zomaar dat tweede zijn..
En zowaar, terwijl we het erf opdraaien is het nog steeds droog.. gauw uitspannen dan maar, om daarna op de wei een HELE blije Ishara te treffen, die zo blij was dat haar moeder en oma terug waren (nouja, niet zo precies, maar ze was wel blij
). En dan.. dan plof je op de bank, kijkt naar het andere bankstel waar 2 honden zijn neergeploft en in coma zijn gevallen... en dan komt het besef... Het is voorbij..
Ik wil morgen nog een klein overzichtje maken, met de mooiste foto`s, wat filmpjes die we gemaakt hebben, en wat leuke wetenswaardigheden van onze vakantie.. Wou dat eerst vandaag nog doen, maar het is alweer veel te laat, en ik plof zo heerlijk in bedje... Mmmmmmmm thuiskomen heeft zo zijn voordelen..
. En deze beelden ach ik zie wat er staat , paar oortjes en een stel kontjes en een prachtige omgeving 
: D 
